Stalin & Mao op Taumandhi square

22 december 2006 15:18 uur

Het toeristenseizoen is over. Je kunt het duidelijk merken. Veel rustiger op straat en sommige winkeltjes zijn dicht. Ik ben blij dat ik nu in Nepal ben. Ik heb het staartje van het 2de seizoen nog meegemaakt en nu de rust. Het scheelt aanziennelijk in de drukte. De Nepali lijken zich ook te ontspannen. Als ik naar het Taumadhi square sjok roepen diverse Nepali ”Nameste” en vouwen devoot hun handjes. Ik “Namaste” lustig terug. Op het plein is er ook een bepaalde rust. Er wassen zich zelfs een paar vrouwen aan de pomp op het plein. Daar komt mijn vriendin aan, wat een leuke meid.
Een week of wat geleden kwam ik ze voor het eerst tegen. Ik zat op het terras van het Nyatapola cafe een potje black thee te drinken. Niet op de hoogste verdieping maar gelijkvloers, dicht bij het gebeuren. Er stapt een meisje op me af “Can you change euro for rupee, please?” , “Sorry, what do you mean?”, “I have 5 euro and maybe you want to change it for rupee.” “But what do I do with euro’s,? I am here! in Nepal !”. “Yes, but you go back to your country and than you need euro”. “But, I am not going back”. Ik zie haar denken, “Ja, aan m’n hoela !!”. “Your not going back?”. “Yep, I’m not going back.”.....”Ahhh please sir, could you help me, please change euro’s”. Ze opend haar handje en daar liggen, €2,= + €1,= + 3 van 50cent, 2 van 20- en een van 10 eurocent. En ik snap het. Daar kan zij geen ruk mee doen in Nepal. In de “normale” handel worden geen euro muntstukken ge-accepteert. Ik denk na; ik kan er ook geen zak mee want ook ik kan ze niet wisselen. Met Noffie in gedachten, die was nog in beeld, vraag ik “How much?” Er verschijnt een twinkeling in haar ogen, “500 rupee”. Ik laat me met veel bombarie bijna van mijn stoel vallen. Ze lacht. “You try to rob me !?”. “No, no sir, we change”. lacht ze. “But it is to expensive, I’m a poor tourist.” Even laat ze een pruillipje zien en dan “Pfoe, you are rich man, you can buy what you want, please, change for rupee?” Ik ding niet af, ik vind haar gewoon heel leuk, Ik wissel. Onmiddelijk verschijnen er anderen die ook willen wisselen. Ik ken nu de manier “Go”en met een handgebaar stuur ik ze weg. Vreemd eigelijk. waarom zij wel?
Een paar dagen later sta ik op het Taumandhi square en ze stapt op mij af. “Buy wallet, sir?”. ze laat een paar geborduurde zakjes met ritsluiting zien. “100 rupee”, Ik kijk haar strak aan “You again,……….. how can I buy your wallet if I have give you all of my money?”. “I thought that you did not recognize me, sir”. “How could I? ..your the most pretty girl on the square!” Hihi. giebeld ze. ”Buy wallet?”. “I just told you, you have all my money”. “But you can give me 1 euro for wallet, I know you have euro !!!t”. Jaha, kleine meisjes kunnen slim zijn. We kleppen nog zeker een kwartiertje door. Ze zijn echt goed deze verkopertjes. “So your not going to buy from me today?”. “No, not today, and also not tomorrow”. “Oke, maybe day after tomorrow”. We nemen lachend afscheid.

Dus daar komt mijn vriendin aan, net als iedere dag sinds onze laatste ontmoeting. “you don’t want to buy wallet?” “No, i don’t want to buy wallet”. “Oke, have a nice day”. Mijn blik wordt naar de tempel getrokken. Grote foto’s van Mao en Stalin hangen aan de tempel. Whoooo. Maar iedereen weet toch dat Stalin een hele foute man was?......Hier niet!. M’n vriendinnetje staat naast mij, “You like Mao-ist?”. Ze schud haar hoofd, “No” zegt ze ”no good”. “Hey girl, I give you 100 rupee, I don’t want a wallet or a cap, I don’t want anything and you tell no-one , oke?” Ze knikt. “No-one, or I tell everyone that you telling lies ! ”. Ze pakt de 100 rupee en geeft me een geweldige glimlach. Wat kun je een super tof gevoel krijgen voor 1 eurie.
Ik kuier op m.n gemakje door de hoofdstraat de stad uit en kom weer bij die maffe boom. Ander straatje gepakt voor de terugweg. Langs de kant van de wegen staan apparte gebouwtjes. Bij navraag blijkt dat deze zijn gebouwd als slaapplaats voor de reizigers die naar Bhaktapur kwamen. Er zijn er tienlallen langs de wegen naar de stad, soms geflankeerd door een tempeltje. Het moet vroeger een super welvarende stad geweest zijn. Ik nader de stadspoort en duik een restauantje in voor een kopje thee. Ik ben de enige en moet dus toestaan dat de ober op 1 meter van mijn tafeltje staat. En maar staren. Over de rand van de balustrade kijk ik naar het straat beeld. Er loopt een man met schaap voorbij. Die gaat weer ge-offert worden. Appart land.