Er is de afgelopen maand zoveel gebeurt dat ik maar besluit om een verhaal te schrijven over het “Second marriage”.
Maar eerst even de mededeling dat het Changu Narayan project klaar is. Afgelopen dinsdag was het zover, laatste fotosessie genomen voor de sponsors en afscheid genomen van alle werkers. Overmorgen gaar Uzzol en ik nog even langs om te kijken of alles naar wens is en dan op naar het volgende project.
Zoals ik al een heb vertelt trouwd een Newari meisje 3 keer. Als ze een jaar of 7 is trouwd ze de eerste keer met Krishna.(Hindoe god) Ik heb er al een blog aan gewijd dus daar gaan we het nu niet over hebben.
Voor haar eerste ongesteldheid trouwd ze de tweede keer, met de zon. Het gebeurt overigens vaak dat een meisje constateerd dat ze ongesteld is geraakt en dan begint het ritueel onmiddelijk. Het 2de huwelijk verloopt als volgt. Het betreffende meisje wordt opgesloten in een donkere kamer en ze mag geen enkele man zien. Andersom mag gedurende de 12 dagen durende opsluiting geen enkele man haar zien. Op de, volgens mij, normale vraag “Waarom niet?” krijg ik steenvast het gebruikelijk antwoord. “It’s our culture, Sir.” Dit uiters frustrerende antwoord krijg ik op meer vragen, zoals “Waarom mogen mannen en vrouwen elkaar niet aanraken?” Ik ben tot de conclusie gekomen dat de Nepali zelf ook eht antwoord niet weten, het gaat voornamelijk om “Wat zullen de mensen ervan zeggen.” Een of andere idioot heeft het zo verzonnen en dit gaat al jaren zo en ze weten niet beter.
Dit doet mij denken aan een leuk verhaaltje. In een kooi stoppen we 5 apen met een blauw armbandje. Naast de kooi staan mensen met waterspuiten. Aan het plafond hangen we een tros bananen, maar, zodra de apen van die tros willen plukken worden ze zeiknat gespoten met ijskoud water. Na enkele dagen gaat geen enkele aap meer naar de bananen en dat is het tijdstip dat we 1 aap vervangen met een aap met een rood armbandje. De volgende dag hangen we weer de bananen aan het plafond en de rode aap wilt onmiddelijk naar deze lekkernij maar wordt door de 4 blauwe apen stevig naar beneden getrokken en er wordt hardhandig duidelijk gemaakt omdat niet te doen. Als na enkele dagen ook de rode aap rustig blijft zitten na het ophangen van de bananen is het tijd om weer een blauwe aap te vervangen door een rode waarna het ritueel zich herhaald. Na verloop van tijd zitten er in de kooi 5 rode apen die, als we een tros bananen aan het plafond hangen, blijven zitten en niet gaan smullen van deze heerlijke vruchten maar ze weten absoluut niet waarom. Zo-iets dus, waarmee ik de Nepali niet wil vergelijken met apen, het is slechts een metafoor.
Terug naar het 2de huwelijk. Na 12 dagen wordt het meisje, dat nu dus volgens de Newari vrouw is geworden, mooi aangekleed en bloodgesteld aan de zon. Uzzol heeft mij foto’s van dit ritueel gegeven en die wil ik graag met jullie delen.
De rode armbanden zijn het teken van de getrouwde vrouw
Links de vader, rechts de Brhaman (priester)
Vader geeft de Brhaman een tika
Op weg naar de tempel
Na de tempel wordt er huiswaards gegaan om te eten
De trotse moeder ziet hoe tante haar dochter eten geeft
Grootmoeder, moeder en dochter
