Hoe kom ik van die bedelaars af.

4 december 2006 7:00 uur

Het wordt verdikke steeds vroeger, er komen steeds meer mensen aan m’n buro ( tafeltje) zitten en allemaal praten. Dan wordt de laptop ingeklapt en “hoppekee” zou René zeggen, daar gaan we weer. Er wordt wat afgeluld in dit land.
Wat een dag gisteren. Na het gebruikelijke ontbijtje komt Offie naar boven. Hij heeft het steeds over een restaurantje waar je erg lekkere snitzel kunt kopen voor weinig. Kijk dat klinkt een voormalige Hollander als de bekende muziek. Ik vraag hem om dat straks eens aan te wijzen. “Gerne” zegtem. Dus na de gebruikelijke badder en andere rituelen gaan we op stap.
Hij heeft veel Freunde blijkt al snel. En soms worden er een aantal woorden Nepali met hem gewisseld. Ik vraag de kortste en makkelijkste weg want jullie kennen mijn logistieke vermogen.
Tijdens het kruisen van Durbar square wordt Offie bijna overvallen door Nepali. Hij legt uit; ze denken dat ik jou gids ben en willen allemaal business. Dan krijg ik het gebruikelijke percentage. Offie is redelijk ingewerkt in het gidsen wereldje. We passeren de stadsgrens. Op dat moment is er een hele discussie gaande tussen 2 amerikaantjes die naar binnen willen zonder pas en de poortwachters. Dat kan natuurlijk niet. “You have pass?. show pass”, “Yes, we do have passes. But the are in the hotel”, “Oke, one of you go to the hotel and get the passes and one of you stay’s here.” Ze lopen alle twee door en de man wordt in de kraag gegrepen. “one of you stay here !” Offie zegt: Dit gebeurt iedere dag, ze willen naar binnen zonder de 750 rupee te betalen.
We lopen door. 50m verder is het restaurantje. 3 tafels . We gaan terug. Omdat iedereen Offie kent mogen wij bij de poort doorlopen, de Amerikaantjes staan nog steeds te soebatten. “Well Offie, show me the nice things in this village, your old city-guide” wat kan ik toch leuk uit de hoek komen. Het is inderdaad een prachtige stad. Nauwe straatjes met kleine winkeltjes.
We lopen langs een kledingzaakje en er hangt traditionele Nepal kleding uitgestalt. Ik sta stil en kijk wat te lang, denk ik, dus de winkelier komt naar buiten “Buy, Sir?”, “What you want?” Ik kom in de verleiding om hem dat nu eens precies uit te gaan leggen maar dat zal ongetwijfeld een lang verhaal worden. “You don’t have clothing in my size” zeg ik wijs,………… FOUT!!!!. Hij stormt naar binnen, Die man loopt de 100 in 8 sec, ik zweer het, Hij komt terug met een hemd, propt dat in mijn handen, stormt weer naar binnen en komt iets later terug met 3 hemden. Allemaal mijn maat. Ikke met die gozer naar binnen. “Look, sir, good quality, all handmade” , “Yeah, sure, how you no? “ je gaat vanzelf mee in het steenkools. Hij wijst naar het weefgetouw dat achter in de winkel staat. “My wife make” , Ik zet een stapje in zijn richting, kijk hem strak aan en zeg “you not lie to my, oke?” Alsof ik hem een stomp in de maag geef, z’n benen breek en hem daarna nog eens pijn doe. Handen gevouwen, blik op super triest “I never lie,sir, what you think God wil do to me?” Ik kan hem natuurlijk uit gaan leggen dat dat absoluut niets voorstelt met wat ik met hem ga doen als hij liegt maar het spel is genoeg gespeeld. “How much?” “For you sir, for you special price.........450 rupee” Ik deins achteruit; hef mijn handen ten hemel, “What you think I am?..... a millonar?... I give 250” “No no, I have wife and kids, I need food…..350” Ik kijk heel streng en zeg “300 or I go now,….come on Offie, lets go” , “Oke sir, 300, good price” Het hemd wordt in een plastic zak gedaan en we vertrekken. “See you next time sir, we make good price .. namaste” We lopen het winkelstraatje in en Offie zegt, “if I go back now, I get 50 rupee commission…..but I w’ont do it” Kut….. nog teveel betaald!

We kuieren op on gemak door de smalle straatjes. Plezierig. Langzaam lopen we terug naar het restaurantje voor een hapje.
In het restaurantje treffen we een aantal gidsen die daar wat zitten te lummelen. Offie is hun broeder wordt mij verteld. Dat gaat rap in Nepal.
Offie neemt Springrolls ( soort loempia’s) en ik moet crispy chicken nemen van onze Of. Ketchup en chillisaus op tafel, kijk dat ziet er al een stuk beter uit. Het smaakt uitstekend. Er schuiven wat van die gidsen aan, kerels tussen de 20 en 26 jaar. Ik bied aan om wat te proeven, daar zijn ze hier erg makkelijk in. Ze vinden de frites lekker en eten langzaam mijn bordje leeg. Ik vind het prima, het gaat mij om de kip. We blijven een uurtje of twee zitten en vertrekken dan naar huis. Bij de entree van de stad moet ik m’n pasje laten zien, Offie niet.
Er klampt zich een bedelaarster aan Offie vast. Maar niet zomaar eentje, foei lelijk en luid roepen “fja, fja, fja...... fja, fja, fja... fja, fja, fja .” Wat dat ook moge betekenen. Go away en dergelijke helpt niet. Maar ik denk,..... Offie heeft de ervaring; dus ik kijk de kat uit de boom. Het duurt minsten 5 min. Offie weet het niet meer en kijkt mij hulpeloos aan. Ik doe niets. Offie betaald 10 rupee en de plaag verdwijnt. Een paar straatjes verderop komt een nieuwe bedelaar. Jongetje van +/- 12 jaar en die klampt Offie aan. (Volgens mij geven ze het aan elkaar door.)
Jochie : “Please give me 100 rupee, Please” Dit herhaald zich “Look at him, look the way he is looking” smeekt Offie mij. “He is trained to look that way, it is his proffesion” Wat ben ik toch een knoeperharde wereldburger ! (Maar ik ben wel blij met mijn Egypte en Zuid-Afrika ervaring betreffende bedelaars).
“Please give me rupee, I don’t go if you not give me rupee” Kijk !!!! da’s fout, vuil vies klein ettertje! Dat is chantage en daar houd ik niet van. Ik stop, buig voorover tot de hoogte van de smurf en op een afstand van 10 cm van zijn gezicht, zet de volumeknop op max en roep “GO !!!!” Z’n haren wapperen in de luchtstroom, zakmaarzegge. In een straal van 25 meter valt alles stil. Iedereen kijkt naar ons. Het jochie druipt af en Offie zei ”Ach, zo macht men das.” Even later bereikten wij Khwopa guest hous.

ff een zonnetje pikken, het is stervens koud ’s nachts.

12:00 uur. Als het een beetje meezit heb ik straks of morgen internet.JOEPIE !!!!!Ik ga Gert sms’en om te proberen strakt te chatten. ff uitzoeken hoe de instellingen hier zijn. Snelheid is zwaar kut. 128 Kb down en 64 Kb up. 1400 rupee per mnd. Als het maar genoeg is om te Skypen. Ich bin aufgeregt.