Servethouders & shoarma

27 juli 2008 17:17 uur.

Met bakken komt de regen uit de hemel, niet te geloven waar al dat water vandaan komt. Eerder op de dag was het broeierig warm, kleffe hitte.

Ik ben de laatste dagen druk bezig met het testen van de Guhar site. Het lijkt wel werken. Het kan niet meer zo lang duren of we gaan life.
Ook ben ik de laatste dagen druk geweest om het Heart weer helemaal in conditie te krijgen voor het komend toeristenseizoen. Alle kapotte lampen zijn vervangen, de geluidsinstalaties zijn nagekeken en het koper is gepoetst.
Ik heb nieuwe servethouders gemaakt. Ik heb ze gemaakt van de hier heel normale vijzels. http://nl.wikipedia.org/wiki/Vijzel_%28vermaler%29 . Ieder huis heeft hier wel een vijzel in de keuken en ze zijn dan ook volop te koop. Mijn vijzels zijn van steen en bestaan uit een platte steen en een stamper. Ik heb de stamper met een keting aan de vijzel gemonteerd.

Een paar dagen geleden heb ik shoarma gemaakt. Het lukte in 1 keer en dat moest eens goed getest worden. Als ik shoarma op de kaart zet wil ik het ook redelijk snel op kunnen dienen. Dus, maar eens een testje doen. In de Newari room 4 Nederlandse meiden en op het teras 6 nepali en 1 blanke (moi). Het probleem is dat ik geen oven heb en dat de pitabroodjes gelijk klaar moeten zijn met het vlees.
’s Middags voorbereidingen getroffen. Knoflooksaus gemaakt, die erg lekker was. Sambalsaus gemaakt. Carna is inmiddels een kanjer in diverse sambals. Het ’s morgens gekochte buffelvlees had Carna al aan reepjes gesneden en met de shoarmakruiden ingesmeerd. ( dank Hanneke) Alles was klaar voor de avond en ik zag het met vol vertrouwen tegemoet.
Het is een groot succes geworden en shoarma komt op de kaart.


Een vijzel om kruiden te vermalen, is gewoon in de keuken van het Heart in gebruik.


De Newari room is klaar. Alle atributen zijn van koper en omdat ik nergens koperen servethouders kan vinden ............ zie het resultaat.


Linker tafel.


Rechter tafel.


De 4 Hollandse meiden lieten het zich goed smaken. Iedereen was erg onder de indruk van de knoflooksaus.


Ook de Newari waren erg enthoussiast.


Shyam met Carna. In het begin ging er een heel klein schepje knoflooksaus op het vlees bij Shyam, bij zij 4de broodje 2 volle lepels, maar ja, er zit dan ook wel een kwart liter wiskey in de man.

Schitterend eiland hè, Turkije.

20 juli 2008 07:01 uur.

Sinds Nabu is vertrokken doet Carna echt zijn best om mij te overtuigen dat hij ook een goede kok is. Hij is in iedergeval een stuk inventiever dan Nabu. Hij maakt uitstekende sambal oelek en sambal badjak. Mayo heeft helemaal geen geheimen meer voor hem en een paar dagen geleden hebben we samen allioli saus gemaakt. Internet is echt super als je een receptje wlt opzoeken. Met die allioli heb ik natuurlijk een bedoeling.
Bij Nepali en Newari gerechten krijg je ook chapati geserveert. Chapati is ongegist brood. Ik leg aan Carna uit dat ik een mini chapati wil maar wel dikker dan de normale. In no time heeft hij voor mij een shoarma broodje gebakken.
Als alles goed gaat komen er over een aantal maanden via Guhar vrijwilligers dineren in het Heart. Omdat ik dan van te voren weet hoeveel er elke dag komen kan ik een aantal Nederlandse gerechten op de kaart plaatsen. Echte Nederlandse gerechten zoals shoarma, sate en stoofvlees natuurlijk. De vrijwilligers moete wel shoarmakruiden voor me meenemen maar dat zal geen probleem zijn denk ik. Ook ben ik bezig met spare ribs. Hoe Nederlandser hoe beter, denk ik maar. Ik hoop niet dat er straks een wijsneus is die in een reactie schrijft dat stoofvlees helemaal geen Nederlands gerecht is.
Spare ribs dus. Dat heeft wat voeten in de aarde. Hier weinig tot geen varkens. Kippen genoeg maar daar heb ik in dit geval niets aan. Het wordt dus een probeersel met buffelribben.
Omdat buffelvlees van nature erg taai is moet ik dat mals zien te maken, dus .............. internet ! Na wat surfen en snuffelen kom ik “Jeroens op de Barbecue en Houtskool Geroosterde Thuispagina's” tegen. http://selwerd.nl/~jeroen/index.html Daarin ook een link naar zijn E-mail adres, je moet maar durven. Ik heb Jeroen om raad gevraagd en tot mijn vreugde beantwoord hij onmiddelijk. Ik heb inmiddels wat sugesties en recepten gekregen en ga er zo snel mogelijk mee aan de slag. Ik hoop zo dat het lukt. Moet je voorstellen, spare ribs in het Heart, gepofte aardappeltjes erbij of frites met mayo. Ik zou zo vrijwilliger willen worden.

’s Morgens heb ik een bepaalde routine. Na het gebruikelijke tandjes poetsen, klets water in het gezicht, morning walk, uitpuffen, schoon T-shirt, stel ik m’n laptop op. E-mail lezen, en daarna een blik werpen op diverse blogs. Ik heb er 10 in mijn favorieten staan en die knip ik regelmatig open. Net weer de blog van m’n nichtje Carolien gelezen. Het betrof een aantal anekdotes. Tijdens het lezen moest ik ineens denken aan Turkije.

Met een aantal maten ben ik enige jaren geleden naar Turkije op golfvakantie geweest. We boekten zo’n 5 sterren “all inclusif” hotel tussen een aantal schitterende golfbanen. Fantastisch hotel aan de middellandse zee gelegen, 5 restaurants, grote bar met terras, geen “nee” te koop. Na 5 dagen zat de vakantie er op en moest er worden gepakt. Inmiddels hadden wij al berichten gekregen dat de vertrektijden niet altijd juist waren en dat de correcte vertrektijden werden aangeplakt op het berichtenbord in de lobby. Wij slenterden naar het bord en terwijl wij naar de laatste mededelingen stonden te staren kwam er een aardig vrouwtje bij ons staan. “Komen jullie ook uit Nederland?” vroeg ze. “Yep.” “Gaan jullie vandaag ook terug ?” “Ja, onze vakantie zit erop, we gaan weer terug naar de regen en de files.” “Ja” zei ze, “Ik wil eigenlijk niet terug. Wat is het toch een schitterend eiland hè, Turkije.” Verbijsterd keken we haar aan, ze meende het !!!!!


Het wordt steeds gekker, naast de normale pickles krijg ik nu ook sambal oelek en sambal badjak bij mijn momo's.


Chapati en een echt shoarma broodje. Allioli, olijfolie en zout.


Een ouderwetse schèrensliep bied zich aan voor 15 rupee per stuk slijpt hij onze bijlen en messen.


Een protestaktie, 2 kerels op het dak van de Nyatapola tempel.


Inzoomen, je moet maar durven.

Buffelo Kill !!

09 juli 2008 15:07 uur.

Mijn broer en ik hadden laatst een mailuitwisseling betreffende offerandes. Wij zijn van vroeger uit opgegroeid in een katholiek gezin. Voor zover je van een gezin kan spreken. Toen ik op het internaat “Onze lieve vrouw ter duinen” vertoefde werd dat nog wat versterkt omdat de leiding van het internaat in handen was van Broeders en omdat ik, om de ochtendstudie te ontlopen, iedere ochtend in het kerkje van het internaat de mis bijwoonde. Ik zat dan achterin verscholen het oude of het nieuwe testament te lezen. Iedere dag lezen in de twee paperback’s. Op het laatst kende ik ze zo’n beetje van buiten. Zo komt het dat, in iedergeval ik, een heel ander beeld heb van offerande dan dat men dat heeft in Nepal en waarschijnlijk India. In mijn beleving sprak God tot Abraham dat hi,j om zijn onvoorwaardelijke liefde voor God te bewijzen, zijn zoon Izaak moest offeren. Kijk, op deze manier krijg je toch de indruk dat offeren pijn doet. Pijn bij het slachtoffer, want die krijgt een mes in z’n flikker geramd en pijn bij, in dit geval, Abraham omdat hij zijn zoon dood moet maken. Tja ............ nu ik dit zo schrijf begin ik toch te twijfelen. Wat nou als God zou vragen om je schoonmoeder te offeren???. Ehhh, ....... ik dwaal af !
In het oude testament is ook een pentekening van een bebaarde oude man die achter een stapel stenen met daarop een kind, met hooggeheven handen met daarin een mes, staat afgebeeld. Je kunt duidelijk zien dat het een fraktie van een seconde later een heel bloederig tafereel gaat worden. Dan klinkt de stem van God die Abraham tegen houd. God heeft genoeg gezien, hij geloofd dat Abraham daadwerkelijk zijn zoon om zeep zou helpen en Abraham is “off the hook” In plaats van Izaak neemt God genoegen met een geit. Daarna wordt de geit geöffert en daarna verbrand !! Wat bij mij toch duidelijk het gevoel geeft dat offeren ergens een verlies oplevert. Jij bezit iets en als je het offert, ben je het kwijt.
Mijn verbazing was dan ook groot toen ik er achter kwam dat als de Nepali “to night we are going to sacrifice a chicken.” roepen dat het iets heel anders is. Tenminste in mijn belevingswereld.
Men loopt met een levende kip naar de familie tempel, doet een paar prevelementjes, snijt de kip de strot door, houd het spartelende beest goed vast bij de poten, doet nog iets iluster met het bloed en gaat naar huis met de kip om die later lekker op te peuzelen. WAAR ZIT NU DE PIJN ???? Volgens mij, en met mij velen, is het gewoon zo dat als je zin hebt in kip je gewoon iets roept. Volgens Joyce roept Krishna’s moeder regelmatig, “Ik had vanacht zo’n slechte en boze droom, ik denk dat het beter is als we een kip offeren.” Jaha .... m’n hoela ze heeft gewoon zin in kip !!
Zo ook het offeren van een eend, geit en buffel. Waarbij moet gezegd dat er gelegenheden zijn waarbij wordt verwacht dat je minimaal een geit, maar als je wat rijker bent, of ook belangrijk, als jij vind dat men jou rijk moet vinden, dan wordt er een buffel geöffert.
Hoe gaat dat in z’n werk ?? zie foto’s hieronder.


De belangrijkste mensen van de familie zitten al klaar bij de tempel als de man met de buffel aan komt lopen. Gezellig een praatje maken.


De voor en achterpoten van de buffel worden samen gebonden. Er is geen ontsnappen meer aan.


Daar staat ie dan, terwijl de familie met de priesters allerlei rituelen doen, wacht de buffel op de dingen die komen gaan.


Omdat de poten zijn samen gebonden is het een koud kunstje om de buffel op de grond te krijgen.


Ziedaar het resultaat.


Even een rondje, met de klok mee, draaien.


Daarna de kop en hals zo leggen dat het bloed in de goot kan vloeien.


De priester doet ook puja bij de buffel en besprekkelt hem met water.


Daarna gaat de priester over tot het offeren.


Het mes wordt in de halsslagader gestoken.


Direct achter de oren wordt de nek doorgesneden waarna de buffel onmiddelijk overlijd.


De priester snijd de kop eraf.


Nog even en de kop is eraf. Van klein tot groot kijken toe.


Als de kop eraf is wordt het kadaver aan de staart weggetrokken en de poten worden losgemaakt.


Iedereen vertrekt en als enge blijft er wat bloed achter wat even later door de "stadsreiniging"wordt weggespoeld.