Ik ga proberen een lans te breken voor Nepal en Bhaktapur in het bijzonder.
Nepal is een van de armste landen ter wereld, men zegt zelfs het 5de armste land.
Zoals in Egypte, Griekenland, Rome, de Azteken en de Maya’s zijn ook in Nepal de overblijfselen van de eens zo machtige koningen te zien. In Kathmandu heb je het Durbar Square wat een beeld weergeeft van de prachtige bouwkunsten van de Mula’s. Patan is met zijn Durbar Square een heel druk bezet plein. Het staat werkelijk boordevol met tempels en natuurlijk het koningklijk paleis. Voor beide bezienswaardigheden moet een kleine etree worden betaald. Zo’n 250 rupee. (€2,50)
Bhaktapur is een middeleeuwse stad waarvan het centrum intact is gebleven. Zelfs na de verwoestende aardbeving van 1934 heeft men, met behulp van buitenlands geld, de binnenstad herbouwd zodat de architectuur en de cultuur behouden is gebleven. De hele binnenstad is door de UNESCO tot cultureel erfgoed bestempelt en terecht.
Logisch dat je voor zo’n monument entree moet betalen. Het monument moet intact gehouden worden. Bhaktapur is de enige Nepalese stad die in het centrum over een rioleringsysteem beschikt. Hier geen stinkende open riolen zoals in Kathmandu, Pokera en Patan. Bhaktapur heeft een constante ploeg straatvegers in dienst die iedere dag het vuil van de straten vegen en afvoeren, Alles om het monument schoon en ordelijk te houden.
Het entree geld bedraagd $ 10. Als je de moeite neemt om een pasfoto mee te nemen en een kopie van je visum wilt overleggen is je kaartje geldig tot de vertrekdatum die op je visum staat vermeld. Kom daar maar eens om in de Taj Mahal (entree $ 15,00), de Borobudur (entree $ 18,00), Angkor Wat (entree $ 15,00), Chinese Muur (entree $ 14,00) Allemaal 1 dag geldig ............ dus toen Paul, erg onder de indruk van Angkor Wat, na 3 dagen uit gekeken was, was hij toch echt $ 45,00 armer. Da’s toch ff iets anders da een ticket voor een openlucht museum van 7,50 euri met een geldigheid van zo’n 30 dagen.
Iedere dag staan er bij de poort toeristen te jengelen om binnen te komen zonder te betalen.
“Ik was hier gisteren al maar heb mijn pasje in het hotel laten liggen.”
“Ik moet alleen maar even iets afgeven en ben binnen 5 minuten terug.”
“Kunnen wij korting krijgen ?”
Dat zijn dezelfde mensen die in mijn restaurant komen en eerst de menukaart vragen. Na deze goed bestudeerd te hebben komen ze al gauw tot de conclusie dat het te duur is voor hun budget.
“Waarom is jullie kopje thee 25 rupee en bij de Momo King maar 20 rupee ?”
“Wij komen straks terug, het is nog erg vroeg.”
“Ohh wat jammer er staat geen geitenvlees op het menu.”
“Het is hier wel erg laag.” “U kunt boven op het balkon.” “Ja, maar het is hier wel erg laag.”
Ik zit niet op deze mensen te wachten. Ze hebben alle recht van bestaan maar ik heb er niets mee. Koop maar eens een kopje thee op de Champ Elise, de Ramblas, op Piccadilly Circus dan zul je wel anders piepen. Met een beetje pech ben je net zoveel geld kwijt als je entree kaartje voor Bhaktapur als het al geen entreegeld voorAngkor Wat is.
Om een beetje een indruk te geven van Bhaktapur heb ik mijn ochtendwandeling wat uitgesteld en deze samen met Hanneke om een uur of 11 gelopen.
Eerst even een bad nemen in het royal bath.
Tempel bezoeken en puja doen.
Straatje door naar het plein.
Als ik 's morgens mijn wandeling maak ziet de Nyatapola tempel er meestal zo uit.
Vanaf het dakterras van het Khwopa Guest House ziet de tempel er heel anders uit. Op de achtergrond de Himalaya, het Langtang gebied.
Even een kijkje op Potery Square.
Alle potjes moeten om de zoveel tijd worden gedraaid om te drogen in de zon.
De wandeling begint. Na het Nyatapola plein gaan we de hoofdstraat in richting Datatraya Square. Een aantal vrouwen haalt water uit de put.
Zomaar een voorgeveltje. Het barst door de hele stad van het houtsnijwerk.
Overal stalletjes met groenten en anders soort spul.
Houtsnijwerk.
Op een klein pleintje halverwege.
Hier heb ik met Dasain tientallen buffels zien offeren.
We draaien Datatraya Square op.
De Datatraya Tempel
Als ik aan de rechterkant van het plein loop en naar binnen kijk zie ik deze kerels aan het werk.
Hanneke schiet haar plaatjes.
We lopen het plein over en nemen een kijkje bij het beroemde peacock window. Ik maak een foto van het raam wat er links naast staat. Ook uit 1 stuk en zeker net zo mooi.
Onder het peacock window een souvenierwinkeltje.
We vervolgen onze weg, richting poort. Op bijna elke hoek van een straat is wel een tempel.
Doorkijkje.
Tempel.
Het barst van dit soort overkappingen. Het zijn rustplaatsen voor bewoners en reizigers.
Houtsnijwerk.
We gaan rechts af een binnenplaats op. Bij de deuropening van het plein zit een vrouwje garen te spinnen. Uiteraard is dit voor de toeristen. Gewoon mooie foto's maken, even het resultaat op je display aan haar laten zien en 10 Rupee per persson geven. Het is haar broodwinning, so what !!!
Ze deelt de opbrengst met de andere vrouwen. Het is hun enige bron van inkomsten.
Op het binnenplein een tempelcomplex.
De veelvoorkomende afbeelding van Shiva & Parvati. Het circelvormige deel stelt Parvati voor en de erecte midden afbeelding stelt Shiva voor. Parvati's uitstulping wijst altijd naar het noorden.
Er zijn er duizenden in Bhaktapur.
We lopen het pleintje over, gaan door een poortje en draaien links af.
Nu komen we in een gedeelte waar bijna nooit toeristen komen. Hier wonen en leven de Nepali dieniets met de toeristen industrie te maken hebben.
Soms moeten de huizen worden gestut om instorting te voorkomen.
Breiënde vrouwen.
Hier ligt er echt een te meuren.
Alle vuil van Bhaktapur wordt per dag door tientallen werkers aangeveegd en opgehaalt. Alles betaald door de municipality en dus gefinanciert met entree geld.
Voor het wordt opgehaald komen de armste nog kijken of er wat van hun gading bij zit.
Hanneke, ff genieten van Bhaktapur.
Tempel.
Van alle tijden en alle landen. Spelende kinderen.
Doorkijkje.
Overal in Bhaktapur zijn waterputten of waterplaatsen. Op deze waterplaats wordt over enkele uren water vrijgegeven. Dus staan de emmertjes keurig in een wachtrij. Niemand dringt voor.
Ook bij deze waterplaats, Shiva & Parvati.
Voor we Durbar Square opdraaien dit tempeltje. Hier wordt enorm veel puja gedaan. Ik weet niet waarom dit tempeltje zo populair is.
Achterzijde van Durbar Square.
Enorme rustplaats voor bezoekers van de koning.
Tempel.
55 window palace.
Vrouw aan rekstok.
Man helpt zijn vrouw duwen.
Het verhaal gaat dat dit gebouw is geschonken door de broer van de koning. De broer, koning van Patan, zou dit gebouw hebben geschonken omdat hij op die manier het zicht op het 55 window palace wilde belemmeren. Hij was jaloers op het schitterende gebouw.
Tempel recht tegenover het koninklijk paleis.
The big bel. Deze klok werd geluid als de koning iets belangrijks te melden had. Het volk stroomde dan samen op het Durbar Square. (koninklijk plein)
Om te laten zien hoe groot de klok is heb ik Hanneke gevraagd er naast te gaan staan.
De klok wordt nog dagelijks geluid. Om 12:00 en om 18:00 uur.
Brokje houtsnijwerk.
Tempel aan de overzijde van het Durbar Square.
Aan de rivier kun je jezelf wassen. Door de lange hitte en te weinig regen lopen de rivieren droog.
Meer Shiva & Parvati.
Hier zou de grootste Shiva & Parvati van Nepal staan.
Het zijn er in iedergeval wel veel.
Budha.
Wat Nepali.
Zitten, hangen, luieren.
Kwebbelen.
Maskers.
Peacock window.
