Davy, Lea en ik zien Noffie naar het ziekenhuis gaan

7 december 2006 12:05 uur

Gisteren heb ik internet gekregen zoals een aantal van jullie ongetwijfelt hebben ervaren. De snelheid is slecht maar het is beter dan niets. Ik ga nog proberen om een dubbele snelheid te krijgen maar dat is misschien erg duur. Het was erg druk rond mijn tafeltje. Iedereen leeft erg mee en was blij dat ik internet heb gekregen. Ik ben heel de dag bezig geweest om mijn computer te updaten en met die fabeltastische snelheid heb ik in de wachttijd veel gekletst de omstanders. Ook bezig geweest. met mail beantwoorden.
Shyam kwam om 11:00 aan m’n buro! “i ‘m sorry sir but i have to go”. Er is absoluut geen reden waarom Shyam zich bij mij moet verantwoorden maar inmiddels heb ik begrepen dat dit de oosterse manier is om een verhaal te beginnen, dus in plaats van “wat kan mij dat schelen”zeg ik “Oh, really why?”. “You know sir, friend that give party last week, he married today, so tonight big party”. “Nice, good for you Shyam, but why do you have to go now?”. “I have to prepair sir.” Ik ben op mijn hoede, Hoezo?? prepair. De hele dag???? “The feast is tonight, yes? , so why you go now, you have to make things for the feast?” “No, no, sir, I have to prepair”. ‘Ah, yes of course, well have a very nice day and lots of fun and lots of whiskey, oke? Shyam” “Yes sir, thank you sir, maybe see you tonight, bye” “Bye Shyam” Hij loopt weg en ik heb geen flauw idée wat hij gaat doen.
In mijn lompigheid start ik outlook op. Onmiddelijk begint outlook te synchroniseren met mijn G-mail. Ik kijk het even aan, shit dat gaat lang duren er moeten heel wat Mb’s worden gedownload. Dus tijd om naar de super te gaan en daar iets te kopen om te eten zodat ik op mijn computer kan blijven werken.
Ik koop een pak met zoute koekjes en een blikje tunafish made in thailand. Ik zie in het wijnrek een fles chardonnay staan van 1999. Australische, 520 rupee. T’is feest, ik heb internet, lekker door klooien, wijntje erbij, koekie met tuna en ’n blokje kaas. WHOEA, wie doet mij wat. Hier met die fles !!.
Terug thuis is outlook klaar met synchroniseren en ik kan aan de slag. Wijntje erbij, blikkie openen met mijn Letherman ( dat valt verdikke niet mee) blokje kaas van mijn kaas voorraadje ( bederft niet, het is bijna onder nul op m’n kamer ) en hup ik zit. Fles wijn in de hand en daar komt het koppie van Noffie ( Nein, nicht Offie) boven het trapgat uit. “Auch ein glas?”, “Was is das?” Ik laat hem de fles zien “I thoutch it was piss”. “Be carefull , jij ouwe fietsendief”. hij lacht. Ik wil eigenlijk op mijn machintje werken maar daar komt Lea met haar Nepaleese vriend aanschuiven. En hup daar komt een nieuwe vogel aan. “Hello, who are you, and where are you coming from” Het zijn de standaard vragen als je een andere blanke tegenkomt.
“Jonas. and i’m from Germany” zegt hij in perfect Amerikaans. “You speak English without any accent. That’s strange” “I study biology in the states” Handjes schudden met iedereen en allemaal naar mijn fles staren. “Somebody wants a glass of wine?” Ja, lul, slimme vraag. Lea stormt de trap af en komt ff later terug met 4 glazen. Wisten jullie dat er helemaal geen 6 glazen wijn in een fles zitten. Hier in Nepal gaan er precies 4 glazen uit. Noffie geen wijn, hij is al dagen ziek. Het zijn leuke gesprekken. Noffie en Jonas in het duits, lekker in je moers taal, Lea en Ik in het Engels en Bouznoum in het steenkools.
Om ongeveer half elf komt Shyam de trap op gestommeld. Shyam heeft een plastic twee literfles cola bij zich alleen zit er geen cola in. Het is “the famous laxi”
Shyam gaat aan het kleine tafeltje zitten en nodigt mij uit voor een glaasje. De fles is gelukkig nog voor een kwart vol en er zit al een heleboel in Shyam.
Nou kom op met die zooi. Verstand op nul en hup een slok. Super scherp maar eigelijk wel lekker. Het is rood spul deze keer. “Homemade by friend” lalt Shyam.
Om een uur of 12 zijn we naar bed gegaan.

Vanmorgen lekker ontbijtje en een nieuwe gozer aan mijn buro. Davy, een belg uit leuven. Heeft 12 jaar een cafe gehad naast het station in Leuven, “in den ouden tijd” en heeft dat 4 jaar geleden verkocht. Is vrijgezel en reist de wereld af. Leuke vent.

Offie strompelt naar boven. Hij ziet er verschrikkelijk uit. “He guy, what’s up?”. “I feel really, really sick, I’m a bit scared, you know, I shit blood” Arme Noffie. Hij ziet er grauw uit. Ik ga naar Shyam en vertel hem het verhaal. Ook Shyam schrikt, “Go to hospital, not to doktor, doktor no good” Dat is fijn om te weten. Ik laat Shyam de duits sprekende Nepali opsnorren en ga weer naar Noffie. Terwijl ik in zijn kamer kom schiet Nof het toilet in, “I have to shit again” Ik ga naar boven en vertel het verhaal aan Davy. Niet zo best denken we alle twee.
Gestommel beneden, de Nepali guides zijn er en nemen Noffie mee naar het hospitaal.
Ik hoop dat het goed gaat met hem.
Zo nu ff een zonnetje.

Ben net terug uit het restaurant. Bhatgaon guesthouse. Momos gegeten. Wij noemen het dim sum. 1 portie vegetarisch en 1 portie met buffon. Ik heb wel aan Helmie gedacht. Ik heb absoluut geen verschil geproeft tussen de 2 porties. Alles smaakte %&$@#^naar korleander. Dit is de eerste keer. Ik heb met de gidsen een potie momos gedeelt die heerlijk waren. Vanaf dat moment heb ik zitten vlassen om mijn buikje rond te eten met momos. Ze kosten ook geen reed en zijn echt super lekker. Om 17:00 uur ben ik naar de receptie gegaan om een te informaren naar Noffie. Heb daar gezeten tot 19:00. Het gaat allemaal wat langzaam hier.
Ik heb het ook gehad over momos en Shyam zei dat het beter was om die te eten in een goed restaurant als Bhatgaon of de Sunny. Ik wordt gek!!!!!!!!!!!!.
Daarom beslis ik om maar naar Bhatgaon te gaan met het resultaat dat ik aan de dia ben en alles naar korleander smaakte.
Noffie: Moet in het ziekenhuis blijven voor, ze denken, 1 nacht. Hij ligt aan de infusen voor vocht, voedsel en zout. Hij zag er al een stuk beter uit. Hij heeft van alles wat ik niet kan verstaan en ook wormen. Hopelijk gaat het snel beter.