Ivan uit Malta

10 december 2006 7:43 uur

Iedereen is snipverkouden. Het is dan ook hartje winter hier. Je kunt de koude het beste vergelijken met de wintersport. ’s Morgens is het mistig of zoals u wilt, hangen de wolken tot aan de grond. Door de mist zie je de zon opkomen en door de verhitting is na een uurtje de mist verdwenen. Dan is het staal blauw met een ferm zonnetje. Het vreemde ( wintersport ) verschijnsel doet zich dan voor dat alles wat in de zon is wordt lekker warm en datgene uit de zon is koud. Dus ook je rug als je met je gezicht naar de zon staat, ligt. Het is hier 1200 meter hoog.
De Nepali zijn gek op de zon. Je ziet ze dan ook meer en meer op de daken, ze wentelen zich regelmatig om zodat ze de warmte goed oppikken.
In de huizen en het guest house blijft het nu koud. Alle gasten hebben dikke sokken aan en meerdere truien. Overdag zoveel mogelijk zon pikken is het credo.

Gisteren zijn er weer nieuwe mensen geariveerd in Khwopa Guest house. Een gozer uit Malta en een stel uit Nederland. Maaike en Theo. Begin 60ers. Ze kennen elkaar 7 jaar en Maaike reist de wereld en met name Azië al 30 jaar af. Heel veel reis ervaring. Ze zijn 6 weken in Nepal. Het is voor beide de eerste keer, en waarschijnlijk de laatste. Ik ga morgen een babbetje met ze maken.

Ben nog steeds aan het uitzoeken hoe het nu zit met Sunny Restaurant. Het staat in Lonly Planet en er zit overdag geen kip. In Nyatapola restaurant zit het regelmatig vol. Maar ik hoor ook berichten dat het ’s avonds redelijk gaat. Het is met het Bhadgoan guest house het beste restaurant van Bhaktapur.

Lekker in de zon gezeten met een aantal gidsen. Onze Noffie is weer bijna de oude maar gaat niet meer op stap. Zijn maatjes de gidsen komen nu iedere dag langs in het guest house. Het zijn studenten die uit armoede het gidsen werk zijn gaan doen. Hun “home”is een dorpje in de bergen van +/- 500 inwoners.

In Duitsland had Noffie een colega: Palden Lama Tamang. Een Nepali dus. Hardwerkende gozer die dan hier een guest house zou gaan beginnen met unser Nof.( Is te lezen in eerder verslag. ) Toen Noffie zo ziek was heeft die gozer wel heel de nacht bij hem aan z’n bed gezeten. “Ja sicher, ich bin jadoch verantwortlich.” Deze kerel, Palden, heeft een aantal maten die uit hetzelfde dorp komen. Hira, Robbie en Gurka. Dit zijn trekking guides die nu ook citty guides zijn. Al hele leuke gesprekken me gevoerd. Ik kom daar in een volgend verhaal graag op terug. Bij deze mannen kan ik informatie inwinnen over o.a.het kaste systeem.

Ivan uit Malta schuift aan ( info heb ik van Noffie ). Hij is nieuw in het guest house maar inmiddels herken ik ze meteen. Een blower pur sang. Noffie had mij al in geseint “Dit you see zat guy? I sink that is is a zjunkie”. “He, hello, how are you?”. “Oh very good my friend, it’s fine” klinkt het een beetje lijzig. Hij moet ingehuurd zijn door Shyam om ons eens goed te vermaken, dat kan niet anders, hij praat zoals je verwacht, Met een accent uit een film, hij ziet eruit als een Indiër en de gebaartjes van een homo. “How long are you in Nepal?”. “Oh 9 days my friend, 3 days in the Kathmandu, 5 days at Baba’s place and one day here”. “And where were you before?”. “In India, my friend, very nice” “Where you long in India?”. “Long, long, what is long my friend, I was there 14 months. “ “What do you do in Malta, because 14 months is a long time, I think”. “Oh my friend, ik work for the gouverment, I am a messenger boy , I have sabbatical ………. and where are you from?“. “From Holland”. “Oh Holland, Amsterdam, I had lots of trouble with the heroine. Very much trouble, Amsterdam good place.”. “Heroine?”. “Yes, my friend, now I only blow, don’t do the heroine anymore” Hij gaat zitten en begint heeeeeeel relaxed een joint in elkaar te draaien. Geweldig al die vreemde mensen.
Langzaam maar zeker gaat het licht bij ome Rick uit. Ik ben snipverkouden en wil naar m’n bedje. Ik hoor wel van jullie.