Lami

26 maart 2008 10:26 uur.

Ik heb het bedrijf Phukang Ltd opgericht. Phukang (spreek uit fukang) is Newari voor alles of het totale. Phukang houd zich bezig met webdesign en programering. We maken websites maar kunnen ook assisteren bij het maken van websites. Uit Nederland kwam de vraag “kunnen zij dat dan ? “ Ja, natuurlijk. Hier heb je ook dokters, advokaten, ondernemers en programmeurs. Ze verdienen alleen heel wat minder dan in het westen. Philips, AKZO, HP enz. zijn niet voor niets met hun hele administratie en helpdesken naar India gegaan. Het verschil tussen India en Nepal is de naam en een getrokken streep op een landkaart beter bekend als grens. Ik heb er alle vertrouwen in dat wij hele goede functionele websites en web applicaties kunnen bouwen maar het zal tijd nodig hebben.

Ik ben nu anderhalf jaar in Nepal. Meer en meer begin ik deze cultuur en deze mensen te begrijpen. Ik ben het er niet altijd mee eens maar dat is een ander verhaal. Ik zie ook de armoede van de Nepali. Als je als toerist in Bhaktapur rondloopt zie je wel arme mensen maar je beseft niet hoe arm ze zijn. ’s Nachts liggen de trappen van de Nytapola tempel vol met straatkinderen. Mensen leven echt in golfplaten hutten langs de rivier. Je gaat heel anders tegen “kinderarbeid “ aankijken als je hier woont. Als je geen wol wilt verven dan doet een ander kind het. Je krijgt een maaltijd dhal bat en water om te drinken en 20 rupee per dag. Je straat vriendjes hebben niets en zijn afhankelijk van de toeristen. De toerist schiet liever plaatjes van de tempels en de pleinen. Je kunt ook niet alle kinderen wat geven dus geef je er niet een. Even ter verduidelijking, ik ben geen voorstander van kinderarbeid maar denk ff na over het alternatief.

Alle vrijwilligers die les kwamen geven en die ik tot nu toe heb gesproken hadden “van thuis” geld bij zich dat zij wilden besteden aan een goed doel. De bedragen variëren van € 500,= tot € 2.000,=. Voor Nepal best een boel geld en je kunt er hele goede dingen mee doen. De vrijwilligers blijven gemiddeld 3 maanden waarvan ze 2 maanden les geven en 1 maand gaan trekken. Sommige vrijwilligers geven schoolboeken, uniformen kortom, gebruiksartikelen. Andere vrijwilligers willen verbeteringen aan de school. Hanneke wilt dat haar school een bibliotheek krijgt, een “Nederlandse” toilettengroep, een speelbare speelplaats en een schilderbeurt. Wienke en Nienke willen dat het schooltje waar zij les geven, electriciteit en stromend water krijgt. Deze wensen zijn gebasseerd op het beschikbare budget.
Het was logisch dat Hanneke aan mij vroeg waar zij kastjes kon laten maken en wat die zoal zouden kosten. Samen met Uzzol hebben we prijzen opgevraagd bij de verschillende schrijnwerkers en na goed dunken van Hanneke is een order gegeven voor 4 boekenkastjes, 4 lessenaars en 4 stoelen voor de leerkrachten. Voorts heeft ze 102 boeken gekocht voor de groepen 1 tot en met 5.
Op haar verzoek heb ik een tekening gemaakt van een toilettengroep en met die tekening zijn we, met alle Heart of Bhaktapur bouwvakkers, naar die school gegaan om prijsopgaven te maken. De schilder is inmiddels aan de gang en ik heb de tekening van de toilettengroep aangepast omdat het bedrag te hoog was voor het beschikbare budget. Ik weet zeker dat we daar wel uitkomen.
Toen Wienke en Nienke hoorde van de hele operatie hebben zij ook aan mij gevraagd om een handje te helpen bij hun project. Ook daar ben ik met de nodige mensen naar toe gegaan en daar gaan we stroom en water aanleggen.
Nienke en Wienke zijn inmiddels naar Chitwan vertrokken en gaan aansluitend de Annapurna-trekking doen. Ze hebben mij geld in beheer gegeven omdat het werk door moet gaan en ze het geld niet aan de princepal durfde te geven. Hanneke is met de twee meiden mee naar Chitwan en komt zondag terug. Ook zij zal mij de rest van haar budget in beheer geven en verwacht dat ik het werk afmaak als zij haar Annapurna trek gaat doen

Ik heb mijn volgende doel gevonden.
Ik ga bemiddelen tussen vrijwilligers die hier Engelse les willen geven. Als zij een bedrag ter beschikking hebben om hier te besteden dan kan ik ze daarbij helpen. Ook vrijwilligers zonder extra “goede doelen geld” zijn uiteraard welkom. De vrijwilliger krijgt de keuze uit diverse scholen en kan daar zelf bepalen waar het geld aan wordt besteed. Als het project langer duurt dan de tijd dat de vrijwilliger hier is, kan en wil ik het project afmaken. Via een website kan de voortgang van het project worden gevolgd middels foto’s en tekst. Ook zal er per project een financiële verantwoording worden afgelegd.
Samen met Shyam, Master, Uzzol en enkele anderen, ga ik een programma maken waaruit de vrijwilligers kunnen kiezen. Als alles verloopt zoals ik het nu in mijn hoofd heb dan heb ik het volgende voor elkaar,
- Vrijwilliger kiest zelf de school waar hij/zij les gaat geven.
- Vrijwilliger kiest eigen project, indien gewenst met onze hulp.
- Vrijwilliger krijgt uitgekiende prijzen voor eventuele uitstapjes en trekking
- De scholen krijgen betere faciliteiten.
- Vele Nepali hebben werk en daardoor geld.
- Shyam heeft een paar kamers vol.
- Heart of Bhaktapur heeft meer klanten (uiteraard tegen de gereduceerde prijs)

Het zwaartepunt van mijn nieuwe bezigheid komt te liggen op,
- Hygiëne
- Lesmateriaal en les methode
- Voeding.
- Speelplezier.

Ik wil een steentje bij dragen aan de verbetering van Nepal. Ik ben er echter van overtuigd dat ik Nepal niet kan veranderen. Wel kan ik zaadjes planten. Het lijkt mij het beste dat kinderen, de nieuwe generatie, goed worden opgeleid zodat zij later de dingen kunnen doen die benodigd zijn om Nepal naar een hoger niveau te tillen.

Het toiletten gebouwtje van de Comunicative English Scool


Een "gat in de grond" toilet. Beetje overstroomd.


De nieuw te bouwen meisjes / dames toiletengroep. Wordt rechts aan de bestaande toilettengroep gebouwd. Later worden de jongens / heren toiletten opgeknapt.


1 europees en 3 Nepalese toiletten en uiteraard een handenwasplek.


Ashapuri Primairy Scool. Hier gaan we electriciteit en stromens water aanleggen. Als er geld over is geven we ook een schilderbeurt. Eventueel volgend project is : een extra lokaal, nieuwe daken en glas in de ramen. Maar, dat is voor de volgende.

http://www.hannekelariviere.blogspot.com/

http://wienkenienkenepal.waarbenjij.nu/index.php?page=message&id=2401059

PS. Lami = Nepali voor bemiddelaar. Meestal wordt daar een huwlijksbemiddelaar mee bedoeld, immers 95% van de huwlijken is nog steeds geärangeerd. Neemt niet weg dat Lami - bemiddelaar betekend. Ik zal echter een nieuwe naam moeten verzinnen want Lami.com / Lami.nl enz zijn allemaal bezet. Verzin maar een mooie naam en laat het mij weten.

De assen van de chariot.

21 maart 2008 9:30 uur.

Tegen de zijkant van de Nyatapola tempel, schuin tegenover de voordeur van het Heart, liggen zware balken. Ze liggen daar al 5 jaar volgens mijn mannen. Op een ochtend zijn een aantal mannen begonnen met de bewerking van deze balken. Het moeten de nieuwe assen worden van de chariot die met Bisket Jatra door de straten getrokken gaat worden.
Zoals in mijn blog eerder verteld is de chariot van 2007 door z’n hoeven gegaan. Door de enorme krachten die vrijkomen tijdens het sleuren door honderden mannen aan die kar zijn de assen gebroken en moeten er nieuwe worden gemaakt. Ik maak elke dag een paar foto’s. Deze kerels hakken in 4 dagen zo’n as uit een grote balk, alles handmatig natuurlijk.


De balken werden hoofdzakelijk gebruikt om op de zitten. Waarom ze daar lagen kon niemand mij, tot een week geleden, vertellen.


Tijdens de laatste "chariot pulling" in 2007 zijn de assen gebroken.


Duidelijk is te zien dat deze as naar de knoppen is.


Als ik 's morgens aankom bij het Heart zie ik deze kerels aan het hakken.


Eerst worden de assen in het vierkant uitgehakt.


Eerst erg grof en later erg glad afgewerkt.


Onder toeziend oog van mijn mannen wordt er in stereo gezaagd.


Deze schrijnwerker is niet tevreden over zijn zaag. Hij loopt steeds vast en hij steld de vertanding even bij door met zijn beitel de tanden van de zaag een klein tikje te geven.


Dit moet zowel links als rechtsom gebeuren.


Het gat in de as voor de borgpen wordt keurig uitgehakt.


Aan de linker en de rechterkant.


Het begin van de ronding. Eerst in een 8kant hakken.


Daarna met een rasp afronden


In het midden moeten wat verbindings sleuven worden gehakt.


De mannen hakken zowel lepeltje, lepeltje,


als face to face.


Het eindresultaat.

De waterput

14 maart 2008 9:10 uur.

Als ik beneden kom is het een drukte van jewelste. Onder de trap van de Khwopa is een kleine keuken geïnstalleerd en Renu is bezig thee te zetten. Shyam komt aangelopen, “Namaste sir, come and see, I am making well.” Shyam is aan het investeren de laatste tijd. Hij heeft een generator aangeschaft die net sterk genoeg is om de stroom te leveren voor de waterpomp. Water wordt ook een probleem met al die power cut’s. Door de straten van Bhaktapur loopt weleenswaar een waterleidingsysteem alleen staat op dat water geen druk. Iedere dag wordt er 1 uur druk op de waterleiding gezet. dit gaat natuurlijk wel per area zoals gebruikelijk. Deze area’s zijn uiteraard niet gelijk aan de electriciteits area’s. Dat maak overigens absoluut geen verschil want de 2 bedrijven, water en electriciteit hebben niets met elkaar te maken.
Als er water op jou gedeelte van de waterleiding wordt gezet, pomp je, de op het dak geplaatste tanks vol. Althans dat probeer je. Als er op dat moment een load shedding is heb je dus gewoon pech. Het komt regelmatig voor dat guest houses zonder water komen te zitten en dat is natuurlijk een ramp. Shyam heeft nu zijn generator en kan elke keer water pompen als het wordt aangeboden.
Het Heart maakt gebruik van een waterput. Als er stroom is heb ik dus altijd water tot mijn beschikking. Ik heb het er regelmatig met Shyam over gehad. Want ook het water in de waterleiding wordt niet echt regelmatig aangeboden en Shyam begrijpt inmiddels erg goed dat een goede douche gelegenheid erg op prijs wordt gesteld door de toeristen. Nu is het dan zover, op het binnenplaatsje wordt een echte waterput geslagen. Alles handwerk natuurlijk. De achterbuurvrouw helpt mee om het eerste puin op de achterplaats te dumpen en het graven is begonnen.
Na 4 dagen is de put gereed. Het is een gaaf gezicht om te zien dat alles nog gaat zoals het al honderden jaren gebeurt. Behalve de betonnen, kant en klare, ringen gaat alles zoals vroeger.

Inmiddels is het ook Shiva ratri geweest. Een feest ter ere van Shiva waar in principe alles mag. Je mag plagen, heel dronken worden en high zijn. Voor de Bhyarab tempel zijn een heleboel vrouwen samen gekomen. Zijn doen een “big puja” aan Bhyarab ( de vertoornde reïncarnatie van Shiva ) Elke jaar dat deze puja plaats vind neemt Bhyarab bezit van het lichaam van een vrouw. Het is erg belangrijk dat dit gebeurd want, nadat deze vrouw alle tempels van het Taumandhi square heeft bezocht en er een tika heeft gehaald, deelt zij tika’s uit aan alle gelovigen. Gelukkig daalt ook dit jaar Bhyarab neer en neemt bezit van een vrouw. Onder begeleiding doet ze haar ronde en deelt later de zo gewilde tika’s uit.

Eergisteren was er een manifestatie op het Taumandhi square. Het was de eerste verkiezings bijeenkomst van de Maoisten in Bhaktapur. Ook de grote leider van de Maoisten komt om een toespraak te houden. Het wordt bomvol op het plein en met redevoeringen afgewisselt met dans wordt het volk geïndoctrineerd. Alle winkeltjes zijn dicht net als mijn restaurant. Het balkon zit bomvol met locals. Ook de politiecomissaris en zijn gevolg zijn neergestreken op het teras van het Heart. Joepie, weer een dag zonder omzet. “I love the Nepal !!!”


De achterbuurvrouw helpt kijkt of alles wel goed verloopt.


De eerste dag is er maar 1 mannetje en de buurvrouw ruimt het puin op.


De tweede dag gaat het al een stuk dieper. Nu zijn er ook helpers die de grond afvoeren met emmertjes die aan lange touwen hangen.


Onder toeziendoog van de vader van Shyam gaat het werk gestaag door.


De put wordt 32 Foot diep ( 10 meter)


De op het achterplaatsje gestorte grond wordt door een ploegje van 3 afgevoerd. 2 porters en een man die de manden van de porters vult.


In de put worden prefab betonnen ringen geplaatst.


Met een stuk ijzer wordt een ring opgelicht om het touw vrij te geven.


Een betonnen ring wordt aangerold en aan drie touwen geknoopt.


Nu gewoon die ring laten zakken en maar hopen dat de touwen sterk genoeg zijn.


Weer wordt er een ring geplaatst.


De laatste ring is geplaatst en de ringman klimt via het touw naar boven. Hij heeft de vloer van de put voorzien van grind dat als een soort filter het groffe vuil tegen moet houden.


De buurvrouw en Sorita zeven het grind.


Als de put gereed is wordt de vloer afgewerkt.


Zo, ...... een waterput in 4 dagen.


Een tros vrouwen voor de Bhyarab tempel. Onder begeleiding van Brahmanen worden er grote offergaven gedaan en treed Bhyarab in een vrouw.


Ondersteund door 2 vrouwen komt ook het tempeltje tussen de Nyatapola tempel en het Heart aan de beurt.


De vrouw deelt tika's uit terwijl het vuur van de puja langzaam dooft.


Dansers houden het volk gevangen in aandacht.


Heb ik een A1 lokatie of niet ????

Living god

7 maart 2008 14:36 uur.

Het is weer rustig in Bhaktapur, te rustig eigenlijk. Het lijkt wel of de toerist geen honger heeft. De mede restauranthouders en de guest house eigenaren schieten mij steeds aan. “We must find a way to keep the tourists longer in Bhaktapur. What you think ?” Ja ik ben het er volledig mee eens maar ik weet ook niet goed hoe dat zo moeten. Als we iedere avond nu eens iets kunnen organiseren heb ik al geöppert; maar zo-iets is al gedaan. ’s Avonds traditionele dansen op de pleinen maar dat kost meer dan dat het opbrengt. Wie het weet mag het zeggen.
De toeristische trip is nu een reisje vanuit Kathmandu via Bhoda naar Bhaktapur. Dan snel langs Nagarkot en terug voor het diner in Kathmandu. Er worden lunchpakketten mee gegeven/genomen vanuit het Kathmandu guesthouse, so we’re fucked.
Als mensen meer dan 1 nacht in Bhaktapur blijven komen ze minstens 1 keer langs in het Heart. Dus dat is wel gecoverd.

Ik zit weer in m’n ritme al is het wel wennen. Afhankelijk van de load shedding tijd doe ik mijn ochtend wandeling om 7:00 uur of vanaf 9:00 uur. Op maandag om kwart over tien omdat om 10:00 uur de load shedding start. Nog steeds 4 uur en dat 2 keer per dag.
Een voordeel is dat je na 11:00 uur wel andere dingen ziet dan rond 7:00 uur. Zo was er op het Durbar square een selectiewedstrijd aan de gang voor deelname aan de olympische spelen. De karateka’s sloegen en trapten er lustig op los onder toeziend oog van de jury en het volk.

De levende goden zijn ook weer uit hun winterslaap ontwaakt. Van tijd tot tijd komen ze de stad onveilig maken. Ze opereren in kleine groepen maar soms zijn het er wel een stuk of 5. Alle goden hebben hun persoonlijke hulp.
Als ik op een middag tijdens het “fish catshing” festival mijn lunch sta te eten aan de counter van het Heart komt er een “living god” de trap op. Hij groet ons uitgebreid en Ujjol geeft hem snel een krukje om op te gaan zitten. Zoals is te verwachten van een god spreekt hij geen woord engels dus de communicatie gaat via Ujjol. “Tell him that we are honoured by his visit.” Ujjol vertaald en schenkt de god een biertje in. Nu in het kort een verhaaltje wat in het echt wat langer duurde.
Je blijft je hele leven lang levende god, echter maar voor 8 maanden per jaar. Daarna woon je gewoon thuis met moeder de vrouw. Je wordt levende god omdat jij wordt aangewezen door een groep waarin zich de levende goden bevinden. Een soort van sub kaste. Naar aanleiding van je horoscoop wordt bepaald welke god jij bent. Je kunt dus shiva, Laxmi, baihrab enz zijn. Gedurende de 8 maanden dat je god bent slaap je overal maar niet thuis. Je eet alleen ’s avonds en overdag drink je chang, raksi of bier.
Je mag de levende goden absoluut niet fotograferen. Als ze het zien kunnen ze het toestel zo uit je handen slaan maar na een tweede fles bier mag Hanneke een foto maken. Ik had m’n camera aan de oplader.

Ik sta buiten wat te kletsen met de buren als Nabu aan komt lopen. “What the f... is this ?” “You like ?” “Yeah, sure I like, but why are you dressed like this. Look at your shoes.” “ I’m invited to wedding ceremony from friend. So I dress nice.” Ik neem een foto, let op die schoenen !!!! “Tomorrow we have to go to the party, We have to go, all Heart of Bhaktapur is invited, you also come please.” “Sure, I’ll be there.”
Het wordt mijn 3de feest deze week. Eerst Bratabhanda van Shyam’s zoon. 800 man. Dan “first wedding” van een van de vrienden van Shyam. 1000 man en nu wedding van vriend van Nabu. 600 man.
We verzamelen om 7 uur ’s avonds om met de hele groep naar het trouwfeest te gaan. We pikken de rest van onze groep op in een lokaal kroegje waarvan ik vergeet een foto te maken maar die komt nog wel een keer. Iedereen slaat een raksi achterover, behalve Ujjol, en dan stappen we op. Een stuk de hoofdstraat op om dan rechtsaf te slaan in een heel klein straatje. Stukje doorlopen en de “muziek” komt ons al tegemoet. De groep is in stukken gebroken en wij wachten voor de tent op de rest. Na enkele minuten komt een keurig geklede man uit de tent en stevend op mij af. “Thank you for comming.” We geven elkaar de hand en ik beantwoord met “Thank you for inviting us.” Het blijkt de bruidegom te zijn die ons onmiddelijk binnen loodst. Ik nestel me naast de geluidsinstallatie die op het putdeksel van de plaatselijke waterput is gezet. De muziek staat op standje 10 en de eerste hapjes komen langs. Het gaat bij deze feesten om eten, drinken en dansen. Mijn mannen staan allemaal rondom mij en het wordt steeds gezelliger. Misschien heeft het iets met de huisgestookte raksi te maken, je weet maar nooit. Ik haal mijn fototoestel uit mijn zak en schiet wat plaatjes.
Het diner is een bufet waarna je op een stoel gaat zitten die allemaal in rijen zijn opgesteld. Bord op de schoot en smikkelen maar. Na het diner ga ik naar de bruid en vraag of ik een foto van haar mag nemen. Ze knikt met een stralende lach, ik schiet het plaatje geef ik mijn toestel aan Ujjol en stort me in de meute.
“long live the Nepal !!”



Selectie partijtje karate voor de olumpische spelen.


Een groepje levende goden.


Hier zit ie dan, de levende god, in het Heart of Bhaktapur.


Nabu in zijn maatpak.


Let ff op die schoenen.


Een gelukkige bruid.


Het feest bestaat uit eten, drinken en dansen.


Bruid en bruidegom met bruidsmeisje.


Alleen de mannen dansen.


Nog maar 'ns.


Tja, what to say ?


Ook bruid en bruidegom schuiven aan.


Zo te zien lijkt het een heel leuk stel.


Gewoon een leuk plaatje.


Het is een mooi volk.