27 juni 2007 8:02 uur.
Het stucwerk zit erop. In de regen heeft de stucadoor het werk afgemaakt. Daar zal de Nederlandse bouwbond nog een puntje aan kunnen zuigen. Het zijn geen zeikers de Nepali.
Tijdens het monteren van de Newarilampen hebben we getest of de lampen waterdicht waren. Je kunt nooit weten, dacht ik toen. Nu weet ik het wel. Het is maar goed dat ze waterdicht zijn anders waren we nu al fors gekult. Op de schaaltjes waar normaliter de olie in gaat staan na een forse regenbui vol met water.
Ik neem een foto van de vrouw van de stukadoor terwijl die bijna klaar is met de laatste pilaar. De boogjes boven de ramen en het randje onderin worden afgewerkt en klaar is kees.
De mannen gaan de stoep schoonmaken en alles wordt keurig opgeruimd. Over een paar dagen gaat de schilder aan de gang.
’s Avonds komen Eva, Vivian, Krishna en Rosani een hapje doen. Even later komt ook Florence aanwaaien. Ze is net terug van haar trekking en heeft wel behoefte aan wat Nederlands gezwets. Ze had een gids die bijna niet sprak. Straks gaan we gezamelijk lunchen om haar verjaardag te vieren.
woensdag 27 juni 2007
zondag 24 juni 2007
Rijstplant maand
24 juni 2007 7:35 uur.
Het vorderd met het stucwerk. De binnenkant is klaar en aan de buitenkant nog een randje en 1 pilaar. Daarna kan de schilder aan de gang. De Nepali op het plein kunnen het wel waarderen. Terwijl het restaurant nog open is helpt toch iedereen zoveel mogelijk mee. Ook de jongens vinden het geweldig dat er iets aan “hun” restaurantje wordt gedaan.
Het is ook de maand om rijst te planten. Zodra er een beroep op iemand wordt gedan gaat die persoon mee om rijst te planten. De stucadoor komt daardoor de ene dag wel en de andere dag niet. Ik ben benieuwd of hij het vandaag afmaakt.
Het dak van het balkon is zo lek als een mandje. Het regent nu soms zo erg dat het lijkt of er geen dak op zit. Omdat het zoveel regent kan de dakdekker ook niet aan de gang. Afwachten maar.
De rust schijnt ook in het politieke Nepal te zijn weergekeerd. Geen gestaak meer, er zijn zelfs stakingen afgelast, en ook in de kranten geen verslagen meer van doden door geweld. De verkiezingen zijn uitgesteld tot oktober en men is nu bezig om de koning van al zijn macht te ontdoen. Dit gebeurd met een overgrote meerderheid van stemmen. Men twijfeld tussen een republiek of een koninkrijk zoals b.v. Nederland. De koning heeft alleen een soort van lintjes doorknip recht.
De huidige koning en zijn zoon moeten zowieso vertrekken. Daar twijfeld helemaal niemand meer aan. Hij mag blij zijn als hij wegkomt zonder veroordeling van moord op het koninklijke gezin in 2002. Niemand geloofd het doordraai verhaal van de kroonprins. Het lijkt inderdaad onmogelijk om 19 mensen dood te schieten inclusief jezelf.
In Bhaktapur is het nu erg rustig. De winkeliers zitten op straat met elkaar te schaken, dammen of “Mens erger je niet” te spelen. En steeds staan er hele groepjes Nepali omheen. De verhouding ligt bijna hetzelfde als bij werk. 1 Nepali werkt, 5 kijken. 2 Nepali spelen schaak, 8 Nepali kijken. Er is voor deze mensen ook niets anders te doen, dus eens in dat ritme, is het wel vol te houden denk ik.
Ik heb een DVD speler aangesloten op mijn TV. Je kunt hier DVD’s kopen voor 40 rupee. Engels gesproken en goede kwaliteit. Oceans 13, Spiderman 3, zo ilegaal als de pest natuurlijk want volgens mij moet Oceans 13 nog in de Nepalese bioskoop komen.
Het kopieëren is in Nepal absoluut geen probleem. Erg populair is “The North Face” maar “Nike”, “Adidas” en “Tommy Hilfiger” zijn goede tweede. Op de dagelijkse Taumandhi markt, vlak voor mijn deur, liggen de T-shirts, horloges en DVD’s voor het oprapen. Volgens mij weten de Nepali niet eens dat het ilegaal is.
Het vorderd met het stucwerk. De binnenkant is klaar en aan de buitenkant nog een randje en 1 pilaar. Daarna kan de schilder aan de gang. De Nepali op het plein kunnen het wel waarderen. Terwijl het restaurant nog open is helpt toch iedereen zoveel mogelijk mee. Ook de jongens vinden het geweldig dat er iets aan “hun” restaurantje wordt gedaan.
Het is ook de maand om rijst te planten. Zodra er een beroep op iemand wordt gedan gaat die persoon mee om rijst te planten. De stucadoor komt daardoor de ene dag wel en de andere dag niet. Ik ben benieuwd of hij het vandaag afmaakt.
Het dak van het balkon is zo lek als een mandje. Het regent nu soms zo erg dat het lijkt of er geen dak op zit. Omdat het zoveel regent kan de dakdekker ook niet aan de gang. Afwachten maar.
De rust schijnt ook in het politieke Nepal te zijn weergekeerd. Geen gestaak meer, er zijn zelfs stakingen afgelast, en ook in de kranten geen verslagen meer van doden door geweld. De verkiezingen zijn uitgesteld tot oktober en men is nu bezig om de koning van al zijn macht te ontdoen. Dit gebeurd met een overgrote meerderheid van stemmen. Men twijfeld tussen een republiek of een koninkrijk zoals b.v. Nederland. De koning heeft alleen een soort van lintjes doorknip recht.
De huidige koning en zijn zoon moeten zowieso vertrekken. Daar twijfeld helemaal niemand meer aan. Hij mag blij zijn als hij wegkomt zonder veroordeling van moord op het koninklijke gezin in 2002. Niemand geloofd het doordraai verhaal van de kroonprins. Het lijkt inderdaad onmogelijk om 19 mensen dood te schieten inclusief jezelf.
In Bhaktapur is het nu erg rustig. De winkeliers zitten op straat met elkaar te schaken, dammen of “Mens erger je niet” te spelen. En steeds staan er hele groepjes Nepali omheen. De verhouding ligt bijna hetzelfde als bij werk. 1 Nepali werkt, 5 kijken. 2 Nepali spelen schaak, 8 Nepali kijken. Er is voor deze mensen ook niets anders te doen, dus eens in dat ritme, is het wel vol te houden denk ik.
Ik heb een DVD speler aangesloten op mijn TV. Je kunt hier DVD’s kopen voor 40 rupee. Engels gesproken en goede kwaliteit. Oceans 13, Spiderman 3, zo ilegaal als de pest natuurlijk want volgens mij moet Oceans 13 nog in de Nepalese bioskoop komen.
Het kopieëren is in Nepal absoluut geen probleem. Erg populair is “The North Face” maar “Nike”, “Adidas” en “Tommy Hilfiger” zijn goede tweede. Op de dagelijkse Taumandhi markt, vlak voor mijn deur, liggen de T-shirts, horloges en DVD’s voor het oprapen. Volgens mij weten de Nepali niet eens dat het ilegaal is.
vrijdag 22 juni 2007
Aardbeving in de Kathmandu vallei
22 juni 2007 11:22 uur
“You know Rick, just over de Chinese border there is a very famous temple and there is a living God?” “No I don’t know that. Why you ask?” Uzzol gaat er eens goed voor zitten. “Raam, you know, our electrician, he was there and it was a special day. If on that day the living God starts sweating something terrible is going to happen.” “Really !” “Yeah, and you know, he was sweating very much. So something very bad is going to happen.” “Do you know what?” “Yeah, earthquake !” “How do you know that?” “In the mountains lives a holy man and he says that there will be an earthquake in 5 days in the Kathmandu valley. At 06:15 hour there will be earthquake and there will be 3 lak people death in Nepal and Pakistan will be vanished and lots of death in India.” “Maybe I better wait for making new toilet.” grap ik maar. “I am very afraid.” Hij kijkt mij angstig aan. “Do you really believe this kind of shit?” “Yeah, everybody does.” “What do you mean, everybody?” “Everybody in Nepal knows and is very afraid.” “Does Shyam knows?” “Yes I think so.” “How can you be so sure?” “Well every time the living God is sweating very much, something terrible is happening. You know, in 2002, he was sweating very much and next day our king and the hole family was killed.” Na nog wat heen en weer geklets ga ik maar eens naar huis, ff met Shyam praten.
Als ik aan kom lopen wenkt Shyam mij om naast hem te komen zitten. Ik doe dat graag, uurtje naast Shyam zitten op het stoepje voor de Khwopa. “Basnuhos, Sir” en ik ga zitten. “Shyam, do you know something about any earthquake?” “Oh that, I don’t believe Sir.” “But I do, and I am very afraid.” zegt het overbuurmeisje. Het blijkt dat iedereen er vanaf weet behalve de toeristen. De meeste mensen gaan naar een groot open veld op de weg naar Kathmandu om maar uit de buurt van omvallende gebouwen te zijn.
Gisteren was een Newari festival. ’s Avonds, als ik op mijn balcon zit, komt er een grote stoet voorbij. Met de typische Newari drums wordt er muziek gemaakt en er wordt een Godsbeeld op een draagbaar vervoert. Inmiddels is het 4 dagen later en morgen komt de grote aardbeving. De angst zit er goed in en Uzzol vraagt of hij naar huis mag. Hij barst van de hoofdpijn. “Go, It’s Oke, don’t be afraid nothing will happen. See you tomorrow.” Hij knikt en gaat naar huis.
Later ga ik naar huis en kijk wat TV. Mijn GSM gaat. Krishna. “Hello Rick, how are you.” “Fine, where are you?” “At your front door.” Ik stap naar buiten en Krishna zit pontificaal aan m’n buro. “A drink?” “Yes please.”
We babbelen over van alles. De aardbeving, Krishna’s vader die TBC blijkt te hebben, Krishna zelf, erg bang dat hij ook is besmet, mijn K gevoel enz. We knabbelen een stuk kaas weg en maken een fles wiskey soldaat.
Als ik wakker wordt is het 05:40 zal ik wachten tot 06:15 ? Krijg de hik, ik ga weer pitten. Om 08:05 word ik weer wakker. Geen aardbeving. De Nepali zullen wel opgelucht zijn. Ik doe mijn ochtend routine en kom bij achter mijn laptop. Mail lezen. Veel mailtjes met lieve woordjes daarvoor mijn dank. Erg hartverwarmend.
Krantje lezen, blogje doen direct onder de douche en weer aan het verbouwen.
“You know Rick, just over de Chinese border there is a very famous temple and there is a living God?” “No I don’t know that. Why you ask?” Uzzol gaat er eens goed voor zitten. “Raam, you know, our electrician, he was there and it was a special day. If on that day the living God starts sweating something terrible is going to happen.” “Really !” “Yeah, and you know, he was sweating very much. So something very bad is going to happen.” “Do you know what?” “Yeah, earthquake !” “How do you know that?” “In the mountains lives a holy man and he says that there will be an earthquake in 5 days in the Kathmandu valley. At 06:15 hour there will be earthquake and there will be 3 lak people death in Nepal and Pakistan will be vanished and lots of death in India.” “Maybe I better wait for making new toilet.” grap ik maar. “I am very afraid.” Hij kijkt mij angstig aan. “Do you really believe this kind of shit?” “Yeah, everybody does.” “What do you mean, everybody?” “Everybody in Nepal knows and is very afraid.” “Does Shyam knows?” “Yes I think so.” “How can you be so sure?” “Well every time the living God is sweating very much, something terrible is happening. You know, in 2002, he was sweating very much and next day our king and the hole family was killed.” Na nog wat heen en weer geklets ga ik maar eens naar huis, ff met Shyam praten.
Als ik aan kom lopen wenkt Shyam mij om naast hem te komen zitten. Ik doe dat graag, uurtje naast Shyam zitten op het stoepje voor de Khwopa. “Basnuhos, Sir” en ik ga zitten. “Shyam, do you know something about any earthquake?” “Oh that, I don’t believe Sir.” “But I do, and I am very afraid.” zegt het overbuurmeisje. Het blijkt dat iedereen er vanaf weet behalve de toeristen. De meeste mensen gaan naar een groot open veld op de weg naar Kathmandu om maar uit de buurt van omvallende gebouwen te zijn.
Gisteren was een Newari festival. ’s Avonds, als ik op mijn balcon zit, komt er een grote stoet voorbij. Met de typische Newari drums wordt er muziek gemaakt en er wordt een Godsbeeld op een draagbaar vervoert. Inmiddels is het 4 dagen later en morgen komt de grote aardbeving. De angst zit er goed in en Uzzol vraagt of hij naar huis mag. Hij barst van de hoofdpijn. “Go, It’s Oke, don’t be afraid nothing will happen. See you tomorrow.” Hij knikt en gaat naar huis.
Later ga ik naar huis en kijk wat TV. Mijn GSM gaat. Krishna. “Hello Rick, how are you.” “Fine, where are you?” “At your front door.” Ik stap naar buiten en Krishna zit pontificaal aan m’n buro. “A drink?” “Yes please.”
We babbelen over van alles. De aardbeving, Krishna’s vader die TBC blijkt te hebben, Krishna zelf, erg bang dat hij ook is besmet, mijn K gevoel enz. We knabbelen een stuk kaas weg en maken een fles wiskey soldaat.
Als ik wakker wordt is het 05:40 zal ik wachten tot 06:15 ? Krijg de hik, ik ga weer pitten. Om 08:05 word ik weer wakker. Geen aardbeving. De Nepali zullen wel opgelucht zijn. Ik doe mijn ochtend routine en kom bij achter mijn laptop. Mail lezen. Veel mailtjes met lieve woordjes daarvoor mijn dank. Erg hartverwarmend.
Krantje lezen, blogje doen direct onder de douche en weer aan het verbouwen.
donderdag 21 juni 2007
Rustig in Bhaktapur
21 juni 2007 6:21 uur
Het is erg rustig in Bhaktapur. Weinig tot geen toeristen. Gelukkig komen Win en Petra en de twee vrijwilligsters Evan en Vivian regelmatig een hapje doen. Kan ik toch wat Nederlands kletsen.
De Newari room is helemaal gestuct en moet 8 dagen drogen. Iedere dag moeten de boys de muren nat sprenkelen . 1 maal ’s morgens en 1 maal s’avonds. Waarom is mij een raadsel maar we doen het maar. Ik laat de buitenkant ook opknappen. Als je kwaliteit uit wilt stralen zul je er piekfijn uit moeten zien.
Gisteren kwam de stuc niet om dat er rijst gepland moet worden. Het is rijstplant tijd. De Nepali helpen elkaar allemaal.
Verder niet veel te schrijven. Ik zit er een beetje door. Zal wel weer goed komen.
Het is erg rustig in Bhaktapur. Weinig tot geen toeristen. Gelukkig komen Win en Petra en de twee vrijwilligsters Evan en Vivian regelmatig een hapje doen. Kan ik toch wat Nederlands kletsen.
De Newari room is helemaal gestuct en moet 8 dagen drogen. Iedere dag moeten de boys de muren nat sprenkelen . 1 maal ’s morgens en 1 maal s’avonds. Waarom is mij een raadsel maar we doen het maar. Ik laat de buitenkant ook opknappen. Als je kwaliteit uit wilt stralen zul je er piekfijn uit moeten zien.
Gisteren kwam de stuc niet om dat er rijst gepland moet worden. Het is rijstplant tijd. De Nepali helpen elkaar allemaal.
Verder niet veel te schrijven. Ik zit er een beetje door. Zal wel weer goed komen.
zaterdag 16 juni 2007
Wim & Peet zere reet
16 juni 2007 7:49 uur
Een aantal dagen geleden heb ik kennis gemaakt met Wim en Petra. Voormalige vrachtwagenchauffeurs. Ze zijn al 9 maanden aan het reizen en het zit er in dat er nog 3 jaar bijkomt. Het is Petra’s droom om een wereldreis te maken en daar is zij nu aan begonnen samen met Wim. Ze doen de reis op de fiets. Echt waar. Ook zij hebben een weblog en als je die leest wordt je een beetje jaloers. Wat een avonturen. www.wimenpeetzerereet.nl
Ik ben behoorlijk ziek geweest. Ik ben een paar dagen aan de race geweest. Niet binnen te houden. Ik voelde me beroerd en ik zweete als een otter. “Take a shower, Sir?” Mijn haar was nat alsof ik zo onder de douche vandaan kwam. “No, Shyam, I am a bit sick.” “Take medicine, Sir?” Shyam wil mij maar aan de medicijnen hebben. “No, Shyam, It wil go over, I hope.” Gelukkig is het over.
Gisteren is de stucadoor langs geweest. Tijdens het kappen van de sleuven waar de electriciteitspijpen in zijn gemonteerd zijn er hele platen stucwerk los komen te zitten. De oude stuclaag is van klei vermengd met koeienstront. Hele discusies zijn er gevoerd maar nu weet ik er alles van.
Het nieuwe stucwerk wordt met cement en afwerk spul gemaakt en is in enkele dagen klaar. ( hoop ik )
Nawaray ( Nabu) komt de trap op. “He, good morning, how are you?” “I am fine, thank you, I come to see if you are ready.” “Ready??????” “Yes, today we are going to Kirtipur to see Jenny” “Shit, today???” “Yes man, today”
Mijn chef kok Nawaray ( Nabu) heeft op z’n GSM een miscall gekregen. Een meisje belde en ze zijn aan het praten geslagen. Ze hebben een afspraak gemaakt dat Nabu haar komt opzoeken. “How many times did you call her?” “Oh I think 20 times.” “And you never see her?” “No, never, but she talk very nice.” “How old is she?” “I think 17.” “You think !!! What do you mean?” “I did not ask her.” “Why do you think 17 ?” “She sound like 17.” Er flitsen mij allerlei gedachten door het hoofd. Ik zie een heks van 68 met een bocheltje, klompvoet en grote wrat op haar neus aan de telefoon, aardige dingen zeggen tegen Nabu. We spreken af om 10:30.
Vreemd, om half elf vertrekken we naar Kirtipur voor een blind date en ik ben shaparone. “I told her that my boss was coming so her father agreed to the appointment.” De taxirit naar Kirtipur verloopt zoals verwact. Drukte, getoeter en een minibus op z’n kop in een sloot. Hectisch. Nabu is super zenuwachtig. “Is your hart going boembediboem?” “Oh man, I am very nervous.” Als we in Kirtipur zijn aangekomen stopt Harri op de afgesproken plaats en Nabu belt Jenny.
Even later arriveert ze en we schudden elkaar de hand. Nabu staat er bedremmeld bij. Na wat Nepali geleuter, “She asked if we want to kom to her house.” Ik heb absoluut geen idée wat de bedoeling is en stem in. Harri blijft wachten en wij gaan op weg. Na 100 meter zijn we bij haar huis. Een typisch Newari familie huis. Trappen op en op de 3de verdieping, schoentjes uit en hup een kamer in. Tweepersoons bed, bankstel uit de jaren 60, wandmeubel met goden beeltdjes. Bisnu, Krishna, Ganesh ......... de hele rattaplan. We gaan op de bank zitten en Jenny verdwijnt. Na 5 minuten komt ze terug met een kind op haar arm. “Ah, your kid.” “No, no, my cousin. It’s my cousin.” Ze lacht. Ze laat trots haar neefje zien en vertrekt weer. Na een minuut of 4 komt grootmoeder eens kijken. “Namaste” en vertrekt. Na 5 minuten “What are we doing her?” Nabu lacht een beetje zenuwachtig. “You like her?” “Yes, very much.” Nabu gaat voor gaas. Jenny komt binnen en brengt twee glazen Sprite. 7up en Sprite zijn zo’n beetje de enige drankjes die ik vies vind maar een goede chaparone laat zich niet kisten. Jenny vertrekt weer.
Na 5 minuten komt Jenny vertellen dat ze zich om gaat kleden en vertrekt weer. Nabu staart wat voor zich uit. Het omkleden van meiden duurt in Nepal net zo lang als in Nederland. Het zal een mondiale aangelegenheid zijn.
Jenny komt de kamer binnen, spijkerbroek en roze polo en we vertrekken. Ze ziet er leuk uit.
We gaan naar de tempel van Kali. Een erg belangrijke tempel voor de Nepali en een leuk uitje. Een prachtige rit. Op de terassen liggen de pas geplante rijstvelden er schitterend bij. Ik geniet met teugen en vergeet foto’s te maken.
Bij de tempel aangekomen zie ik twee rijen met wachtende mensen. Als je een tika wilt halen die door een echte priester op je voorhoofd wordt gedrukt moet je op je beurt wachten. Als echte Nepali kruipen we voor en staan na 10 minuten bij de tempel om een offer te brengen. Nabu heeft wat zooi gekocht om te offeren. Wat rijst, stof, pigment enz. Jenny en ik wachten op afstand.
“Your not going to get a tika?” “No, I don’t like” “Your not Hindu?” “Yes I am, but so, so.” “What are you doing in the daytime?” “I am a student.” “Oh, that’s nice, what do you study?” “MBA, I just finished my first year and there are 5 years to go” “How old are you” “19” “So with a little luck you’re a master when you are 24.” Ik kan wel rekenen. “What kind of work do you want to do when you are finished?” “I want to be a manager.” Ik zie de bui al hangen, arme Nabu.
De mannen komen terug. Dit keer is Harri meegegaan en beide hebben ze een Tika op hun knikker. We vertrekken richting uitgang.
Als we bij de taxi zijn aangekomen vertrekken we richting fast food restaurant. De prijzen zijn de helft van mijn prijzen. Na een kleine maaltijd gaan we weer richting Kirtipur. De vader van Jenny heeft gebeld en wilt dat ze naar huis komt.
Tijdens de terugrit praten de twee honderd uit. Ik zit voorin bij Harri. Als we in Kirtipur aankomen stapt Jenny uit geeft mij een hand en vertrekt. Ik duik achterin en Harri rijdt richting Bhaktapur.
“So, did you have a nice day?” “Yes very nice.” “Will you see her again?” “Yes, but after her exam. She don’t want to fall in love with me, she want to finish her study first.” “I understand that, do you?” “Yes, so I don’t want to press her and we will see each other not so often.” Ik zie een heel triest gezicht.
Terug in Bhaktapur rijdt Harri tot aan het Heart. De stucadoor en z’n vrouw zijn druk bezig. Hij stuct en zij oppert.
Als ik ’s avonds terug kom in het Heart is de Newari room helemaal gestuct. Na 8 dagen komt de afwerklaag. Het ziet er strak uit.
Een aantal dagen geleden heb ik kennis gemaakt met Wim en Petra. Voormalige vrachtwagenchauffeurs. Ze zijn al 9 maanden aan het reizen en het zit er in dat er nog 3 jaar bijkomt. Het is Petra’s droom om een wereldreis te maken en daar is zij nu aan begonnen samen met Wim. Ze doen de reis op de fiets. Echt waar. Ook zij hebben een weblog en als je die leest wordt je een beetje jaloers. Wat een avonturen. www.wimenpeetzerereet.nl
Ik ben behoorlijk ziek geweest. Ik ben een paar dagen aan de race geweest. Niet binnen te houden. Ik voelde me beroerd en ik zweete als een otter. “Take a shower, Sir?” Mijn haar was nat alsof ik zo onder de douche vandaan kwam. “No, Shyam, I am a bit sick.” “Take medicine, Sir?” Shyam wil mij maar aan de medicijnen hebben. “No, Shyam, It wil go over, I hope.” Gelukkig is het over.
Gisteren is de stucadoor langs geweest. Tijdens het kappen van de sleuven waar de electriciteitspijpen in zijn gemonteerd zijn er hele platen stucwerk los komen te zitten. De oude stuclaag is van klei vermengd met koeienstront. Hele discusies zijn er gevoerd maar nu weet ik er alles van.
Het nieuwe stucwerk wordt met cement en afwerk spul gemaakt en is in enkele dagen klaar. ( hoop ik )
Nawaray ( Nabu) komt de trap op. “He, good morning, how are you?” “I am fine, thank you, I come to see if you are ready.” “Ready??????” “Yes, today we are going to Kirtipur to see Jenny” “Shit, today???” “Yes man, today”
Mijn chef kok Nawaray ( Nabu) heeft op z’n GSM een miscall gekregen. Een meisje belde en ze zijn aan het praten geslagen. Ze hebben een afspraak gemaakt dat Nabu haar komt opzoeken. “How many times did you call her?” “Oh I think 20 times.” “And you never see her?” “No, never, but she talk very nice.” “How old is she?” “I think 17.” “You think !!! What do you mean?” “I did not ask her.” “Why do you think 17 ?” “She sound like 17.” Er flitsen mij allerlei gedachten door het hoofd. Ik zie een heks van 68 met een bocheltje, klompvoet en grote wrat op haar neus aan de telefoon, aardige dingen zeggen tegen Nabu. We spreken af om 10:30.
Vreemd, om half elf vertrekken we naar Kirtipur voor een blind date en ik ben shaparone. “I told her that my boss was coming so her father agreed to the appointment.” De taxirit naar Kirtipur verloopt zoals verwact. Drukte, getoeter en een minibus op z’n kop in een sloot. Hectisch. Nabu is super zenuwachtig. “Is your hart going boembediboem?” “Oh man, I am very nervous.” Als we in Kirtipur zijn aangekomen stopt Harri op de afgesproken plaats en Nabu belt Jenny.
Even later arriveert ze en we schudden elkaar de hand. Nabu staat er bedremmeld bij. Na wat Nepali geleuter, “She asked if we want to kom to her house.” Ik heb absoluut geen idée wat de bedoeling is en stem in. Harri blijft wachten en wij gaan op weg. Na 100 meter zijn we bij haar huis. Een typisch Newari familie huis. Trappen op en op de 3de verdieping, schoentjes uit en hup een kamer in. Tweepersoons bed, bankstel uit de jaren 60, wandmeubel met goden beeltdjes. Bisnu, Krishna, Ganesh ......... de hele rattaplan. We gaan op de bank zitten en Jenny verdwijnt. Na 5 minuten komt ze terug met een kind op haar arm. “Ah, your kid.” “No, no, my cousin. It’s my cousin.” Ze lacht. Ze laat trots haar neefje zien en vertrekt weer. Na een minuut of 4 komt grootmoeder eens kijken. “Namaste” en vertrekt. Na 5 minuten “What are we doing her?” Nabu lacht een beetje zenuwachtig. “You like her?” “Yes, very much.” Nabu gaat voor gaas. Jenny komt binnen en brengt twee glazen Sprite. 7up en Sprite zijn zo’n beetje de enige drankjes die ik vies vind maar een goede chaparone laat zich niet kisten. Jenny vertrekt weer.
Na 5 minuten komt Jenny vertellen dat ze zich om gaat kleden en vertrekt weer. Nabu staart wat voor zich uit. Het omkleden van meiden duurt in Nepal net zo lang als in Nederland. Het zal een mondiale aangelegenheid zijn.
Jenny komt de kamer binnen, spijkerbroek en roze polo en we vertrekken. Ze ziet er leuk uit.
We gaan naar de tempel van Kali. Een erg belangrijke tempel voor de Nepali en een leuk uitje. Een prachtige rit. Op de terassen liggen de pas geplante rijstvelden er schitterend bij. Ik geniet met teugen en vergeet foto’s te maken.
Bij de tempel aangekomen zie ik twee rijen met wachtende mensen. Als je een tika wilt halen die door een echte priester op je voorhoofd wordt gedrukt moet je op je beurt wachten. Als echte Nepali kruipen we voor en staan na 10 minuten bij de tempel om een offer te brengen. Nabu heeft wat zooi gekocht om te offeren. Wat rijst, stof, pigment enz. Jenny en ik wachten op afstand.
“Your not going to get a tika?” “No, I don’t like” “Your not Hindu?” “Yes I am, but so, so.” “What are you doing in the daytime?” “I am a student.” “Oh, that’s nice, what do you study?” “MBA, I just finished my first year and there are 5 years to go” “How old are you” “19” “So with a little luck you’re a master when you are 24.” Ik kan wel rekenen. “What kind of work do you want to do when you are finished?” “I want to be a manager.” Ik zie de bui al hangen, arme Nabu.
De mannen komen terug. Dit keer is Harri meegegaan en beide hebben ze een Tika op hun knikker. We vertrekken richting uitgang.
Als we bij de taxi zijn aangekomen vertrekken we richting fast food restaurant. De prijzen zijn de helft van mijn prijzen. Na een kleine maaltijd gaan we weer richting Kirtipur. De vader van Jenny heeft gebeld en wilt dat ze naar huis komt.
Tijdens de terugrit praten de twee honderd uit. Ik zit voorin bij Harri. Als we in Kirtipur aankomen stapt Jenny uit geeft mij een hand en vertrekt. Ik duik achterin en Harri rijdt richting Bhaktapur.
“So, did you have a nice day?” “Yes very nice.” “Will you see her again?” “Yes, but after her exam. She don’t want to fall in love with me, she want to finish her study first.” “I understand that, do you?” “Yes, so I don’t want to press her and we will see each other not so often.” Ik zie een heel triest gezicht.
Terug in Bhaktapur rijdt Harri tot aan het Heart. De stucadoor en z’n vrouw zijn druk bezig. Hij stuct en zij oppert.
Als ik ’s avonds terug kom in het Heart is de Newari room helemaal gestuct. Na 8 dagen komt de afwerklaag. Het ziet er strak uit.
dinsdag 12 juni 2007
I have lost two girls.
12 juni 2007 8:43 uur
10 juni, Ik zit m’n mail en de blog van Carolien te lezen als Krishna de trap op komt. “Heee jongen, good morning How are you ?”. “I’m fine.” antwoord ik. “I have lost two girls.” “Excuse me?” “Yeah, I have lost two girls. You know there would come two new volunteers ? “ “Yeah.” “They where not on the plane.I have checked the passenger list and they where not on it. So I have lost them.” Hij kijkt niet echt blij. “They just missed there plane, no worry.” probeer ik hem gerust te stellen. “Did they leave Amsterdam, and what was there route?” “That could be Amsterdam – London or Amsterdam – Paris or Amsterdam Frankfurt, I don’t know.” “Can you find out?” “I’ll try. This afternoon I go back to the airport and look for them again. They come from Muscat because that was the only flight that arrived at that time ” “So they are in Amsterdam, one of the changeover places or Muscat.”
We gaan naar het Heart voor een lunch en spreken af dat Krishna naar Swarga gaat om uit te zoeken of ze zijn opgestapt en ik ga naar de Khwopa om op internet uit te zoeken of de meisjes op de passagierslijsten van Gulf Air staan. Na de lunch vertrekken we. “So you mail me the names of the girls, oke?”
In de Khopa probeer ik uit te zoeken of het mogelijk is om de passagierslijsten te verkrijgen. Het is erg moeilijk om zowieso binnen te dringen in de Gulf Air site. Vluchten reserveren of boeken is geen probleem maar nergens een telefoonnummer of andere contactmogelijkheden. Na een tijdje gaat mijn GSM. “There names are Eva and Vivian.” “Yes ?????” “That’s all I Know.” “I don’t think that’s enough.” “No, I don’t think so either.”
Om 15:00 komt de electrician in het Heart. Er moeten kabels worden getrokken naar de nieuwe lichtpunten en schakelpaneel Ik leg uit waar ik de lampen en muziekboxen wil hebben. Het soundsysteem wordt besproken en men is verbijsterd als ik de centerspeaker in het nieuwe toilet wil hangen. Als ik uitleg dat het wel relaxed is om een zacht muziekje in het toilet te hebben kijken ze me echt aan strange foreigner !!!!
De lijnen worden uitgezet op de muren en de knecht van de electricien gaat aan het kappen. Ik vertrek naar de Khwopa.
Telefoontje. “I found them, the girls, they missed there plane in London. We are on the way and see you in one hour.”
Krishna komt de trap op en is duidelijk opgelucht. We babbelen wat en even later komen de twee nieuwe meiden de trap op. Eva en Vivian. Handje schudden, ff kletsen en dan de Bhaktapur rondleiding door Krishna. We spreken af om 19:30 in het Heart.
Als ik om 19:00 in het Heart arriveer is de electicien al vertrokken. De leidingen zijn keurig ingekapt en de bedrading is getrokken. Morgen komt de timmerman en wordt de vloer gelegt.
Krishna en zijn drie vrijwilligsters arriveren en we gaan het balkon op. Met Florence gaat het erg goed en ze is alweer bijna vertrokken. Nog maar 4 of 5 dagen en dan zit haar stage er op.
11 juni. Als ik in het Heart aankom zijn de timmerlui al volop bezig. De rachels om de vloerdelen op te monteren zijn al bijna allemaal op de vloer bevestigd. Daarna komen de vloerdelen. Ongeloofelijk. 3,3 cm dikke houte vloerdelen. De verbindingen zijn messing en groef. Alle vloerdelen zijn genummerd want alles is met de hand gezaagd en geschaafd. De eerste plank wordt op de rachels gelegd. Aftekenen en ook hier worden verbindingen gemaakt . “That makes it extra strong” weet Uzzol mij te vertellen.
Ik neem ook een foto van de lambrisering. Daar kun je een paard aan vast knopen. Wat een materiaal. Alle bewerkte plankjes zijn appart ingelegd. Ik ben blij dat ik per square foot moet betalen en niet op uurbasis.
Het leggen van 3 planken duurt, inclusief zagen, kappen, schaven, 1 uur en 3 kwartier. Maar het ligt er dan ook strak bij.
Vandaag wordt de vloer afgemaakt en wordt aan de lambrisering begonnen.
Meer in het volgend verslag.
10 juni, Ik zit m’n mail en de blog van Carolien te lezen als Krishna de trap op komt. “Heee jongen, good morning How are you ?”. “I’m fine.” antwoord ik. “I have lost two girls.” “Excuse me?” “Yeah, I have lost two girls. You know there would come two new volunteers ? “ “Yeah.” “They where not on the plane.I have checked the passenger list and they where not on it. So I have lost them.” Hij kijkt niet echt blij. “They just missed there plane, no worry.” probeer ik hem gerust te stellen. “Did they leave Amsterdam, and what was there route?” “That could be Amsterdam – London or Amsterdam – Paris or Amsterdam Frankfurt, I don’t know.” “Can you find out?” “I’ll try. This afternoon I go back to the airport and look for them again. They come from Muscat because that was the only flight that arrived at that time ” “So they are in Amsterdam, one of the changeover places or Muscat.”
We gaan naar het Heart voor een lunch en spreken af dat Krishna naar Swarga gaat om uit te zoeken of ze zijn opgestapt en ik ga naar de Khwopa om op internet uit te zoeken of de meisjes op de passagierslijsten van Gulf Air staan. Na de lunch vertrekken we. “So you mail me the names of the girls, oke?”
In de Khopa probeer ik uit te zoeken of het mogelijk is om de passagierslijsten te verkrijgen. Het is erg moeilijk om zowieso binnen te dringen in de Gulf Air site. Vluchten reserveren of boeken is geen probleem maar nergens een telefoonnummer of andere contactmogelijkheden. Na een tijdje gaat mijn GSM. “There names are Eva and Vivian.” “Yes ?????” “That’s all I Know.” “I don’t think that’s enough.” “No, I don’t think so either.”
Om 15:00 komt de electrician in het Heart. Er moeten kabels worden getrokken naar de nieuwe lichtpunten en schakelpaneel Ik leg uit waar ik de lampen en muziekboxen wil hebben. Het soundsysteem wordt besproken en men is verbijsterd als ik de centerspeaker in het nieuwe toilet wil hangen. Als ik uitleg dat het wel relaxed is om een zacht muziekje in het toilet te hebben kijken ze me echt aan strange foreigner !!!!
De lijnen worden uitgezet op de muren en de knecht van de electricien gaat aan het kappen. Ik vertrek naar de Khwopa.
Telefoontje. “I found them, the girls, they missed there plane in London. We are on the way and see you in one hour.”
Krishna komt de trap op en is duidelijk opgelucht. We babbelen wat en even later komen de twee nieuwe meiden de trap op. Eva en Vivian. Handje schudden, ff kletsen en dan de Bhaktapur rondleiding door Krishna. We spreken af om 19:30 in het Heart.
Als ik om 19:00 in het Heart arriveer is de electicien al vertrokken. De leidingen zijn keurig ingekapt en de bedrading is getrokken. Morgen komt de timmerman en wordt de vloer gelegt.
Krishna en zijn drie vrijwilligsters arriveren en we gaan het balkon op. Met Florence gaat het erg goed en ze is alweer bijna vertrokken. Nog maar 4 of 5 dagen en dan zit haar stage er op.
11 juni. Als ik in het Heart aankom zijn de timmerlui al volop bezig. De rachels om de vloerdelen op te monteren zijn al bijna allemaal op de vloer bevestigd. Daarna komen de vloerdelen. Ongeloofelijk. 3,3 cm dikke houte vloerdelen. De verbindingen zijn messing en groef. Alle vloerdelen zijn genummerd want alles is met de hand gezaagd en geschaafd. De eerste plank wordt op de rachels gelegd. Aftekenen en ook hier worden verbindingen gemaakt . “That makes it extra strong” weet Uzzol mij te vertellen.
Ik neem ook een foto van de lambrisering. Daar kun je een paard aan vast knopen. Wat een materiaal. Alle bewerkte plankjes zijn appart ingelegd. Ik ben blij dat ik per square foot moet betalen en niet op uurbasis.
Het leggen van 3 planken duurt, inclusief zagen, kappen, schaven, 1 uur en 3 kwartier. Maar het ligt er dan ook strak bij.
Vandaag wordt de vloer afgemaakt en wordt aan de lambrisering begonnen.
Meer in het volgend verslag.
zaterdag 9 juni 2007
Start van het regenseizoen
on9 juni 2007 11:06 uur
Het regenseizoen is echt begonnen. Op het Taumandhi square worden er tijdens de avond markt erg veel paraplu’s verkocht. Ik heb er ook een aangeschaft een echte monsoen umbrella uit China. 140 rupee. Ongeloofelijk eigenlijk als je er over nadenkt. Acht fel gekleurde lapjes waterdichte stof die aan elkaar zijn genaaid, wat toch “iemand” moet doen, op een ijzeren frame gestikt, wat ook iemand moet doen, dan wordt het verkocht aan een Nepalees en moet het vervoerd worden, de Nepalees verkoopt het aan de markthandelaar die de paraplu dan voor € 1,60 aan mij verkoopt en iedereen maakt er winst op.
Ik heb net in de Telegraaf gelezen dat het in Nederland ook behoorlijk heeft geregend. Zo-iets dus alleen dan iedere dag zo’n beetje. Ik hang uit het raam en zie de buurvrouw het water opvangen in een roestvrij schaaltje. Door een ander raam zie ik de overburen allerlei potten en pannen onder het golfplaten dak zetten om water op te vangen en als ik links van me kijk zie ik de duiven schuilen voor de hoosbuien. Met bakken komt het uit de hemel.
Gelukkig is mijn nieuwe balkondak niet waterdicht. Het zou te mooi zijn. Inmiddels snap ik hoe men hier een waterdicht dak denkt te maken en een aluminium plaat op een multiplex plaat spijkeren gaat volgens mij nooit goed. Toen ik probeerde uit te leggen dat dit nooit zou werken keken de Nepali mij aan of ze water zagen branden. “We always do it like this.” Silliconenkit is hier nog niet uitgevonden en Bizonkit kennen ze hier niet omdat ze buffels hebben en geen bizons.
Uit de tijd dat mijn kantoor gevestigd was op de Tramsingel in Breda en we “inwoonden” bij Rooftop dakbedekking weet ik dat het waterdicht maken van een dak geen sinecure is.
Dan maar dakpannen. Ik laat Kansha navragen of er pannetjes op ons nieuwe dak gelegd kunnen worden. Het is bijna plat en de onderlaag is van aluminium.
De volgende dag verteld Kansha dat het mogelijk is en dat de dakdekker de volgende dag ( vandaag ) zal komen indien ik akkoord ga. 1 rupee per dakpannetje, 500 rupee voor klei en 300 rupee voor een dag werk. De dakdekker denkt 1000 pannetjes nodig te hebben. Ik ga akkoord. Voor 1800 rupee extra hoop ik een waterdicht dak te hebben. Het regent pijpenstelen dus dat dak zal wel ff duren denk ik.
De filmmeiden komen niet meer naar Bhaktapur. Hun hele schema moest worden omgegooid omdat er weer eens een strike aan komt. As zondag en maandag wordt er in heel Nepal gestaakt en waarschijnlijk ook dinsdag maar dat weten we nog niet zeker. Tijdens de staking rijden er geen bussen en taxi’s dus hoe kom je in Bhaktapur. Omdat we toch een soort van verleden hebben wil ik ze toch erg graag gedag zeggen ga ik vanavond ff retour Kathmandu om een hapje met ze te eten.
Ik heb van de nood een deugd kunnen maken door het verbouwingsschema te verplaatsen. Zondag komt de electricien om de leidingen te leggen en de nieuwe lichtpunten te installeren en maandag komt de timmerploeg om de houten vloer en lambrisering aan te leggen. Geen gestaak voor ome Rick.
Het regenseizoen is echt begonnen. Op het Taumandhi square worden er tijdens de avond markt erg veel paraplu’s verkocht. Ik heb er ook een aangeschaft een echte monsoen umbrella uit China. 140 rupee. Ongeloofelijk eigenlijk als je er over nadenkt. Acht fel gekleurde lapjes waterdichte stof die aan elkaar zijn genaaid, wat toch “iemand” moet doen, op een ijzeren frame gestikt, wat ook iemand moet doen, dan wordt het verkocht aan een Nepalees en moet het vervoerd worden, de Nepalees verkoopt het aan de markthandelaar die de paraplu dan voor € 1,60 aan mij verkoopt en iedereen maakt er winst op.
Ik heb net in de Telegraaf gelezen dat het in Nederland ook behoorlijk heeft geregend. Zo-iets dus alleen dan iedere dag zo’n beetje. Ik hang uit het raam en zie de buurvrouw het water opvangen in een roestvrij schaaltje. Door een ander raam zie ik de overburen allerlei potten en pannen onder het golfplaten dak zetten om water op te vangen en als ik links van me kijk zie ik de duiven schuilen voor de hoosbuien. Met bakken komt het uit de hemel.
Gelukkig is mijn nieuwe balkondak niet waterdicht. Het zou te mooi zijn. Inmiddels snap ik hoe men hier een waterdicht dak denkt te maken en een aluminium plaat op een multiplex plaat spijkeren gaat volgens mij nooit goed. Toen ik probeerde uit te leggen dat dit nooit zou werken keken de Nepali mij aan of ze water zagen branden. “We always do it like this.” Silliconenkit is hier nog niet uitgevonden en Bizonkit kennen ze hier niet omdat ze buffels hebben en geen bizons.
Uit de tijd dat mijn kantoor gevestigd was op de Tramsingel in Breda en we “inwoonden” bij Rooftop dakbedekking weet ik dat het waterdicht maken van een dak geen sinecure is.
Dan maar dakpannen. Ik laat Kansha navragen of er pannetjes op ons nieuwe dak gelegd kunnen worden. Het is bijna plat en de onderlaag is van aluminium.
De volgende dag verteld Kansha dat het mogelijk is en dat de dakdekker de volgende dag ( vandaag ) zal komen indien ik akkoord ga. 1 rupee per dakpannetje, 500 rupee voor klei en 300 rupee voor een dag werk. De dakdekker denkt 1000 pannetjes nodig te hebben. Ik ga akkoord. Voor 1800 rupee extra hoop ik een waterdicht dak te hebben. Het regent pijpenstelen dus dat dak zal wel ff duren denk ik.
De filmmeiden komen niet meer naar Bhaktapur. Hun hele schema moest worden omgegooid omdat er weer eens een strike aan komt. As zondag en maandag wordt er in heel Nepal gestaakt en waarschijnlijk ook dinsdag maar dat weten we nog niet zeker. Tijdens de staking rijden er geen bussen en taxi’s dus hoe kom je in Bhaktapur. Omdat we toch een soort van verleden hebben wil ik ze toch erg graag gedag zeggen ga ik vanavond ff retour Kathmandu om een hapje met ze te eten.
Ik heb van de nood een deugd kunnen maken door het verbouwingsschema te verplaatsen. Zondag komt de electricien om de leidingen te leggen en de nieuwe lichtpunten te installeren en maandag komt de timmerploeg om de houten vloer en lambrisering aan te leggen. Geen gestaak voor ome Rick.
maandag 4 juni 2007
De buitenzijde is bijn af.
4 juni 2007 8:15 uur
De buitenkant is bijna klaar. Alleen nog wat stucwerk, daarna schilderen en dan het laatste roesje langs de dakrand. Met onze ladder kunnen we daar niet bij. De schilder kan de ladder van de Multicipality lenen zoals ook de electricien dat had gedaan.
Onze roesjes zijn groen. Een kleur die je niet veel ziet en dat is wel zo handig. Omdat de achtergrond van de naamborden groen is heb ik ook voor de groene menukaften gekozen. Nu maar alles in een kleur houden. In Bhaktapur zijn alle roesjes rood met gouden bies behalve Nyatapola cafe. Die heeft de Newari kleur zwart met rode bies als roes aan zijn dak. Het zwart en rood verkleurt hevig en dat is jammer. Ik ben benieuwd hoe kleurvast mijn roesjes zijn.
Op de hoeken van het balcon wil ik nog hangplanten die de lelijke hoekdelen moeten verbergen. Ik zoek me suf naar hangplanten maar kan ze niet vinden. Mijn garaniums staan er zeer zielig bij en missen totaal het doel. Maar ja, Keulen en Aken .............
Over enkele dagen wordt aan de Newari room begonnen. Mijn indirecte verlichting lampenkappen zijn af. Niet 100% wat ik wilde maar goed genoeg. Ze zullen straks een geheel vormen met de muur en zo onopvallend mogelijk hun licht doen schijnen in een sfeervolle kamer. Vanmiddag ga ik naar de timmerman om te kijken naar een deel lambrisering. Ik ben benieuwd.
De grote klus, het nieuwe toilet, begint over een maand. Ik heb het toilet uitgezocht en het fontijntje. Ik zit een beetje met de extra watertank in mijn maag. Ook dit toilet zal met water moeten spoelen en ik moet de tank hoger hebben dan het toilet wegens de val snelheid van het water. Hier is geen waterdruk dan alleen de zwaartekracht. Als ik een bestaande tank koop, polyester, dan is die cilindervormig wat erg nadelig is i.v.m. de ruimte. Ik moet alle hoekjes en gaatjes benutten omdat het nu eenmaal een erg klein gebouwtje is. Als ik een kubusvormige tank laat maken kunnen ze mij niet garanderen dat hij waterdicht is. Da’s ook goed but. Ke garne?
De buitenkant is bijna klaar. Alleen nog wat stucwerk, daarna schilderen en dan het laatste roesje langs de dakrand. Met onze ladder kunnen we daar niet bij. De schilder kan de ladder van de Multicipality lenen zoals ook de electricien dat had gedaan.
Onze roesjes zijn groen. Een kleur die je niet veel ziet en dat is wel zo handig. Omdat de achtergrond van de naamborden groen is heb ik ook voor de groene menukaften gekozen. Nu maar alles in een kleur houden. In Bhaktapur zijn alle roesjes rood met gouden bies behalve Nyatapola cafe. Die heeft de Newari kleur zwart met rode bies als roes aan zijn dak. Het zwart en rood verkleurt hevig en dat is jammer. Ik ben benieuwd hoe kleurvast mijn roesjes zijn.
Op de hoeken van het balcon wil ik nog hangplanten die de lelijke hoekdelen moeten verbergen. Ik zoek me suf naar hangplanten maar kan ze niet vinden. Mijn garaniums staan er zeer zielig bij en missen totaal het doel. Maar ja, Keulen en Aken .............
Over enkele dagen wordt aan de Newari room begonnen. Mijn indirecte verlichting lampenkappen zijn af. Niet 100% wat ik wilde maar goed genoeg. Ze zullen straks een geheel vormen met de muur en zo onopvallend mogelijk hun licht doen schijnen in een sfeervolle kamer. Vanmiddag ga ik naar de timmerman om te kijken naar een deel lambrisering. Ik ben benieuwd.
De grote klus, het nieuwe toilet, begint over een maand. Ik heb het toilet uitgezocht en het fontijntje. Ik zit een beetje met de extra watertank in mijn maag. Ook dit toilet zal met water moeten spoelen en ik moet de tank hoger hebben dan het toilet wegens de val snelheid van het water. Hier is geen waterdruk dan alleen de zwaartekracht. Als ik een bestaande tank koop, polyester, dan is die cilindervormig wat erg nadelig is i.v.m. de ruimte. Ik moet alle hoekjes en gaatjes benutten omdat het nu eenmaal een erg klein gebouwtje is. Als ik een kubusvormige tank laat maken kunnen ze mij niet garanderen dat hij waterdicht is. Da’s ook goed but. Ke garne?
vrijdag 1 juni 2007
Sexspelletjes in de douche.
1 juni 2007 15:50 uur
Ben net terug van het Heart. Geen toerist te zien, al 3 dagen. Het is bloedheet en iedereen doet zijn best om uit de zon te blijven.
Mijn Newari lampen hangen allemaal, teminste de buiten lampen. Nu nog een leuke lamp boven de deur en een spotlight op het naambord bij de ingang.
Het nieuwe dak is nog niet getest want het regend al dagen niet. Volgens “de geleerden” begint het moeson season volgende week. Ik ben benieuwd.
De afgelopen dagen is er weinig gebeurt. Wel kennis gemaakt met een Belgisch stel uit Kortrijk. Ze zijn al 9 maanden aan het rondreizen en gaan over een paar dagen naar Bankok om de terugvlucht naar Brussel te nemen. Aardig stel en zij weten nu ook wat Napas zijn. Nog wat over Catharine geroddeld en ook zij zijn stuk van Bhaktapur.
Vanmorgen komt Shyam naar boven en laat mij de douche kop zien. Afgebroken uit kamer 7. De kamer van de Belgen. De douche kop zit normaal in de muur geschroefd en waarom en hoe hij is afgebroken is mij een kompleet raadsel. Het zal wel een Belgisch seksspelletje zijn geweest waar het Nepalese materiaal niet tegen op gewassen is. Ik zal straks eens vragen hoe het allemaal is gebeurd.
De carpenter is langs geweest en zegt nog een week nodig te hebben om het hout te drogen. Tot nu toe prima ervaringen met die vent dus het zal over een week wel beginnen. Eerst de electricien om de leidingen te leggen dan de timmerlui voor de vloer en lambrisering dan de stucadoor, de schilder en de electricien om alles af te monteren. Hopenlijk heb ik niets vergeten.
Intussen zijn de catalogie voor het nieuwe toilet en tegels ook binnen dus dat schiet ook op.
Ben net terug van het Heart. Geen toerist te zien, al 3 dagen. Het is bloedheet en iedereen doet zijn best om uit de zon te blijven.
Mijn Newari lampen hangen allemaal, teminste de buiten lampen. Nu nog een leuke lamp boven de deur en een spotlight op het naambord bij de ingang.
Het nieuwe dak is nog niet getest want het regend al dagen niet. Volgens “de geleerden” begint het moeson season volgende week. Ik ben benieuwd.
De afgelopen dagen is er weinig gebeurt. Wel kennis gemaakt met een Belgisch stel uit Kortrijk. Ze zijn al 9 maanden aan het rondreizen en gaan over een paar dagen naar Bankok om de terugvlucht naar Brussel te nemen. Aardig stel en zij weten nu ook wat Napas zijn. Nog wat over Catharine geroddeld en ook zij zijn stuk van Bhaktapur.
Vanmorgen komt Shyam naar boven en laat mij de douche kop zien. Afgebroken uit kamer 7. De kamer van de Belgen. De douche kop zit normaal in de muur geschroefd en waarom en hoe hij is afgebroken is mij een kompleet raadsel. Het zal wel een Belgisch seksspelletje zijn geweest waar het Nepalese materiaal niet tegen op gewassen is. Ik zal straks eens vragen hoe het allemaal is gebeurd.
De carpenter is langs geweest en zegt nog een week nodig te hebben om het hout te drogen. Tot nu toe prima ervaringen met die vent dus het zal over een week wel beginnen. Eerst de electricien om de leidingen te leggen dan de timmerlui voor de vloer en lambrisering dan de stucadoor, de schilder en de electricien om alles af te monteren. Hopenlijk heb ik niets vergeten.
Intussen zijn de catalogie voor het nieuwe toilet en tegels ook binnen dus dat schiet ook op.
Abonneren op:
Posts (Atom)