08 augustus 2008 7:43 uur.
Net zoals het kwam is het weer verdwenen, ik kan weer gewoon typen en hoef niet als een halve gare, knoer hard op mijn toetsen te rammen om een letter op papier te krijgen. Nou ja, papier, display dan maar.
Ik zit nu met een dood vogeltje in m’n mond, veel te vroeg wakker, m’n verslag te typen. Sinds 1 augustus zijn de Boedisten en de Newaren weer aan het zingen en muziek maken geslagen. Zingen = kwelen en muziek = herrie. Voor wie hier geweest is, zijn dit normale begrippen. De vijfde van Tsjaikovski of de negende van Beethoven zul je hier niet horen. Nee, ..... gewoon rammen op die bongo’s, klingelen met die messing klingeldingen. De zangers proberen boven dit lawaai uit te komen door heel hard te schreeuwen. Naast de Khwopa heeft zich zo’n groep genesteld en die gaan dus om 5:30 aan de slag. Dat zijn de Newaren. Dan heb je de boedisten, dit zijn ook Nepali en Newaren maar die hangen Boedha aan en zijn van een andere richting. Die lopen langs de Khwopa, gaan niet gelijk linksaf naar Pottery Square maar lopen langs de zittende Newaarse herrie makers om bij de tweede straat linksaf te slaan. De boedisten bespelen de bongo, klarinet en trompet. Als de boedisten langs de Kwopa komen en richting de Newaarse kliek gaan, beginnen ze harder te spelen want zij willen winnen. De Newaren rammen en stampen ook “om ter hardst” dus, probeer daar maar eens doorheen te slapen. Gelukkig duurt dit maar 1 maand.
Dus voor de duidelijkheid, zo rond 4:00 uur begint de buurtfucker zijn geblaf, duurt gemiddeld 1 tot anderhalf uur en aansluitend de Newari jostiband met passerende boedistische toeteraars. De Neware stoppen tussen 7 en half 8. Tja en dan kiezen he, blijven liggen of er uit. Altijd weer lastig die keuzes. Genoeg geklaagd!!
Een paar dagen geleden kwam Shyam naar boven met een uitnodiging. Shyam en ik zijn uitgenodigd voor de opening van het Shiva II Guesthouse. Ik heb er een jaar geleden eens over geschreven in m’n blog. Shiva II is een schitterend, in Nepali stijl, nieuw gebouwd guesthouse. 14 ruime kamers, restaurantruimte en een rustige ligging, net voor de hoofdingang van Bhaktapur durbar square. Suresh, de eigenaar, en ik kunnen het goed met elkaar vinden en hij was dan ook erg blij dat we op de opening verschenen. Eerst kregen we een tika, rood lint, bloemmetje voor in je haar en een banaan. Daarna rustig zitten en wachten tot het diner. Op dat moment zit er in de restaurantruimte de eerste groep te eten. Als die klaar zijn worden ze er vriendelijk en beleefd uitgesmeten en is onze groep aan de beurt. Shyam en ik gaan in kleermakerszit in een hoek zitten, achter het bananenbladbord. Het wordt een echt Newari maal, geplette rijst en pickles. Dan komen om beurten de potten langs, schep buffelvlees, schep gele groenten, schepje erwtachtig spul, schepje rood dinges, en intussen met je rechterhand eten, een snotneus krijgen, jezelf afvragen hoe je je neus kunt snuiten, met de linkerhand je snottebel weg vegen, door eten, schep groente, schep geitenvlees, schep sponsachtig bruin spul. Intussen is de raksi aan gerukt. Net als in het Heart wordt de raksi in aardewerk kommetjes geschonken. Ik pak m’n kommetje en proost met Shyam, slok raksi, ................ met tranen in mijn ogen en met een heel klein hees stemmetje brabbel ik “Strong stuff.” dat vind Shyam ook. Mijn keel is dicht geschroeid, als zwavelzuur brand het goedje zich een weg naar mijn maag. Sodeju !!!!!! straf spul !!!!!!!!! Ik schat zeker 60 tot 70 %. In het Heart hebben we ook raksi, kopen we altijd bij hetzelfde vrouwtje en het is goed drinkbaar en ongeveer 40%. Daar ben ik wel aan gewend. Daarbij komt dat ik raksi met water drink, dus het was wel ff wennen. Gauw maar weer een hap beaten rice met een mix van dinges in mijn mond gepropt. Er komt weer een pot langs met een soort van langwerpige kroepoek. Ik pak er een en Shyam pakt er een paar. Ik neem een hap, lang kauwen, doorslikken en dan pas vragen aan Shyam wat het is.
“Mmmmm, very nice, fried airpipe.” Ik blijf stoer lachend naar Shyam kijken, neem nog een hap, “Yeah, very nice.” Ik zit gefrituurde luchtpijp te eten!! Maar ja, als zij er niet van dood gaan waarom zou ik er dan iets van oplopen. Mmmmmmmmmmm, toch gauw maar een slok raksi.
Als een echte Newaar heb ik wat geplette rijst appart gehouden, het ligt maagdelijk wit links op mijn bord. Na nog wat raksi’s, je moet niet flauw zijn in het buitenland, en het nodige “No thank you, finished.” komt dan de yoghurt. Heerlijke Bhaktapur gurt. Nu komt het hoopje geplette rijst van pas, probeer maar eens yoghurt met je handen te eten ! Maar met wat rijst maak je er weer een vastere substantie van en dan lukt het aardig. Het geslurp is niet van de lucht maar de smaak is heerlijk. Daarna nog wat fruit, een laatste raksi en naar buiten. In de rij om je handen te wassen, afscheid nemen en huiswaarts.
Door de grote poort het Durbar square op richting Shiva guesthouse. Als ik rechtsaf wil slaan duwt Shyam mij terug richting guesthouse.
“We walk Shiva temple. You know sir, always from left to right.” “Oke Shyam, yes I know, clockwise.” We ronden de Shiva tempel gaan door het kleine straatje richting Taumandhi square. Als ik aan het eind weer rechtsaf wil duwt Shyam mij weer naar links, om dat hele kleine tempeltje heen,
“From left to right, sir.” “Yep, would you like a raksi in my restaurant ?” Is water nat, is vuur heet ??
“Yeah, if you like.” Als we in de Newari room willen gaan zitten komt Sasjaan naar mij toe, “
Your friend is waiting for you upstairs.” Het zijn hier al heel gauw vrienden maar wie zit er nu op mij te wachten. “Who ?”
“Your Nepali friend from Kathmandu.” Shyam en ik naar het balkon, daar zit Nilam met een andere Nepali.
Na een kleine 10 minuten begint het te hozen. Niet lang daarna moeten we verkassen, alsof er geen dak is klotst het water het terras op. We gaan alsnog naar de Newari room.
Nilam, Sambu aan het bier en Shyam en ik aan de raksi. Even later komt Willy binnen. Willy is een vrijwilligster uit Breda en zij logeert ook in de Khwopa. Vandaag vertrekt ze voor een 9 tal dagen. Rondje Chitwan, Pokhara, trekking van 4 dagen en dan terug naar Bhaktapur.
Omdat het met bakken uit de hemel komt zijn wij gedwongen om in het Heart te blijven en raksi te drinken maar gelukkig houd het na een tijdje op met regenen en kunnen we naar de Khwopa.
In de Khwopa zit Master (pashminashop) op te passen.
“Small whiskey, sir?” Is water nat, is vuur heet ?? En deze ochtend wakker getrommeld met een dood vogeltje in mijn mond.
Het leven in het Heart is zo slecht nog niet. Kancha ligt heerlijk te tukken op het heetst van de dag.
Nilam en Sambu ( probeer maar eens om daar geen Sambuca tegen te zeggen).
Shyam met een fles raksi voor z'n snuffert.
Willy ziet het allemaal lachend aan.
Tja, wat is hier nu van te zeggen.
Later in de Khwopa wordt Shyam toch een beetje zatjes.
