zondag 30 december 2007

Good bye 2007

30 december 2007 14:54 uur.

Nog snel ff een verslagje. Ik heb een soort vervangster voor Marieke. Anne-Roos is terug in de Khwopa en is nu mijn ontbijt – en dinerrelatie. Marieke is natuurlijk niet te vervangen maar Anne-Roos is echt een prima meid.
Gisteren (zaterdag – hollyday) een tripje gemaakt. Naar Pashupatinath en Patan.
Pashupatinath is de crematieplaats aan de heilige Bagnati rivier en Patan is een van de koningssteden. Ikzelf vind Patan, Bhaktapur op 1 plein maar Bhaktapur is natuurlijk veel mooier.
Ochtendloopje, ontbijt en om 9:00 uur naar Kathmandu. Als we op de crematieplaats zijn aangekomen liggen er geen lijken. Wel zien we een paar brandstapels maar je moet bij het begin beginnen. Als we een beetje sullig naar de overkant van de rivier staan te kijken komt er een Nepali naast ons staan en begint ongevraagd een verhaal te vertellen oven het ontstaan van de aarde. Volgens Hindu geloof natuurlijk want ik weet veel beter hoe die grote bal tot stand is gekomen. Dat is in 7 dagen gebeurt. Hij verteld erg goed en zijn engels is prima te verstaan. We horen hem een tijd aan en dan nodigd hij ons uit om hem te volgen. Alle aanwezige gebouwen, beelden enz hebben een betekenis en die wordt erg vakkundig aan ons uitgelegd. Na ongeveer 2 uur is de rondleiding afgelopen en Anne-Roos en ik nestelen ons op de trappen aan de oever van de rivier met aan de overkant de crematieplaatsen. We hebben gezien dat er een lichaam wordt aangedragen en Anne-Roos wilt het hele ritueel zien. Het is een vrouw deze keer. De, schijnbaar zonder emoties, routinematige handelingen maken diepe indruk op mij, deze keer. Misschien omdat het een jonge vrouw is. Alsof het een baby is wordt het lichaam gewassen en als een pop wordt de vrouw door 2 kerels aan de schouders vastgehouden anders valt ze zo de rivier in. We wachten tot we de vlammen van haar brandstapel uitslaan en stappen op.
De taxirit naar Patan is weer ouderwets gezellig en Anne-Roos zit voorin te genieten. In Patan een kleine lunch en wat rondstruinen. Museum meepikken en daarna naar huis.
Ik kom net terug van mijn lunch. Vanuit het terras zag ik weer een kleine voorstelling. Het was gebasseerd op de functie van het rode kruis. Middels zang en dans wordt de aandacht getrokken. Dan volgt een toneelstukje waarin met heel veel gebaren en gezichtsuitdrukkingen een beeld wordt geschapen wat het rode kruis kan doen.
Na de lunch met Shyam naar de smit om mijn “creme brulee brandijzer” op te halen.
Morgenmiddag een lunch bij de jarige Sanjay en ’s avonds een diner in het Heart en een oudjaarsborrel in het Bhadgaon guest house. Een indrukwekkende afsluiting van dit jaar lijkt me.
Ik wens jullie allemaal een gelukkig en gezond 2008.


De gouden tempel van Pashupatinath.


Zo zou een bal van Chiva eruit zien.


Voorbereidingen voor het wassen.


Er gaat een emmer water overheen.


De moeder doet haar trui uit, ze krijgt het er warm van.


Vogelgod.


Geen idee maar het vervuilt wel.


Wasplaats voor de was.


en het lichaam. Mannen links, vrouwen rechts.


Let ff op die staalblauwe lucht.


die staalblauwe lucht dus.


Shot van het tamelijk kleine plein met o zoveel tempels.


Stenen tempel


Pure overdaad.


Maar wij hebben de Nyatapola.


Met zang en dans wordt de aandacht gevestigd.


Door deze ruzie raken beide mannen gewond.


Door het rode kruis worden de mannen gered.


De smid.


Het bruleeijzer en Shyam natuurlijk.

donderdag 27 december 2007

And so this is Christmas

27 december 2007 11:38 uur.

Zo, kerstmis zit erop. De 24ste is het hier het Yo Mari festival,. die knoflook achtige dingen. Renu komt me een bord brengen met 6 stuks. Als je dat op hebt is de honger echt verdwenen.
25 december. Ik heb Shyam, Renu, Radjendra, z’n vrouw, Anne-Roos en Jantien uitgenodigd voor het kerstdiner. Om 19:30 in de Newari room met een lekker kacheltje erbij want het is inmiddels best koud.
Vanaf een uur of 5 gaan de mannen beginnen met de olielampjes. Iedereen helpt mee om die dingen te plaatsen en daarna aan te steken. Ook Lelu is blij omdat het voldoende licht geeft voor haar winkeltje aan de zijkant van het Heart. Als de lampjes branden geeft het een heleboel licht en het ziet er fraai uit.
Radjendra’s vrouw kan niet komen dus zijn we met z’n zessen. Het is een leuke avond geworden


Nabu en Kancha plaatsen de olielampjes.


Ook Lelu helpt mee.


Uzzol


Sasjaan, Salu en Aley.


Balkon terras.


Zo ziet het er vanaf het plein uit.


En zo vanaf de Nyatapola tempel.


Merry Christmas - Nabu doet zijn best.


Shyam's vrouw Renu.


Anne-Roos en Jantien.

dinsdag 25 december 2007

Kerstdiners in overvloed

25 december 2007 9:22 uur.

Eergisteren zijn we gaan dineren bij Lelu en Samma. 2 vrouwen die ik toevallig heb leren kennen. Het zijn onze achterburen. De markt op het Taumandhi square is verdwenen. De municipality heeft het verboden en onmiddelijk Lelu het brood uit de mond gestoten want zij zat recht tegenover het Heart bij de grote wielen van de chariot met haar winkeltje in armbanden en ondergoed. Ze zit nu tegen onze zijgevel en tot nu toe laat de municipality haar met rust en ze doet goede zaken. Het is een moslim familie bestaande uit Lelu’s moeder (in de steek gelaten door haar man), Lelu (in de steek gelaten door haar man), Lelu’s zuster (in de steek gelaten door haar man), De dochters Samma en Salu en nog wat klein grut van Lelu’s zuster. We hebben afgesproken dat we om 8:15 zouden komen omdat ik niet graag m’n restaurantje sluit.
Vlak voor we naar de buren gaan neem ik een foto van Kancha. Hij staat pontifikaal aangekleed naast de gaskachel. Niet te geloven wat voor een koukleumen de Nepali zijn.
Ik moet als eerste de trappen op en we worden ontvangen door een trosje meiden die allemaal warmte bij elkaar zoeken onder een deken. Namaste en ik wordt in een hoek van de kame geplaatst naast de kast met TV. Die staat gewoon aan en er wordt “De Titanic “ Hindi gesproken vertoond. We krijgen black tea en ik word door de meidengroep geobserveerd. Zodra je ze aankijkt beginnen ze te giechelen. Na een tijdje wordt door Samma het eten opgedient. Het ziet er fantastisch uit. Het is net een rijsttafel zoals in Bali, Breda’s Indonesisch restaurant. Het smaakt verukkelijk en is het beste maal wat ik in Nepal heb gegeten. Ik kijk Nabu aan en vertel hem dat hij de zak krijgt omdat in Samma aanneem als kok. Hij grinnikt wat. Tegenwoordig schrikken ze er niet meer van. Ik gil regelmatig “Your fired and where is my khukuri knife.” Een fantastisch maal en erg gezellig. Om een uur of tien gaan we naar buiten en nemen we nog een afzakkertje in het Heart. Kancha en Nabu maken hun bed op en ik vertrek naar de Khwopa.
Gisteren vroeg op want we moeten om 11:00 uur in Khatmandu zijn. We zijn Uzzol en ik. Eergisterenmiddag kwam Shyam in ons restaurant. Niet mijn Shyam maar Shyam de pashminaverkoper. Deze Shyam heeft een winkeltje in een zijstraatje van het plein en doet zijn plas in ons toilet. Of ik a.u.b. morgen (gisteren) een lunch bij hem kom doen. Ik wil zoweinig mogelijk bij mensen thuis eten omdat ik een aantal dingen absoluut niet lekker vind. Geitenhuid, buffelhuid en kip met bot vind ik niet te pruimen maar de Nepali vinden dat gewoon lekker. “So will you please come tomorrow for a nice lunch, 10, 11 o clock whenever you like.” en hij wijst richting zijn shop.
Shyam is 30 jaar een professional tour guide geweest en is nu, zoals hij zelf zegt, met pensioen. Hij brengt soms klanten die bij hem iets kopen naar het Heart “Because I like you.” Shyam is behoorlijk alcoholist die vanaf 9:00 uur aan de drank zit en als ik in de zaak ben en hij komt z’n plasje doen geef ik hem een glas raksi. “So what you say?” Nou ja, ff naar dat shoppie een hapje doen en weer terug kan geen kwaad, denk ik. “Yes, I am honored.” “Oh I am very pleased to see you in my home. I can show you my granddaughter.” Huh, slik. “But you live in Kathmandu?” “Yes, sure, I see you tomorrow in my house in Kathmandu, bring anyone you like.” “I can bring anyone?” “Yeah sure, anyone.” “I would like to bring him.” en ik wijs naar Uzzol die in elkaar krimpt maar vriendelijk blijft lichen. “Maybe I am buzy tomorrow and Nabu or Saasjan can come.” Nee mannetje jij komt er niet onderuit. “No your not buzy tomorrow, I know your agenda, so you will come.” ik draai me om naar Shyam en zeg “We will be there and we are honored.” Wat ben ik toch een verschikkelijke vent. Samen met Uzzol de lul.
Gisteren naar Shyam. Om 10:00 met de taxi afgesproken en om 10:25 vertrekken Uzzol en ik naar Kathmandu. In de auto spreken we af dat we een belangrijke afspraak hebben om half 2 in Bhaktapur om alvast onze vertrektijd aan te kondigen. Na het befaamde taxiritje komen we aan op de afgesproken plaats en zien Shyam al zwaaiend staan te wachten. De vertrouwde trappen weer op, waarom woont er geen een Nepalees op de begane grond? en we maken kennis met zijn vrouw, zoon en kleindochter. De vrouw van de zoon werkt in Dubai en heeft de zoon in de steek gelaten. Ze wilt haar dochter hebben maar die blijft bij mij, verteld Shyam mij binnen 1 minuut, het kan snel gaan in Nepal.
“Specialy for you,” en hij maakt een flesje rum open, schenkt een glaasje in en doet zijn eigen glas nog eens vol met raksi . Sodeju, kwart over 11 en aan de rum. Uzzol drinkt nooit alcohol en krijgt een kopje appelthee. Na het tweede glaasje rum wordt het tijd om wat te gaan eten en er wordt een vis opgediend. Ik neem onmiddelijk het besluit dat ik alle risico’s wil nemen dus geen gemier. Shyam filleerd de vis en ik krijg mijn bordje. Heerlijk, gestoomde vis, zo gaar als boter. De smaak is voortreffelijk en met een klein beetje rum glijd de vis naar binnen. Vis moet zwemmen, nietwaar?
Daarna wordt de hoofdmaaltijd opgediend. Dhalbat, mijn favoriet. iedereen krijgt een lepel en we peuzelen ons bordje leeg. Het is echt lekker. Rijst, groentecurrie, buffel en kip zonder nare shit, lekkere pickles. Het lot is me gunstig gezind.
Tijdens en na de lunch een paar rummetjes en ik zie het leven zeer zonnig in.. We bedanken Shyam en zijn familie hartelijk en om een uur of 1 gaan we huiswaarts.
Vanavond heb ik een kerstdiner met Shyam, Renu,Radjendra en z’n vrouw, Anne-Roos en Jantien. Je moet ook een beetje Nederlands kunnen praten.




Kancha naast een brandende kachel


Een trosje vrouwen


Nabu en Kancha op bezoek bij Lelu


Saasjan en Lelu


Samma's food


Na het eten even een sigaretje


Lelu's zuster en moeder.


In de Newari room wordt een bed gemaakt


en opgedekt, natuurlijk


Kancha is klaar om te gaan slapen


Forel, erg lekker

Shyam met kleindochter ( she is my heart )

De zoon

Z'n vrouw


Haar domijn, de keuken.

zaterdag 22 december 2007

What to do with Cristmas ?

22 december 2007 9:22 uur.

Het loopt tegen het einde van 2007. Het aantal toeristen is drastisch gedaald terwijl dit volgens de statistieken een heel goed toeristisch jaar is geweest. Het volgende seizoen begint half februari dus tot die tijd is de bekende broekriem aangehaald.
Ik ben maar begonnen met een soort van boekje te schrijven. Het gaat over de mythen en legendes van het Newari, Chetry en Tamang volk die niet zijn opgeschreven. Het zijn kleine verhaaltjes die hoofdzakelijk tot doel hadden om van vader op zoon doorverteld te worden. Helaas, sinds de TV en Internet zijn de jongelui niet meer zo happig om samen met de broertjes bij het houtvuur naar papa te luisteren. Veel liever kijken ze naar een Boliwood film of surfen op het web. Ik ben er van overtuigd dat de verhaaltjes gaan verdwijnen, vandaar mijn kleine inspanning. Mijn broer Toon, die gozer met die talenknobbel, kijkt mijn dyslectische Nederlandse verhaal na, verbeterd en vertaald het dan in het Engels en Frans. Door de talloze ontmoetingen met erg leuke mensen kan ik het ook in het Spaans, Italiaans en Duits krijgen. Zodra het af is, waarschijnlijk over 2 tot 3 jaar, kun je het downloaden via de speciale website.
Daarnaast ben ik bezig met een freelancers webdesign en programmers pool maar daar lezen jullie later wel meer over. Kortom ik heb weer wat te doen want anders is het, op een paar liefdesperikelen na, maar erg saai op dit moment.

What to do with Cristmas ? Ik wilde weer van die lampjes aan het Heart hangen om toch maar weer een feestelijk tintje aan de tent te geven. Mis dus. 1ste kerstdag en 2de kerstdag vallen dit jaar op dinsdag en woensdag en dat zijn nu precies de dagen van de reguliere powercut’s. Iedere dinsdag en woensdag van 17:00 tot 20:00 een stroomloos Heart of Bhaktapur. Ik heb me er maar bij neergelegd. ’T is niet anders.
Ik ben met Uzzol op zoek gegaan naar wat leuke olielampjes en kaarsen standaards en heb ze gevonden. Ze zijn uiteraard van messing en worden, om dat ik nu een “local” ben, per kilogram verkocht. Het olielampje weegt 500 gram + een messing ring. Jaha, ik heb geiten zien wegen voor de verkoop en die wogen 10 kilo + 2 grote keien + 1 baksteen en een stronk.
Uzzol en de Newari verkoper gaan aan het onderhandelen en voor een zacht prijsje heb ik de 3 kandelaars + olielampje te pakken.
Ik wens jullie allen een goede kerst en eet er maar lekker een kalkoen bij met een heerlijk wijntje natuurlijk.


In aanbouw zijnde tempel.


Speciaal voor Kees de Bruin. Op de stoep voor zijn huis is deze kerel aan het werk.


Vanuit het Heart genomen. Op de trappen van de Nyatapola tempel versorgd deze vrouw haar man.


Porter


500 gram + 1 ring


Geen last van powercut's