De drie gratieën

31 juli 2007 10:02 uur.

Na een hoop gepiel en op en neer gemail met Gert is het dan toch gelukt om foto’s op mijn “oude” blog te zetten. Met dank aan de wizard Gert ga ik nu 2 blogs bijhouden. Mogen jullie zelf kiezen. Blogspot is vele malen sneller maar ik kan max 8 Mb aan foto’s kwijt per dag. Bij het veel tragere Spaces.Live mag ik 500 foto’s per maand plaatsen en dat is weer aantrekkelijk als je van het principe uitgaat 1 foto zegt meer dan duizend woorden.
Dus voor de mensen die van Spaces.Live houden : http://rick-on-tour.spaces.live.com/
Op dit moment zijn er 5 vrijwilligsters waar ik contact me heb. Het kippenhok bestaat uit : Marieke, Karine, Mirte, Meike en Jeske. Het is een bepaald slag meiden die vrijwilligsters, daar ben ik inmiddels wel achter. Avontuurlijke grieten die tegen een (verbaal) stootje kunnen. Absoluut geen zeikers. Omdat ik nu al weken met Marieke ontbijt en sinds het Heart gesloten is, ook de avonden met haar door breng, schept dat toch een band.
Jeske is het laatst gekomen en in plaats van een gastgezin verblijft ze nu ook in de Khwopa. Mirte en Meike verblijven in Swarga samen met Karine die daar alweer een tijdje vertoefd.
Karine en Marieke zijn een koppeltje, ze geven Engelse les op een school en Mirte en Meike zijn een koppeltje, die houden zich bezig met de kinderen van Swarga. Jeske heeft geluk, zij is een eenling. Ze zou in een gastgezin verblijven en Engelse les geven op een andere school dan die van Karine en Marieke. Omdat de afstand tussen gastgezin en haar school te groot is ( 40 – 45 minuten lopen) heeft Jeske besloten om ook in de Khwopa te verblijven. Ik den een goede keuze na de ervaring van Florence. Altijd leuk om je ervaringen met anderen te delen.
Jeske heeft mijn siliconenkit meegenomen met een pistool om de tubes mee te verwerken. Super !.
Ik ben al dagen zo ziek als een hond. Van Marieke wat Paracetamol gekregen nadat ik haar eerst van Ibuprofen had verlost. Als een volwaardige junk slik ik 10 to 12 pillen per dag om de koorts te onderdrukken. Het heerst heel erg in Bhaktapur. Het is een griepje dat door de weersveranderingen tot stand komt, denk ik. Het regend constant en het is klam en koud. Maar ja, niet getreurd, het komt goed.
Gisteren zijn drie grieten naar een verkleedpartij geweest bij een van de leraressen thuis. Ze werden alle drie om beurten in traditionele Newari sari gestoken met opmaak en juwelen. Daarna zijn ze alle drie vereeuwigd in een wat modernere Napali outfit.
Vanmorgen de foto’s op m’n laptop gezet. Jeske is inmiddels ook ziek en na het ontbijt is ze terug naar bed gegaan. Zal ook wel over gaan.
Marieke is net een pakje gaan halen en heeft wat medicijnen voor me meegeneomen. Ik kan er weer een paar dagen tegen.

De verbouwing gaat heeeeeel langzaam

27 juli 2007 14:35 uur.

Zo, m’n eerste echte stukje op het nieuwe blog. De metselaar, stukadoor anex tegelzetter gaat gestaag door. Het maakt ze hier echt niet uit hoe hun “stijger” eruit ziet. Gewoon gaan met die banaan. Alleen heeeeeeeeeel langzaam.
Als de muurtjes zijn gezet komt de loodgieter om de leidingen in te kappen en aan te leggen. Het lijkt allemaal spul om een olifant aan vast te zetten maar ik vind het allemaal best, als het maar werkt en als het maar vooruit gaat.
Tijdens het avondeten in Badgaon bekijkt Marieke de net genomen foto’s. Door de aanhoudende regen is af en toe de Himalaya te zien. Ze is erg onder de indruk.
De volgende dag wordt er gestukt. Alles ziet er erg strak uit. Wat zal die Martin jaloers zijn. Wat een vaklui. Dagje drogen van het stukwerk en de volgende dag begint het tegelen.
Op de tweede verdieping zijn timmerlui het plafond aan het dichtmaken. De balken van de keukenvloer en dus tevens het plafond van de tweede verdieping zien er niet tof uit. Wel allemaal stevig maar erg onregelmatig en schots en scheef. Dus heb ik besloten om deze balken met rieten matten af te dekken. Daaronder is trouwens een volledig nieuw electriciteitsnetwerk aangelegd. Het gaat maar door !
Het regend nu al dagen. In Tarai worden nu 2.500 gezinnen geëvacueerd wegens overstromingen. De rivieren zijn buiten hun oevers getreden.
De tegelzetter is bijna klaar met het toilet en morgen komt de timmerman mijn wasbakplank (screbble woord) maken. Daarna moet ik met die plank naar een koperfabriek om de plank te laten bekleden met koper. Wordt vervolgd.
Terwijl ik dit verslag schrijf zoekt Sorita alles uit de hoek om de was te drogen. Op het dak kan het met deze regen niet meer.
We houden de moed erin en gaan voortvaarend verder. Ik hoop dat ik over 14 dagen met mijn restaurantje open kan, maar ik moet het nog zien.

PS. Ik ben er inmiddels achter dat ik mar 5 foto's per keer kan uploaden. Ik zal er iets op verzinnen.

Gepiepeld door Windows.

26 juli 2007 9:20 uur.

Het is maar goed dat ik me heb voorgenomen om te leven in Nepali stijl, schreef ik op 23 juli.Ik heb intussen wat afgevloekt en gekettert. $#@&&*%&%$#@ wat was ik pissed.
Windows heeft besloten om een update te sturen van Spaces.Live, Mijn webadres. Daarbij ook een handig tool om foto’s op het web te zetten “die je leuk met anderen kan delen” Daar heb ik %$&$&^$%$*^(%$ helemaal niet om gevraagd. Het ergste is dat het niet werkt !!!!!!!!!!!!!! Ik kan geen foto’s meer op mijn blog zetten. Onacceptabel. wat een FUCKER !!!!!!!!! die Gates.
Ik heb mijn tijd doorgebracht met het zoeken van een oplossing binnen Spaces.Live. Ik heb me bezig gehouden met de verbouwing. Ik heb een alternatief gezocht en gevonden. Met de wijze woorden van Carolien op het netvlies heb ik ook eens goed naar Blogspot gekeken. Ik ben dagen bezig geweest om alles weer op dat blog te zetten. Gelukkig heb ik alles in Word documenten geschreven om die dan in Spaces.Live te kopieëren. Dat leer je vanzelf na een aantal powercut’s.

Dus over naar mijn nieuwe blog: www.dutch-yeti.blogspot.com/

Zet maar in je favorieten want dit is mijn laatste bericht op Spaces.Live. Wat een shit.

Verder loopt “de bouw” langzaam maar gestaag door. Via Menno en Jeske (nieuwe vrijwilligster) komt er siliconenkit en montagekit naar Bhaktapur. Hebben ze hier niet en ik kan het erg goed gebruiken.
Ik wil de nieuwe bar van een koper blad voorzien en ze weten hier absoluut niet hoe ze dat op het houten bled moeten bevestigen. Montagekit dus !
De siliconenkit komt in het nieuwe toilet goed van pas. Ik ben er erg blij mee. Misschien een goed handeltje.

Marieke en Karine zijn gisteren naar Chitwan vertrokken. Toch wel weer anders, alleen ontbijten.
Karine is erg ziek geweest maar is gelukkig weer aan de beterende hand. Geen flauwe meid en dus gewoon vertrokken.

Op naar het nieuwe blog. Doei Spaces.

Spreekuur in Badgaon

23 juli 2007 7:44 uur.

Het is maar goed dat ik me heb voorgenomen om te leven in Nepali stijl. Alles gaat gruwelijk langzaam. Electriciteit van de tweede verdieping is aangelegd maar nog niet aangesloten. Alle kapotte tegels op de tweede verdieping zijn ook vervangen door nieuwe tegels en de vloer lijkt helemaal nieuw. Nu maar wachten tot de timmerploeg arriveerd om het nieuwe plafond te monteren. Gevlochten rieten matten die in de olie worden gezet.
De stukadoor gaat langzaam maar gestaag door en de loodgieter heeft de benodigde pijpen aangelegd zodat er morgen getegeld kan worden.
Ik zie ineens een pijp uitloop die ik helemaal niet heb besproken. “What’s that?” “Oh plumber make extra tap so we can get water.” antwoord Uzzol. Ik besluit om het goed te vinden anders word ik gek. Het is levensgevaarlijk als ze zelf gaan denken. 99% gaat het dan fout. Maar nu vind ik het best. Meestal denken ze niet.
Voorbeeld. “How many gas cylinders are empty?” “Five.” antwoordt Sasjaan. “Why did you not exchange the empty cylinders for full cylinders?” “That cost money and we will save you money.” “Very nice of you but what to do when we will open the restaurant again?” “Then we still have 3 full cylinders.” “Uhuh, and what to do when these cylinders are empty?” “Oh than we have to buy new cylinders.” “And these cylinders cost no money?” “Yeah but than the restaurant is open and we are making money again.” “Yes ……………… please exchange the cylinders now. I want to keep the cylinders full. If there is a new strike we will have 8 or 7 full cylinders.” “Then I need money.” Ik geef hem 4500 rupee en weg is tie. Het aansturen van Nepali is toch wat anders dan de projectengroep van Phylax.
Zo vind Uzzol het toch wat stressy dat er soms drie ploegen aan het werk zijn, stucadoor, loodgieter en timmerlui. “We always do like this. When plasterman is finished than we ask for plumber and when plumber is finished than we ask for carpenter.” Dat zal nog wat worden als straks de timmerlui, schilder, electricien en de tegelzetter aan het werk gaan. Schilder in de keuken. Tegelzetter in het toilet. Timmerlui plafond tweede verdieping en de electricien die de Newari room afmonteerd. Misschien moet ik Uzzol daarna met vakantie sturen.
Marieke en Kariene zijn naar Nagarcot gelopen en hebben daar een nachtje doorgebracht. Guest house “The end of the universe” Gisteren zijn ze teruggekomen. Marieke was kapot. Appart eigenlijk. Naar Nagarcot is berg op en terug dus berg af. Toch hebben ze halverwege de bus genomen. Dat wordt nog wat met de Jomsom trek. Dat is minimaal 6 uur lopen per dag.
Wat de meiden precies hebben uitgespookt weet ik niet maar Karine had bij aankomst in Swarga 3 bloedzuigers op haar benen. Marieke gruwelde bij het vertellen van dit verhaal. Je schijnt er dus niets van te voelen, so, what’s the ploblem???
Vandaag een lunch afspraak met alle meiden. De nieuwste, Mirte, zit een beetje stuk volgens Marieke en toen ik haar gisteren ff sprak had ik ook de indruk dat ze niet lekker in der vel zat. Dus om 14:00 spreekuur in Badgaon.

Het Heart is een puinbak

19 juli 2007 8:05 uur.

Het Heart is dicht en de verbouwing gaat gestaag door.Ik vul mijn dagen met het toezicht houden op “de bouw” en de dagelijkse beslommeringen, voor zover die er zijn.
De stukadoor is tevens metselaar en tegelzetter. Met zijn vrouw is hij een ploeg.
Zij oppert en hij tegelt, metselt of stuct. De tegels op de tweede verdieping worden in de specie gezet em met een touwtje wordt alles vlak gehouden.
Terwijl de stucadoor de tegels zet zijn de timmerlieden de Newari room aan het afbouwen. De loodgieter maakt gaten in mijn nieuwe vloer en legt de afvoerpijpen aan. Het is net echt.
Het is een ontiegelijke puinhoop maar de werkzaamheden vorderen gestaag.
Vandaag gaat het plafond van de tweede verdieping eruit om nieuwe electriciteitsleidingen te leggen en het plafond opnieuw af te timmeren.
Niet veel te schrijven.

Jeugdherinneringen.

13 juli 2007 16:52 uur.

Niet veel gebeurd de laatste dagen. De tweede verdieping ligt er voor de helft uit en alle stoelen zijn opgestapeld op het resterende stuk. De eerste verdieping is een gigantische puinbak want a ) De Newari room is voor de helft af. b ) alle troep uit de “storeroom” staat op het resterende deel van de eerste verdieping. De nieuwe ‘Soreroom” en de toiletruimte zijn van een vloer voorzien. Ook deze vloer blijft vanaf de beganegrond “in het zicht” het schaafsel ligt enkelhoog op de begane grond. Als iedereen nu gewoon wegblijft wordt het nog leuk. “Wat nou restaurant?” een puinbak is het. Ik voel me er wonderwel erg goed bij.
Ik word vanmorgen wakker van stemmen uit de aangrenzende ruimte. Opstaan en eens gaan kijken wat dat te betekenen heeft.
Aan mijn buro zitten Marieke, Krishna en een nieuwe. Maaike, blondje uit Lichtenvoorde.( Achterhoek )
Maaike is net aangekomen en blijft een of twee nachtjes in de Khwopa om daarna in Swarga t gaan slapen. Daar gaat ze ook aan het werk.
Ik ben net wakker en super duf. De naam Maaike doet de herinneringen aan mijn jeugd opborrelen.
Fuif bij van Hoof. Visnet aan het plafond, balonnen erin, hier en daar een kaarsje, matrassen op de vloer en enkele kratjes Heiniken. Pick-up met versterker en 2 boxen van 30 watt. In het midden van de zolderkamer een open ruimte. De dansvloer. Zeg maar schuifelvloer. Frank is jarig, Mannetje of 12 denk ik. Jaap en ik friemelen en vrijen om beurten met Maaike ( nichtje van Frank ) terwijl “All or nothing” van de Small Faces en” Spicks and specks” van de Bee Gees uit de boxen bruld. Een hysterische Mieke maakt een enorme rel omdat ze verliefd is op Jaap en die zit dus aan Maaike te frunniken. Dat waren nog een tijden.
Andere Maaike gaat 6 ½ week in Nepal verblijven. 4 weekjes Swarga en 2 weekjes leuke dingen doen.
Ik heb een afstraak met de loodgieter om 9:00 uur dus rap naar het Heart. Als ik beneden aankom zegt Shyam “Sorry Sir, no plummer today, but tomorrow vive o clock.” Ik sta in de deur opening van de Khwopa en daar passeren Uzzol en Saajan. We lopen samen op naar het Heart. Er verschijnt helemaal niemand. Geen timmerman, geen stuckadoor, geen electricien alleen een mooie Nepalese die over Everest beer wilt praten.
Vanuit het balkon kijk ik over Taumandhi Square. In de schaduw van de tempel zitten wat vrouwen te vlooien. Het plein is erg leeg en warm. De stoelen van de tweede verdieping zijn ook op het balkon opgestapelt.
Krishna belt. “I have appointment with Maaike at 13:00 hour but I am on my way to Kathmandu. Can you tell her please.” “Sure, no problem.” “I’ll be back around four.” “Oke, I see you.” Om 13:00 ga ik naar de Khwopa en na kort overleg met Maaike doe ik een klein rondje. Naar Taumadhi Square, straatje links af, ATM machine om geld uit de muur te trekken, Golden Gate en bad van de koning. Er is werkelijk geen hond. Het is bloed heet en ieder normaal mens probeert uit de zon te blijven, maar ja, “ieder normaal mens”. Ik maak een foto van een leeg koningenbad. We vervolgen onze trip . Na het bad Durbar Square oversteken om via de “Touristtrap” weerr in de hoofdstraat te komen. Oversteken richting Pottery Square. Heel erg leeg. Langzaam doorsjokken , links af richting Khwopa. We passeren de Cybershop. Maaike wilt E-mailen en ik loop door.
Bij de Khwopa ga ik aan de overkant inde schaduw zitten. Het waait een beetje en de temperatuur is hier aangenaam. Even later arriveren Marieke en Karine bij de Khwopa. Ook zij komen naar mijn kant om lekker in de schaduw te zitten. De meiden zijn klaar voor deze week. Vrijdagmiddag begint het weekend voor onze Engelse leraaressen. Als echte Nepali keuvelen we er lustig op los. Als na een uur ook Maaike arriveert ga ik richting Khwopa en de Meisjes gaat een colaatje drinken op het teras in Badgoan. We spreken af om 19:00 uur voor een dinertje.
Ik ga m’n blog schrijven en genieten van de Salmiak riksenb die Maaike voor mij heeft meegebracht.

Plafond "in het zicht"

10 juli 2007 14:51 uur.

8 juli kom ik ’s morgens aan bij het Heart. De puinhoop op de trap zegt genoeg. Het is gruwelijk stoffig waardoor de schilder is afgetaait. “He will be back afther the breaking.” Een puik plan. Met slibberen kom ik de trap op en kijk recht in het gezicht van Saasjan. Al die gasten werken mee en ze zijn echt niet lui. “We will have the best restaurant in Bjaktapur” roep ik steeds en ze worden met de dag enthousiaster. Als ik op de tweede verdieping aankom zitten de timmer lieden de vloer in elkaar te flanzen. Erg oneerbiedig want het zijn echt vaklui. Ik besluit om maar een dagje te spijbelen en ik ga met Marieke en Karine op stap. Ik moet veel aan Jaap denken. Dit is ook mijn derde keer Monkey tempel. Arme Jaap. Volgens mij heeft hij Kaap de goede hoop al 30 keer gezien. Wat je op de been houd zijn de blijde en verraste gezichten van de meiden. Het is gruwelijk heet en ook de straathonden zoeken naarstig naar schaduw. Na een lekker maaltje in gaan we huiswaarts.
Ik loop naar het Heart en zie dat de vloer af is. Snel een foto en dan naar de onderkant. Ik heb besloten om het plafond “in het zicht “te houden. Ik vind het er fantastisch uitzien. Niet schilderen dus. Of heeft iemand van jullie een beter plan. Graag reactie als dat zo is.
9 juli. Omdat over de houten vloer specie en tegels worden gelegt wil ik dat Raam, de electricien, de leidingen legt. Ik wil geen leidingen in het zicht en we hebben toch licht nodig in het toilet.
Maar ik heb verzonnen waar het toilet moet komen dus eerst de loodgieter erbij om te vragen of het mogelijk is om het toilet op de desbetrreffende plek te installeren. Het kan maar de vloer moet eruit. “We will do it Rick” zegt Saasjan. “we also did the other floor.” “Oke but we have to wait until mister Raam is finished, because he need this floor tot put holes in the sealing.” Wat ben ik toch een handige flikker. Ik heb veel van Martin en mijn verbouwingen geleerd. Even later komt mister Raam.
In plaats van PVC pijpen gebruiken ze hier tyleen slang. Ik leg uit waar ik mijn lichtpunten wil hebben en Raam gaat aan de slag. Ik ga naar de Khwopa, genoeg geweest voor vandaag.
10 juli. Ik word wakker en ben zo duf als een kip. Het ontbijt met Marieke wordt er niet vlotter op. wel een leuke meid maar vandaag ben ik extra minder spraakzaam. Als Marieke naar haar werk vertrekt lees ik de Telegraaf en langzaam word ik wakker.
Naar het Heart. De stukadoor zou komen om de vloer van de tweede etage te storten en te voorzien van tegels. De mannen zijn extra voozichtig geweest en bijna alle tegel zijn nog intact. Ze lagen in de klei.
Als ik aankom kijk ik weer tegen een volledig gestript plafond. Alle balken zijn perfect in orde en ik wil ze niet vervangen. Het duurt even voor de mannen dat snappen want het andere, nieuwe plafond, is wel erg mooi. Aan m’n hoela, roep ik. Ik ga naar de eerste verdieping en schiet een plaatje van de balken.
Uit het nieuwe plafond steken keurig de electriciteits draden op de door mij aangewezen licht punten. Even een fototje van boven en op naar de stukadoor.
“Where is the plasterman?” “Ah he did not come.” “Why?” “Because he is working somewhere else.” “So, when is he coming?” “Maybe in two or tree day’s”
“And where is the painter?” “He also did not come. He will com in two days with 3 man and finish all painting in one day.” Dat kan helemaal niet maar dat leg ik nog wel uit. De timmerman komt over een week om de laatste lambrisering te monteren, dus hoe kan die knakker dan klaar zijn met schilderen.
Het zal allemaal wel goed komen.

07-07-07 7:07

7 juli 2007 7:07 uur.

07-07-07. Er zullen er vandaag wel weer een boel trouwen. Hier rept niemand over deze datum. Het is voor de Nepali gewoon 23 asad 2064.
Terwijl de buitenkant bijna klaar is wordt de binnenkant een steeds grotere puinbak.Een deel van de vloer van de tweede verdieping is gesloopt omdat de balken rot zijn. Nu we toch aan het veranderen zijn wil ik de balken in het nieuwe toilet in het zicht laten en dus worden de balken geschaafd en van een mooi randje voorzien. Het stoft enorm en de mannen doen heel proffesioneel mondmaskers voor.
Hoewel het niet gebruikelijk is heb ik Krishna de huisbaas laten bellen. Omdat het een verbetering aan zijn gebouw is en het gevaarlijk is om de vloer te handhaven vind ik dat hij de vloerreparatie moet betalen. Hij gaat akkoord.
Het Heart was gisteren gesloten zodat ik voor de lunch naar het Baggaon guesthouse ben gegaan. Iedereen was blij me te zien of ze deden alsof, mij maakt het niet uit. Heb ik een foto van m’n nieuwe dak kunnen maken.
Volgens de eigenaar gaat het nu al veel beter met het toerisme dan verleden jaar. Er zijn veel meer reserveringen voor het komende seizoen.
“1999 was the last good year, many tourist” “How many?” “Tourist reports say 5 million.” Kijk dat is weer grappig. Het is in verhouding met Spanje, Frankrijk en Griekenland natuurlijk een lachertje maar het is veel beter dan nu. “How many tourist were going to Bhaktapur in that year?” “Statistics say 2,5 million.”
Als ik uitga van 8 goede maanden en 4 slappere maanden is het toch erg rendabel. 4 maanden voor 500.000 toeristen en 8 maanden voor 2.000.000 toeristen. Dat is in het eerste geval 4000 toeristen per dag en in het tweede geval iets meer dan 8000. Met een totale slaapcapaciteit van 320 bedden en toeristen eetgelegenheden met totaal 360 stoelen begrijp ik dat het oude Sunny restaurant 150 toeristen per dag weg moest sturen omdat er simpelweg geen plaats was.
Laat maar komen die toeristen !!!!
Gisterenavond afscheid genomen van Eva & Vivian. Samen met Marieke, Karine en Krishna een wijntje gedronken.
12 juli komen de nieuwe alweer. Ik krijg wel erg veel dochters.

Je heb goede en slechte chinezen.

4 juli 2007 10:16 uur.

De schilder is begonnen met de buitenboel. Onze bamboe stijger bewijst zijn diensten. Met z’n linkerhand houd de schilder zich vast aan de dak stutbalken en met z’n rechterhand wordt de muur geverft. Alles heel normaal hier.
De pilaren worden twee keer gedaan om het allemaal goed te laten dekken. Ik laat de muur iets meer rood maken dat de kleur die het nu heeft. Vandaag de voorkant schilderen zodat gisterenavond de electricien de draden heeft weggewerkt. Morgen worden de ramen en luiken zwart geverft.
Vandaag komt ook de timmerman. Het blijkt dat enkele balken moeten worden vervangen omdat je er met je vinger een gat in kan prikken. De verf houd sommige draagbalken op hun plaats.
Zodra de balken zijn vervangen kan de betonnen vloer worden gestort om het toiletruimte te bouwen. Tegen die tijd zullen we wel enkele dagen dicht moeten. Het toilet beneden wordt van een waterslot voorzien om de penetrante geur die er soms hangt tegen te gaan en een testaurant zonder toilet is niet echt haalbaar.
Gisteren is Sam de chinees uit Hongkong vertrokken. Sam is beroepsfotograaf en werkt voor bladen als Cosmopolitan, Elle, enz. Hij is er nu op uitgestuurd om foto’s te maken voor een reisgids. Ik kwam hem tegen in de Khwopa. Sam vertoefde in de fameuze room 8. Noffie, Luc, Davy, Luis, David, Catherine dat soort mensen hebben daar allemaal gewoond. Nu verblijft Marieke daar. Met haar heb ik een ontbijtrelatie. Ze blijft een maand in de Khwopa.
Sam, dus. We hebben uitgebreid gesproken over het toeristenleven in Bhaktapur. Hij is uiteraard in het Heart geweest en ik heb hem op een heerlijk dinee getrakteerd. Op zijn beurt heeft hij een aantal foto’s geschoten en mij beloofd dat ik prominent in de nieuwe gids kom te staan.
De Nepali zijn niet zo blij met Chinezen. Er zijn goede en slechte Chinezen. Sam heeft uitgelegd hoe dat komt.
De goede Chinezen komen uit Taiwan of Hongkong. Deze Chinezen zijn gewend aan de westerse cultuur en hebben al lang opleidingen en geld tot hun beschikking. Ze zijn gewend aan restaurants en weten wat er in de wereld te koop is. Het zijn goede tippers.
De nieuwe Chinezen zijn minder ontwikkeld. Ook al komen ze uit Beijing, Shanghai of van het platte land daar plassen de kerels gewoon op straat en wordt er naar hartelust gerochelt en gespuwd. Ze kennen slecht of geen Engels en weten niet wat ze moeten bestellen. Ze zijn erg op de centen en geven geen fooi. Ze proberen altijd af te pingelen dus ook in een restaurant. Ze snauwen de obers af en willen zich laten gelden.
Toch ben ik erg blij dat we in de nieuwe reisgids van China komen. Ik zal het wel zien.

Florence neemt afscheid van verliefde Nabu.

1 juli 2007 8:14 uur.

Bij iedere regenbui erger ik me rot aan het lekken van het balkondak. Hellingshoek goed of slecht; dit is zwaar K. Ik vraag aan Kancha of hij de dakdekker nog eens wilt roepen.
De volgende dag komt het manneke naar het Heart en we maken de deal. Een dak van oude pannetjes en dit sluit naadloos aan bij het oude dak. Om de aansluiting soepel te laten verlopen wordt een deel van het bestaande dak gesloopt om daar ook wat meer klei te gebruiken zodat de aansluit naad wat beter in elkaar past. We spreken af dat zijn ploeg komt als het de volgende dag niet regend.
De dakdekker is geweest. mijn mannen helpen allemaal goed mee en het verloopt prima. Tijdens lunchtijd zijn ze halverwege. “Two hours, Rick, then finished” zegt Uzzol. Een drager sjouwd pannetjes van de dakdekkers voorraad naar ons restaurant en Uzzol maakt ze schoon. Deze pannetjes komen van gesloopte gebouwen. Ze worden niet meer gemaakt. Tweedehands pannetje kost 1 roepee. We hebben er ongeveer 1100 nodig da’s nog eens wat anders dan een rol bitume van € 80,=.
’s Avonds is alles klaar en opgeruimt. Ook de multicipality staat goedkeurend te kijken. Het wordt een schitterend restaurantje.
We hebben een afscheids borrel van Florence. Inmiddels is ook Marieke aangekomen. Een studente aan de universiteit van Tilburg die Engelse les komt geven op een bevriende school. Ik zit dus met 4 meiden en Krishna te borrelen. Florence, Eva, Vivian en Marieke. Zeer apparte gesprekken omdat de eerste drie medicijnen studentes zijn. Van keizersnee tot tang bevallingen. Er is een kind geboren dat aan de borst twee beentjes extra heeft. Als ik opper dat het wel een zeer pijnlijke bevalling zal zijn geweest krijg ik van Vivian een gedetaileerde uitleg dat het wel mee zal vallen omdat de beentjes naar binnen klappen !!!!!
Het is een deja vu. Ik zit in mijn stoel in Rijsbergen en op de bank zitten Tes met haar vriendinnen te kletsen over meisjes dingen. Heel appart.
Uzzol heeft Rakchi gekocht bij de plaatselijke stoker. Dit is hele goede rakchi en is extra lekker. Iedereen weet dat in Bhaktapur. Het zal wel. De meiden willen ook een proefje doen. Erg leuk om te zien. Terwijl Florence gruwelt neemt Vivian een extra slok en drinkt zonder met haar ogen te knipperen haar glas leeg. Het smaakt hetzelfde als “au de vie”
De jongens hebben allen een briefkaart met boodschap voor Florence gemaakt. Een beetje verlegen leest ze 1 voor 1 de kaarten. Nabu is tot over zijn oren verliefd op Florence, arme jongen.
“s morgens komt Florence langs om afscheid te nemen. Ze vertrekt om 13:00 uur en om 16:30 komt Krishna de nieuwste vrijwilligster presenteren. Karine uit Woerden. met haar 17 jaar de jongste vrijwilligster tot op heden.