Studie-- of Businessvisum

3 mei 2007 6:29 uur

5:30. Ik heb net mijn laptop aangezet als mijn GSM gaat. “Met Rick” “Mister Rick, you want visa for one year?” “Excuse me, who are you” “I am xxxxx.” “Why you call?” “You want student visa?” “Yes, are you friend of Krishna?” “…….. Yes” Ik vertrouw het niet. Hij roept maar wat. “Are you from Bhaktapur university?” “No from Kathmandu,…..from the emigration office, you want student visa for one year?” “He ?!?!, how do you know ?” “Your friend was here yesterday and she told me” “He ?!?!?! What you mean, she told you?” Ik snap er werkelijk geen bal van. “Your woman friend was here yesterday and she told me that you want visa for one year, no problem, no problem but better you do Nepali marriage,” Huh ………. “You come this afternoon and take your papers with you, than we can arrange everything.” Ik moet tijd winnen, ik snap er helemaal geen zak van. Hoezo, studenten visum. Alles is al geregeld en trouwen ga ik helemaal niet doen. Het is $^$&^#$ half 6, ik moet nog wakker worden. “I don’t have time today, maybe other time, Oke?” “Oke, tomorrow or day after tomorrow” “Yes, day after tomorrow.” “Oke, day after tomorrow, say, 9 o clock” “9 o clock !!!!!!!” Hij lacht. “What time you want?” “Two o clock in the afternoon, Oke?” “Oke, day after tomorrow, two o clock”
Ik snap er werkelijk geen barst van. Ik drentel wat door mijn bureau, pieker me suf, dan valt mijn muntje. %&*$^%$^Joyce !!!!!!!!!

Gisteren had Joyce een uitje met de kinderen van Swarga. Ze moest ook in Kathmandu zijn om haar visum te verlengen en om tijd te winnen koos ze voor de snelle manier. De snelle manier is heel simpel, je betaald 1000 rupee extra en binnen 15 minuten heb je het gestempelde visum in je paspoort.
Ik krijg een belletje van Joyce. “Ik ga nu pas weg uit het emigratie kantoor, $&$^%& hufters, “ Ik kijk op mijn horloge en begrijp dat ze er minstens 3 uur heeft gezeten. “Waarom heeft het zolang geduurt?” “Omdat het gewoon zo’n arogante klootzak was.” Ik lach er maar eens mee en zeg haar zich niet zo druk te maken. “Nou, ik ben het kwijt, ik ga naar de kinderen, doei” Ze hangt op.

Als toerist mag je maximaal 150 dagen per jaar in Nepal blijven. Deze tijd geld telkens vanaf 1 januari dus de maximale aaneen gesloten tijd is 300 dagen. Als je een restaurantje runt is dat natuurlijk niet handig. Er zijn diverse manieren om langer in Nepal te verblijven. Je kunt een business visa aanvragen, als je een business runt of hebt, je kunt een resident visa krijgen als je met een Nepali trouwd. Ook kun je een studentenvisa aanvragen. De voorwaarde is dat je dan uiteraard studeerd in Nepal. Omdat het laatste voor mij het aantrekkelijkste is heb ik daar voor gekozen. Mijn huidige toeristenvisum verloopt op 23 mei en dus ben ik vanaf 24 mei student. Ik heb aan alle voorwaarden voldaan en mede dankzij Krishna en zijn vrienden kan ik gaan studeren aan de Kathmandu university for Art in Bhaktapur. Hub, geen gelazer meer met de emigratiedienst, ik hoef het land niet uit en het visum is geldig zolang de studie duurt.

Het is voor mij een raadsel waarom Joyce bij de emigratiedienst over mijn studenten visum heeft gesproken. Ze heeft mijn naam genoemd en zelfs mijn GSM nummer aan die pik gegeven. Ik ben echt flabbergasted maar ik begrijp nu wel waarom de snelle manier gisteren niet zo snel was. Ik heb ook geen idee hoe dit verder afloopt. Het zal wel geld kosten, denk ik. Alvast bedank voor het wakker maken van de slapende hond, Joyce.