We hebben luis

15 mei 2007 7:09 uur

Ik heb van Shyam een antimuggen machintje gekregen, nou ja, in bruikleen gekregen. Het is ’n apparaatje waarin je een flesje met spul schroeft en dan twee uur voor je gaat slapen, met de ramen dicht, stop je de stekker in het stopcontact. Het geeft een weeïge lucht. Sinds twee dagen gebruik ik het en geen mug te bekennen in m’n kamertje. Joepie de poepie. Als ik ga slapen doe ik wel de ramen open anders is het niet te harden van de warmte. ’s Nachts koelt het wel af en een briesje waait door de kamer zodat ik heerlijk slaap. Ook al twee dagen geen hond meer gehoord. Misschien is ie afgemaakt. Sorry dieren vrienden maar ik zou er niet rouwig om zijn.
Als het niet regent en de lucht onbewolkt is het bloedverziekend heet. Zelfs de Nepali roepen maar dat het “very hot “ is. Een aantal Nepali loopt nu constant met een paraplu. Voor de regen en voor de zon.
Vanaf mijn balkonnetje zie ik de handelaren zoveel mogelijk in de schaduw van de tempel hun waren verkopen. Er is niet altijd plaats voor iedereen. Er zit een vrouwje ijsjes te verkopen aan de plaatselijke jeugd. Water-ijsje 5 rupee. De vrouw zit in de typische aziatische houding met paraplu in de schaduw om zo koel mogelijk de dag door te komen. Wanneer ze moet plassen blijkt dat haar handelswaar belangrijker is dan zijzelf. Er wordt een mannetje op getrommeld die de waren moet beschermen.
Het Taumandhu square is overdag nu een lege bedoening. Weinig tot geen toeristen en als je niet hoeft te bewegen moet je dat ook vooral niet doen. De daken van de diverse gebouwen zijn gerepareerd en het plein ligt er weer puik bij. Het dak van het Nyatapola cafe is zo goed als nieuw. Het dakdekken is hier wat anders dan bij ons. Het lijkt me wel een leuk baantje voor Rene. De dakdekkers staan met hun blote voeten op de pannetjes en zonder enige veiligheids voorzieningen leggen ze pannetje voor pannetje het dak weer dicht.
Gisteren avond kwamen Jantien, Kalijn en Sanne het balkon op om een drankje en een hapje te doen. Over enkele dagen gaan ze naar Kathmandu om hun missie af te ronden en komen niet meer terug in Bhaktapur. Sanne is behoorlijk ziek geweest maar voelt zich nu weer helemaal top. “We hebben luis.” “Pardon ?” “We hebben alle drie luis. Hebben we van al die kinderen waar we mee omgaan gekregen” Ik ben verbijsterd hoe koel die meiden er onder zijn. Ze verblijven in Swarga en de douches zijn nog niet helemaal in orde. Meestal geen warm water. “Kom morgen maar bij mij douchen, heerlijke douch en ik heb ook head&shoulders shampoo.” “Hoeft niet, we hebben speciale shampoo tegen luizen maar we komen graag douchen” We spreken af om een uur of elf.

Shyam komt naar boven om te kijken of ik al wakker ben. Het is een dagelijks ritueel. “Morning Sir, have a nice sleep?” “Morge Shyam, Whoooooo. What happened ????” Shyam is zo kaal als een knikker. Bij nader inzien heeft hij nog een klein plukje haar op z’n fontenel. “Why did you do that?” “Today mother died.” Ik krijg een brok in mijn keel. Sodeju !!!!!! “Today your mother died?” “Not today, …….. five years ago. Every year shave.” Shyam legt uit dat ieder jaar op de sterfdag van zijn moeder hij zijn hoofd kaal scheert. Het is een Hinoe gebruik. “And when father died?” “Same Sir, also shave.” “Only father and mother?” “No, when uncle that you loved died maybe also” “How many years you have to shave?” “All my live Sir. No problem” Als het een beetje tegen zit en vader, moeder en twee ooms sterven om de drie maanden dan loop je als Hindoe de rest van je leven met een kale knikker rond reken ik snel uit. Leg dat de katholieken maar eens uit.
Ik bestel mijn fruit yoghurt en small pot black tea en Shyam loopt de trap af. “Kale !!!!!!!!” roep ik hem na. Als hij na een tijdje mijn ontbijt brengt neem ik een foto.
“Why the plukkie? “ en ik wijs het kleine plukje haar aan. “You forgot a small piece” “No Sir, Hindu. All bald, Buddhist.” Ik snap het en neem er maar een foto van.