Grote prijs van Barcelona F1

13 mei 2007 8:49 uur

Heerlijk geslapen en zo fit als een hoentje. Geen blaffende fucker, geen muggen en een redelijk koele nacht. Lekker.
Gisteren heb ik opdracht gegeven aan de timmerman om de onderverdieping te veranderen in de “Newari room” De Newar hebben een eigen stijl die erg goed zichtbaar is in Bhaktapur. Omdat we een autentiek Newari tentje zijn lijkt het wel een goed idee om zo’n kamer in te richten. Het werkt 2 ledig;
De inventaris die ik heb overgenomen is nu niet van die kwaliteit dat meneer Mercedes er happy mee zou zijn. Sommige stoelen zijn erg gammel en de tafeltjes zijn eigenlijk te laag. Het beste zou zijn om de hele boel weg te donderen en nieuw te laten maken maar daar heb ik de centen niet voor. De Newar zitten op de grond, da’s niet zo duur. Ik ga de goede stoelen van beneden gebruiken om de slechte stoelen van boven te vervangen en dan heb ik er nog 1 in reserve. Ik houd ook 2 tafeltjes in reserve en de rest gooi ik op de schroothoop. Er wordt een houten vloer gelegd en een lambrisering. Alles handwerk en in Newari stijl. Ik heb ook twee handgesculptuurde lage tafels besteld. 80 cm bij 120 cm en 30 cm hoog. 9 square foot in 1 M². Daar kun je nog eens een dhal bhat op serveren. Ik heb de prijzen opgevraagd en dat zit wel snor. 145 rupee per square foot voor de vloer en 170 rupee per square foot voor de lambrisering, alles inclusief, hout, arbeidsloon, schroeven, lijm enz.
Ik heb 3 weken geleden lampen besteld met een levertijd van 1 week. Het zijn aardewerk halve schalen die indirect licht moeten geven in de Newari room. Ze zijn er nog steeds niet. Straks een afspraak met de electricien. Ik wil mijn leidingen in de muur hebben gefreesd en hij moet aan de slag voor de timmerlui beginnen. Van boeteclausules bij tijdsoverschreiding hebben ze hier nog nooit gehoord. Het zal mij benieuwen.
Ik ben net gebeld door Chhoisang Lama, het contact van het visa, “Hello, you remember me?” Ja natuurlijk lul, jij loopt met mijn 80.000 rupee en mijn paspoort in jou zak rond. “Yes, of course, how are you?” “Very well, thank you, how are you.” Het gaat helemaal nergens over. “Tomorrow I will phone you to make appointment, I need your signature for business” “Oke, thank you, till tomorrow.” Ik word al wat slimmer, niet vragen waarom hij nu belt en morgen weer. Gewoon antwoorden en meelullen. Ik voel me erg gerustgesteld. Hij is er niet vandoor met m’n centen. Ik heb Krishna gebeld en die gaat mee om het allemaal nog eens in Nepali te gaan horen.
Morgen een afspraak met de loodgieter. Hij moet een prijsje maken voor het nieuwe toilet. Na lang piekeren weet ik hoe het moet worden. Het grote probleem is het water. Ik moet een tank hebben die boven het toilet is geplaatst. Het water stroomt hier door de zwaartekracht en niet omdat er druk op de leiding wordt gezet. Het oude watertoren idee. Ik denk dat ik het voor elkaar heb. Als ik het goed heb bekeken kan ik zonder al te veel ruimte te verliezen een tank plaatsen voor 700 liter. Dat zijn 70 zeikers per dag. Met wat bakstenen in het waterreservoir (dank Marja) zijn het er misschien 80. Moet kunnen.
Vandaag ga ik lekker wat aan lummelen. Straks lekker een lunchje pikken in het beste restaurant van Bhaktapur (by far volgens Luis) Een beetje schetsjes maken voor een gril, het blijft door mijn hoofd spoken en dan natuurlijk F1. Om 17:45 Formule 1, grote prijs van Barcelona. Dan een afzakkertje in het Heart.
I love the Nepal !!!!!!!