80.000 rupee lichter

8 mei 2007 1:29 uur

Ik word wakker omdat ik helemaal word lek gestoken door de muggen. Wat ze ook allemaal roepen, het regenseizoen is volgens mij begonnen. Ik vraag me af wat ik moet doen : terug naar bed of toch maar een verslag schrijven. Enfin, ik zie wel.
Vandaag gaan we met Wim een toertje doen om hem zoveel mogelijk van Nepal te laten zien. Lijkenverbrandingsplaats, Bhoda en de Monkey tempel. Daarna een borrel in Thamel. Die gozer is helemaal op als hij terug komt in Nederland. Hij vertrekt donderdag weer naar Nederland, samen met Joyce die voor 3 maanden naar huis gaat om weer voor de nodige pecunia te zorgen.

Na dagelijks gebeld te zijn door die kerel van emigratiekantoor ben ik in de taxi gestapt om naar Kathmandu te gaan. Afspraak om 14:00 op het bureau voor toerisme. Tijdens de rit wordt ik nog gebeld “Are you comming ? What time are you coming?” “Now, I am in coming now.” “What time are you coming?” “Now, I am sitting in a taxi now and we are driving to Kathmandu.” “Oke, I am waiting for you.” Het lijkt wel telefoonterreur, iedere dag heb ik die vent aan de lijn.
We draaien het parkeerterein van het toeristenbureau op. Het mannetje zit te wachten op de stoep en als we elkaar aankijken herken ik hem, hij mij ook. Het is het mannetje dat je snel door de procedure van het visumverlengen kan helpen. Als ik uitstap word ik begroet en onmiddelijk mee genomen naar een achteraf plek. Daar zit mannetje twee. Die stelt zich voor en ik word uitgenodigd te gaan zitten “Basnuhos “ Ik ga tegenover de twee mannen op de grond zitten. Mannetje 1 begint uit te leggen dat ik een business visum moet hebben. Een studenten visum is veel te moeilijk en het dekt de lading niet. Maar een business visum is “very expensive” werp ik tegen. “No, no, not so expensive” “How much?” “2000,= dollar” “Phah, You think that’s not expensive,......... I don’t have dollars” “Than you pay in Rupee, than it is 160.000,= Rupee” Shit, wat moet ik doen. Mijn visum loopt 22 mei af en ik kan verlengen tot 30 mei, dan zitten mijn 150 dagen erop en moet ik het land uit. “How long can I stay with a business visa?” “One year, You do?” “It is very expensive” “No, not so expensive, 80.000, rupee now and 80.000 later” “What you mean, later” “To make business visa take one month. So you pay 80.000 now and when you get passport back you pay other 80.000,” “And student visa?” “No, student visa not good, very difficult, you need business visa” “But I don’t have 80.000 rupee with me” “Go to bank, you can go to bank, yes” Veel keuze heb ik niet, Over enkele dagen loopt mijn visum af en dan kom ik weer bij deze kerels terecht. “Do you know where I can find a ATM machine?” “Yes, I help you, I go with you in taxi, Oke?” Ja natuurlijk kan jij helpen. “Oke, let’s do it.”
We stappen in de taxi en hij geeft Hari, de taxichauffeur zo door Joyce genoemd, instructies. Na een ritje van 15 minuten komen we in Thamel bij een bank. Ik ga het automatenhok in trek 80.000 rupee uit de muur. Hari heeft de taxi intussen gedraaid en ik stap weer in. We rijden terug en ik geeft mijn mannetje het geld. “I also need 7 pass photo’s and the paper from the bank.” De laatste keer heb ik 9 pasfoto’s laten maken en daar heb ik er nog 7 van over. Toeval???? Ik geef hem de spullen. “I also need your passport” Fuck, dat snap ik, er moet een visum in en dat kan hij nu niet ff doen. “When do I get it back?” “One month, no worry, everything will be Oke” Ik geef hem mijn paspoort. We komen aan bij het toeristen bureau. We stappen uit en lopen weer naar de wachtende tweede man. De twee kerels wisselen een blijk en de tweede man vraagt “I need seven pass photo’s.” Mannetje 1 praat in het Nepali tegen mannetje 2. “Oke we have all that we need, I’ll give you mij celphone number so you can call me if you want.” Ik krijg zijn nummer, geef ze de hand en “Namaste” ik spring in de taxi. Met een katterig gevoel gaan we richting huis. 80.000 rupee lichter en zonder paspoort.
Ik laat me afzetten bij het Heart. Ik ben aan een borrel toe. Ik heb het gevoel dat ik veel te veel heb betaald. Ik heb niet eens geprobeerd af te dingen. Ik neem nog een neut en stap op. Ik ga naar mijn maatje Shyam. Als ik hem op ons eigen stoepje alles heb verteld schud hij zijn hoofd. “You have paid 80.000 Rupee, so maybe you can ask them next time to give some discount” “Yes I will try that.”
‘s Avonds komt Joyce op bezoek in de Khwopa. We gaan aan mijn buro zitten en ik vertel het hele verhaal. “Nou, misschien heb je niet echt te veel betaald. Alles bij elkaar kost een studenten visum ongeveer $ 1.200,= . Jij gaat nu $ 2000,- betalen maar dat is volgend jaar een stuk minder.” “Hoezo?” “Ik ben ook met een business visum bezig geweest maar vond dat toen te duur. Ze moeten ook een business oprichten met alle toeters en bellen want die business moet wel echt bestaan. Dat oprichten hoef je volgend jaar natuurlijk niet meer te betalen.” Het lucht me een beetje op.

Als er een regenbui losbarst wordt de markt zo snel mogelijk opgeruimd en dan gaan de Nepali onder de tempels schuilen.
Gisterenavond kwam er een lampionnen optocht voorbij, zonder lampionnen. Ik heb geen idee waarvoor het was maar het levert een leuk plaatje op.
En als je links van de Nyatapola tempel het straatje in loopt kom je halverwege bij het Nyatapola guest hous. Voor 1/5 eigendom van Shyam.