Wim de journalist

5 mei 2007 19:27 uur

Eergisteren is Wim van den Broek aangekomen. Swarga is genomineerd voor een prijs door BN / de Stem, het west Brabantse nieuwsblad, en deze krant heeft een reporter afgevaardigd. Het was tevens Yvonne haar laatste dag want die is weer naar Nederland vertrokken. Die zal erg gemist worden door Joyce en de hare. Een fantastische kinder fysiotherapeut die zich echt uit de naad werkte voor de kindjes. Krishna was naar verwegistan om het 10de kind op te gaan halen en Joyce was naar het ziekenhuis om twee kindertjes te begeleiden. Ome Rick was dus de aangewezen persoon om Wim op te gaan halen. Aangezien er in het laatste mailtje dat Wim had onvangen was verteld dat Yvonne hem op zou halen is het te verklaren waarom het anderhalf uur duurde voor we elkaar gevonden hadden. Maar, hij is er de verslaggever van regio Etten-Leur en Moerdijk.
Na de taxirit van Kathmandu naar Bhaktapur, voor iedereen de eerste keer erg indrukwekkend, inchecken in de Khwopa. Wim heeft maar een week in Nepal en wil zo veel mogelijk zien. Hij is gesluurd om verslag te doen van het kinderthehuis Swarga en is de eerste keer in Azie dus de overige tijd moet zo efficient mogelijk worden ingevuld. Na een uitpakken van de koffer moet er wat geld uit de muur worden getrokken en dat geeft weer de gelegenheid om een klein toertje te doen. Krishna geeft een grote Bhaktapur toer en ik doe het bad van de koning en de pornotempel.
Tegenover de pornotempel is een ruimte ingericht waar houtbewerkers de stukken maken die worden gebruikt voor de restauratie van het 55 window paleis. Ik zal er een separaat stukje over schrijven.
Wim en ik de ruimte in en een paar foto’s maken van die beeldhouwers. Wim vraagt aan een van die kerels hoe lang het duurt om zo’n draak te maken. “tree month’s “ is het antwoord. Deze mannen verdienen 3000 rupee per maand. Reken maar uit wat zo’n beeldje kost.
Daarna sjokken we naar het Heart voor een pintje. Wim snapt het meteen, “Je zit hier wel op een A1 lokatie” zegt hij als we op het balkon aanstoten. “Wat brengt jou eigelijk hier? “ begint Wim, “jij gaat natuurlijk ook vernoemt worden in het verhaal” Ik weet niet of ik daarop zit te wachten. We babbelen een tijdje door en nibbelen wat Napas. Het plein wordt weer omgetovert in een heuse markt en het weer zit mee. Na een tijdje komt Joyce het terras op en ik stap maar eens op, leuke vent.