De buurt fucker

17 mei 2007 6:01 uur

De buurt fucker heeft het weer voor elkaar. 5:45 als ik besluit dat er tegen zijn geblaf niet te vechten valt. Ik sta maar op, kan ik mijn verslag schrijven.
Eergisteren zijn er tien Newari lampen en de 8 schaallampen aangekomen.
De Newari lampen zijn hanglampen. De bovenkant is schaalvormig zodat daar olie in kan worden gedaan. Doe er een draadje katoen in en je hebt een olielamp. Ze worden nog echt gebruikt maar vooral gemaakt voor de toeristen industrie. Alles handmatig. Je kunt ze kopen in aardewerk of in messing. Ik heb deze aardewerk lampen bij de broer van de overbuurman besteld en deze zijn speciaal voor mij gemaakt. In de schaal heb ik een gat laten maken waarin ik een lampenfitting wil monteren. Na 1 Nepali week (3 weken) zijn er 10 van de 15 klaar. Ik heb ze donker besteld zodat ze ook geverfd worden. De zuinige Nepali hebben alleen de bovenkant geverft zodat ze allemaal weer terug moeten om ook de onderkant te laten verven. Samen met Shyam heb ik er een afgemonteerd om te kijken of datgene wat ik wil ook daadwerkelijk kan.
De schaallampen zijn niet naar mijn zin. Het zijn halve schalen die tegen de muur worden gemonteerd en in dezelfde kleur worden geverft als de muur. Ze moeten voor indirect licht zorgen. Het is erg moeilijk geweest om uit te leggen wat ik bedoelde en dit is het resultaat. Er worden 8 nieuwe gemaakt. Minder hoog, twee inch breeder en het gat onderin niet groter dan een inch.
Met een heleboel aanwijs werk vraag ik Shyam waar je fittingen kunt kopen. Shyam gaat met mij mee. Nepali winkeltje in en na een hoop gekloot heb ik de juiste fitting gevonden. Lampje erbij, stekker en contrastekker. Ik wil mijn lampen naar binnen kunnen halen als er met stenen wordt gegooid. Als ik draad wil kopen houd Shyam mij tegen. “I have Sir, no spend money, I have.” Wij naar de Khwopa.
“Do you have siliconenkit, Shyam?” Alsof ik basjiboezoek praat. “Sorry, Sir? What is slili, what was the name” Jaha, daar was ik al bang voor. “It is a kind of glue but very thick.” “We don’t have Sir” “I need glue Shyam, how else can we connect this thingy to the lamp?” “We can buy glue Sir, we have SuperGlue” Dat gaat nooit lukken. “Oke, let’s buy SuperGlue” in de hoop dat ze in dat winkeltje iets anders hebben. Wij naar de winkel van sinkel. De Nepali druk overleggen en ik er maar telkens “Kit, ........ thick glue, ........ kit ” tussendoor roepen. De winkelier gebaard naar mij ..........., ik snap het. “Yes, that’s what I want” Twee componenten spul. Een soort van stopverf met een binnen en een buiten laag die je, door goed te kneden, mengt. Ik koop een rolletje en we gaan huiswaarts.
Shyam begint de fitting te monteren en de draad wordt om het frame en de ophangketting gedraaid. Ik kneed een beetje M-sil, zoals het spul heet en leg een worstje om het fitting gat. Fitting er in gedrukt en de rest van het spul nu over de fitting gedrukt om het geheel waterdicht af te sluiten. Uurtje wachten op het uitharden en een testje. Stekker in het stopcontact, joepie. Shyam wilt een ultieme test. In de schaal waar normaal de olie in moet wilt hij nu water gieten om te kijken of het waterdicht is. Ook geslaagd. We besluiten om de “Shyam & Rick Nawari lamp factory” op te richten. Ik vraag papa Shyam om een lamp op te houden voor de foto. One ready , nin to go.
Gisteren had ik een afspraak om 10:00 met de timmerbaas. Ook zou er tussen 10:00 en 11:00 , volgens een Nepali die in de Khwopa een babbeltje zat te maken, een duitse tourgids komen om afspraken te maken. “He really wants to meet you. He comes every year two times to Nepal with group of tourist.” “That’s nice, what is the average size of his group?” “Normal between 16 and 20 people” “Very nice, I like to meet him” “Yes, He will come”.
Om 9:30 zit ik in het Heart en babbel wat met de boy’s. Om 10:00 komt de timmerman langs om de zaak op te meten en de laatste details door te nemen. Perfect op tijd, niet te geloven. De boel wordt opgemeten en om een uur of half twaalf stapt de timmerman op. Geen Duitse tourgids gezien en ik terug naar de Khwopa om lampen te maken. Nog steeds geen stroom. Om 9:00 uur power cut.
“Oh, ....... your out” “No, I’m in” “I think your out” “I had appointment in my restaurant with your carpenter” “There was a girl here and she was interested in Swarga and I told her that she have to talk to you. Belgium girl. very pretty.” Ik grijns Shyam aan. “Where is she?” “Up stairs Sir, in your room” Shit, dat beloofd wat. “In my room???” “You know, on the table. She is waiting for you” “Oh… very pretty Shyam? How old you think” “Very young, Sir, looking very nice.” Shyam’s hoofd wiebeld er lustig op los. Very young, da’s weer niet zo gunstig, denk ik. “How young” Shyam haalt zijn inschrijf boek uit de la en we staren naar haar geboortedatum. “Oe, not so very young” Nou, ik vind het een prima leeftijd. Ik loop de trap op. “Her name is Catrien”
Als ik boven kom zie ik Catrien aan mijn buro zitten. “Hallo, jij moet Catrien zijn.” “Ah dan bij jij mister Rick.” Ik ga zitten en we maken kennis. Catrien is een week in Nepal en net geariveerd in Bhaktapur. Ze is erg geïnteresseert in het wel en wee van kinderen, heeft niet zoveel dagen vakantie, wil Bhaktapur gaan verkennen en morgen naar Nagarkot. “Heb je al gegeten?” “Nee, en ik heb eigenlijk best honger” Ik bel Krishna. “Do you have time for a beautiful lady to show Bhaktapur this afternoon.? She also wants to know all about Swarga. So I think that it can be a interesting afternoon for the both of you.” “Yes I have a few hours.” “Let’s meet in the Heart, she has to have lunch.” “Oke, see you there.” Catrien en ik babbelen nog wat en we vertrekken naar het Heart. Krishna zit al te wachten.
Na een zeer gezellige lunch vertrekken Krishna en Catrien voor hun toer en ik ga naar de Khwopa. Ik doe wat administratie en mail wat. Poog mijn broer te bellen via voipbuster maar het lukt van geen kanten. De hemelsluizen worden geopend en het stortregend enorm. Arme Catrien.
We hebben afgesproken voor een dineetje in het Heart. Als ik om 18:00 arriveer is er nog steeds geen stroom. Overal branden kaarsen en het geeft een speciale sfeer. “How was your day? “ vraag ik aan Nabu de bijnaam voor Nawaray. “Not so bad, after you left we had small group. nine person.” “Oke, I like that.” “Me to” en hij lacht zijn fantastische lach. Even later komt Catrien de trap op en we gaan op het terras zitten. Rechts van ons zit, naar blijkt, een Oostenrijks stel. “Romatisch met al die kaarsjes.” vind Catrien en dat vind ik ook.
Als we op het punt staan om na het dinee naar de Khwopa te gaan komen de filmgrieten het terras op. Het zijn de laatste dagen en ze komen erg veel in het Heart. Erg gaaf. We babbelen nog wat, de Oostenrijkes vertrekken. “Noch ein schöne Abend.” “Danke! Sie auch.” en Kancha komt vragen of we beneden willen gaan zitten. Er komt een groep van 12 het restaurant binnen. Dezelfde groep als ’s middags met drie personen extra. Jubbelend vertrek ik naar de Khwopa.