Muggenruggenvet

6 maart 2007 6:53 uur

Ik besef ineens dat de tijd tussen mijn verslagen steeds groter wordt. Met de huidige stroomloze tijden en de drukte met de Himalayan Inn lijkt het misschien logisch maar dat is het niet. Ik weet niet precies hoe het komt maar hoop het te kunnen veranderen.
De laatste dagen veel met Jpyce en Krishna opgetrokken. Joyce lijkt de schrik wat te boven en is weer redelijk vrolijk. Krishna is intussen “verhoord”. Er is nog sprake geweest dat Joyce ook verhoord zou worden maar ze is nog niet opgeroepen. Ik denk dat het over is. Krishna heeft de relatie; Krishna – Joyce, Krishna – Gert V, Krishna – Henk M, Joyce – Gert V en Joyce – Henk M. uitgelegt dus ik denk dat Joyce daarniets meer aan toe kan voegen.
De tijd gaat hard, ik heb inmiddels de 2de verlenging van mijn visum in het paspoort staan en 24 maart moet het weer worden verlengt. Daarna mag het nog 1 keer en dan moet ik het land uit en mag ik er dit jaar niet meer in ! Da’s niet de bedoeling. Met een toeristenvisum kun je max 150 dagen per jaar in Nepal blijven. Een businessvisum is de oplossing, dat is echter geen sinecure. Het kan maanden duren voor je zo’n visum krijgt ( koopt ) en dat is dan snel. Als het een beetje tegen zit kun je er jaren over doen en soms lukt het gewoon niet. Hier ben ik sinds een paar weken achter. Er is geen Nepali die precies weet hoe het zit, beter gezegd, ik ken niemand die het weet. Ze zijn allemaal erg behulpzaam in het wijzen naar iemand die het mogelijk weet, zodat ik ook het Nepalese kastje – muur verhaal erg goed heb geleerd

Als kind was ik al geïnteresseert in de dierenwereld. Dat muggen, tijdens het oogsten van het befaamde muggenruggenvet, kwamen te overlijden is mij altijd een doorn in het oog geweest. Gelukkig heeft onze toenmalige studiegroep rupsolie als alternatief kunnen aantonen zodat de voledige muggenruggenvet productie is komen te vervallen. Dat ik, in weer een andere studiegroep, een pacemaker heb kunnen ontwikkelen voor de roodwangschildpad is natuurlijk erg bevredigend maar jammer genoeg sterven er nog teveel roodwangschildpadden aan hartritmestoornissen tijdes de roodwangschildpaddenrace. Jammer is het dat mijn studie naar de oorzaak van haaruitval bij het pantoffeldiertje geen succes is geweest. Alle door ons onderzochte pantoffeldiertjes leden niet aan die kwaal. Dat de ontwikkeling van kameleonmelk voor kleurenblinden is gestopt heeft te maken met het subsidiepotje. Dat is potje los. Ik denk dat het volgend jaar gewoon door kan gaan maar dat is zaak voor de nieuwe studenten. Ik ben daar niet meer bij.
Sinds de studie naar het alternatief voor muggenruggenvet is mij een speciaal dier bijgeblevenen. Een dier met zulke specifieke eigenschappen dat dit gilt om onderzoek. Het betreft hier de pinguïn. Ik heb bij de Kathmandu University een aanvraag ingediend om studie te verrichten naar het balsgedrag en despecifieke ”de lokroep van de koningspinguïn.” Helaas is dit afgewezen, niet vanwege het onderwerp maar door de hoogte van de reiskosten. Het, mogelijk, jarenlang invliegen van een kudde pinguïns gedurende de balsperiode is niet zozeer het probleem maar het dagelijks invliegen van de verse vis zou te kostbaar zijn. Ik heb nog een bezwaarschrift ingediend waarin ik aantoon dat soja een goede vervanger is voor vis maar de geleerde heren dachten dat ik Soja ( Okayama ) bedoelde en verklaarde het bezwaarschrift, niet ontvankelijk !.
Daarom heb ik besloten om de dieren de dieren te laten en mij te gaan storten op kunst. Het schilderen van een aantal naakte meiden lijkt mij wel wat en zodoende ben ik vanaf 1 april 2007 ingeschreven als student aan de Kathmandu University in Bhaktapur, Department of Art.
Daar moet je nog een heleboel voor doen en zodoende zijn we gisteren naar het Nederlandse Consulaat in Kathmandu geweest. Met we bedoel ik Joyce, Krishna en ik. Toevallig wilt Joyce ook gaan studeren, en wel dezelfde studie als ik. De dame die ons hielp was reuze aardig en na een uurtje hadden we de benodigde papieren. Tijdens de terugreis in de taxi zegt Krishna “When you are student on University your visa is valid as long as you are studying”. “Realy??” Krishna grinnikt. Dat is toch een toeval. En voor Joyce ook, we hoeven het land niet meer uit zolang we studeren. Goh, dus als ik een eeuwige student word, dan is mijn visa eeuwig geldig. Wat een leuke bijkomstigheid.
In opperbeste stemming komen we aan in Bhaktapur. Joyce, die slecht slaapt en om 5 uur al was opgestaan, heeft gedurende de taxirit liggen pitten. Ik vraag aan Krishna of hij de taxi naar Durbar square wilt laten gaan. “Then we can go to the Shiva and have a drink, I think we have something to celebrate”. Hij is het roerend met me eens.
In Shiva Restaurant bestellen we een fles witte zoete wijn en boneless chilly chicken, no piro. Om lekker weg te pietsen tijdens de borrel.
Prie, prie, m’n GSM. Reneetje. De verbinding is but dus ik pak mijn glas en loop naar buiten. Lekker!! al die motoren op Durbar Square, verbinding is beter maar nu die herrie.
Rene belt vanuit de auto. Doe tie meestal. Hij verveelt zich een bult en denk dan aan mij. Fijne vrienden! die denken nog eens aan me,........ als ze zich vervelen !!!!!!! “Hoe is’t “ we babbelen wat over de opening van Himalayan Inn, het mogelijke langere visum enz. Rene zit in de auto met Patries, Tommy en kweeniemeer. Onderweg naar “de uitreiking van de gouden Giraffe”
Hij en z’n compagnons hebben het goed voor elkaar. Ieder jaar wordt er een prijs uitgereikt aan een aantal van hun klanten. Meerdere prijzen. Het heeft te maken met , de beste website, de beste content, beste lokatie enz. Wat de “Oscaruitreiking” voor de Amerikaanse filmwereld is, is “De gouden Giraffe” voor de evenementenbranche. Geen gelul, echt waar. Als je Rene ziet, en vooral hoort!!!!, dan geloof je het niet maar ik heb het zelf gezien. Een feestje van zo’n 700 – 800 man. Perfect georganiseert, door eigen mensen, met een waanzinnige catering en uitmuntende lokatie. Ik ben heel blij voor hem, Oscar en Ronald. Ik ben ook een beetje triest, ^&()#$^ ik had daar graag bij geweest. Maar ja, Ik wilde naar Nepal, dus niet memmen. Ik hoop dat het een geslaagde avond is geworden maar eigenlijk twijfel ik daar niet aan.