De verkrachter.

28 februari 2007 14:12 uur

Heerlijk in het zonnetje, hij piekt behoorlijk. Met mijn iPod op m’n tinus luister ik naar Gregorian muziek (dankje Stan). Een trilling in mijn broekzak, GSM. Als ik hem aan mijn oor zet is het stil. Gemiste calls bekijken, Joyce. Ik bel terug. “Belde jij net?” vraag ik als ze opneemt. “Ja, maar toen dacht ik, waarom jou lastig vallen.” “Wil je het nog kwijt of hang ik op?” “Nou......... ik kan het misschien beter vertellen.” “Doe maar, moppie, dat lucht op.” “We zijn gebeld door de politie en die hebben allerlei vervelende vragen.” “Zoals?” “Het heeft te maken met die Henk M. weet je wel, die is opgepakt op verdenking van kindermisbruik.” “Wat heeft dat met jou te maken?” “Nou ik heb hem geholpen met een aantal zaken en nu denkt de politie dat er een verband is tussen onze organisaties. En morgen moet Krishna op het bureau komen om e.e.a. uit te leggen. Wij hebben nu hele grote problemen want vrijwilligers mogen niet werken met een toeristenvisum, dus dat is illegaal en ik ook niet en dan moet ik misschien het land uit en......” Haar stem breekt, ze huilt. “Heeee. meiske, rustig aan, wacht eerst tot er een slecht bericht is, als dat niet komt heb je je zorgen gemaakt om niets, jullie doen toch heel goed werk, dat zullen ze echt niet zomaar stoppen hoor.” “Ja, denk je?” snikt ze. Langzaam wordt ze weer rustig. “Gaat het een beetje?” Vraag ik. “Ja hoor, het is alweer voorbij” zegt ze stoer. We babbelen nog wat en ik stel haar zo veel mogelijk op haar gemak. We verbreken de verbinding. Ik voel de woede in mij opkomen. $R*@$*#&$@# ik krijg een déjà vu.

Jaren geleden heb ik een supercontract met de firma Berger gesloten. Het was een miljoenencontract, een droom. Als aanbetaling werd er 350.000 gulden gestort voor de eerste levering van nog te maken software. Ik was de koning te rijk. 4 maanden later lag er een fax op mijn bureau met een kopie van een krantenberichtje. In het kort: De heer Martin Berger was gearresteert wegens het oplichten van de Nationale Duitse Bank voor het bedrag van 30 miljoen D-Mark. Phaaa, ik moest er eens om grinniken. Ik grijp de telefoon en bel Jan Bor, de statutair directeur van de GMBH waarmee ik het contract had gesloten. Jan moest er ook hartelijk om lachen, nee, niets aan de hand,........... morgen is tie weer thuis,........... lachen toch? Ik hang gerustgesteld op en loop naar de jongens. Ik wapper met het berichtje. “Moeten jullie eens lezen, lachen he?, maar eh... niets aan de hand hoor, werken jullie maar gewoon door.” Lang verhaal, kort: Het contract is voor mijn ogen verscheurt en ik kon naar mijn centjes fluiten. Proces gevoerd met twee advocaten, Nederlandse en Oostenrijkse, oeverloos geklets en op en neer reizen naar Innsbruck, mijn bedrijf is door het oog van de naald gekropen. Op de rand van faillissement heb ik gebungeld, zowel zakelijk als prive terwijl ik er niets aan kon doen.

Een week of twee geleden lees ik in de Telegraaf over de arrestatie van Henk M. Hij zou kinderen hebben misbruikt enz. Ik zeg dus wat lachering tegen Joyce “Ik heb net gelezen dat ene Henk M is gearresteert wegens misbruik van kids, lekker zooitje, die kinderboerderij van jullie soort.” “Ja, $&%*# die lul, ik word helemaal platgebeld. We hebben de link ook al van onze website gehaald.”
Of de duvel er mee speelt. De volgende dag een bericht in de Telegraaf. Weer een Nederlander gearresteert i.v.m. kindermisbruik. Deze Nederlander is werkzaam voor een stichting in .................Nepal. Gert V. heet deze klootzak. Kopietje van maken en aan Joyce mailen. Ik krijg een mailtje terug. Wist ik al. ’s Middags komt Joyce op bezoek en we hebben het erover. “Jij kent hem ook, het is die gozer met die grijze kop haar en die grijze baart die hier een week heeft gelogeerd.” “Fuck, die lange magere vent?” “Ja, die.” Het is niet best voor de stichting, al deze negatieve publiciteit. Er is eergisteren nog een hele positieve nieuwsbrief naar de sponsors van Suvadra uitgegaan. En dan van vanmiddag het telefoontje van de Kathmandu Police. Arme Joyce.

Mijn lust om te zonnen is over en ik ga een verdieping lager. Sluit mijn laptop aan en ga maar eens op het web struinen. Gisteren heb ik een mailtje gekregen van Felieke :

Wat is dit? Iets over gehoord, Rick?

Vanavond in Netwerk

Nederlander opgepakt voor kindermisbruik NepalDirecteur Henk M. van een kindertehuis in Nepal werd twee weken geleden opgepakt wegens kindermisbruik. In kindertehuis Hamro Jivan in Kathmandu zou hij stelselmatig meerdere kinderen seksueel hebben misbruikt. Netwerk reisde af naar Nepal op zoek naar antwoorden. Wie is Henk M.? Wat heeft hij precies gedaan? En hoe kan het dat er al die jaren nooit iemand aan de bel heeft getrokken?

Het antwoord schrijf ik maar niet letterlijk, maar het komt erop neer dat het een vervelende situatie is.

Ikke dus kijken op de Netwerk site en met name het Henk M. verhaal. Het is echt verschrikkelijk. De naam van het tehuis Hamro Jivan maar eens ingetikt via Google. Het verhaal van Frits Bakker, http://www.martinejacobs.com/HamroJivan je kunt de vertwijfeling voelen als je het leest. Ik begrijp nu ook de angst van Joyce. Dit is Nepal. Hier gelden andere regeltjes. Live and let live. Kijk naar mijn acties. Zonder enige papieren en vergunningen open ik een restaurant op 14 maart. Who cares. Maar als ik op de verkeerde tenen ga staan heb ik geen schijn van kans. Bij Joyce is dat ook zo. Ook de stichting Suvadra maakt gebruik van vrijwilligers. En die werken mee. Natuurlijk werken die mee, daar leven dit soort stichtingen van. Gratis personeel, iedereen weet dat, maar een geweldige stok om mee te slaan als je dat wilt, want je mag niet werken met een toeristen visum. De Nepali voelen zich erg genomen door Henk M. en gaan nu dus erg moeilijk doen. Ik begrijp Joyce haar angst. Ze is een echte. Helemaal verlieft op “haar kindjes”. Als zij Nepal moet verlaten, breekt haar hart. Ik heb verschrikkelijk met haar te doen en ben echt pissed op die smerige klootzakken die het voor anderen aan het verprutsen zijn. Ik voel me machteloos en dat is zwaar K.