De weigerende flappentapper.

13 maart 2007 15:14 uur

Het zal wel met de datum te maken hebben. Ik moet geld uit de muur trekken om inkopen te doen voor de Himalayan Inn. Weigert mijn kaart. Dat heb ik meer gehad en elke keer op een heel vervelend tijdstip. De eerste keer tijdends het verzamelen van het jaarhuur bedrag. “Your transaction is declined” , fuck..... daar sta je dan. Gelukkig werd ik uit de brand geholpen en mijn kaart deed na een maand ook weer dienst. Heel appart. Nu hetzelfde. Ik ben onderweg naar de minimarked om drank en knabbel spul in te kopen. Omdat de laatste dagen het geld uit mijn zak vliegt moet ik eerst naar de bank om geld te pinnen, we gaan tenslotte morgen open. “Your transaction is declined” Ik voel langzaam een misselijk gevoel opkomen. Nog maar eens proberen, zelfde resultaat. Ik heb toch nog wel saldo? Nogmaals die kaart in de sleuf. Ik kan mijn saldo niet eens opvragen. Rap naar de volgende automaat lopen want Krishna staat in de minimarked op mij te wachten. Zelfde laken en pak. Ik begin zwaar te twijfelen. Mijn saldo is toch toereikend of niet? Ik snel naar de minimarked om tegen Krishna te vertellen dat het even niet doorgaat. We maken wel de deal met de eigenaren van de minimarked dat we 10% discount krijgen op de gekochte artikelen. Als we klaar zijn met praten propt Krishna nog gauw 5000 rupee in mijn pollen. “I have to go Krish, i feel realy fucked”. “Ga maar, jongen, ik zie je wel” Hij kent een paar woordjes nederlands. Het klinkt niet eens meer vreemd, soms antwoord ik in het nederlands terug en kom dan tot de conclusie dat hij er geen snars van snapt. We nemen afscheid en ik haast me naar de Kjwopa. Shyam staat achter z’n counter. “Namaste, Sir, everything Oke?” “No Shyam, I need money to buy stuff and the machine does not accept my cart !”. ”Again, Sir, second time no?” “Yes Shyam, second time” Ik loop de trap op naar mijn kamer. Laptop geïnstalleerd en telebankieren opgestart. Er zijn lekker veel toeristen. Nu vind ik dat ff heel vervelend. Omdat het een beetje miezert zit het cybercafe natuurlijk mudvol met internetters. Heel langzaam komen de pagina’s op mijn scherm. Shit, voldoende saldo, hoe kom ik nu aan 30.000 rupee om een fatsoendelijke drank voorraad te hebben, morgen gaan we open en we hebben alleen 3 kratjes cola en 2 kratjes fanta. De Inkoper van de Himalayan Inn heb ik geld al gegeven voor de “morning buy” Dus die gaat morgen op pad om kippen, groente en buffelvlees te kopen. Ik weet ff niet hoe ik het moet doen. Shyam !!!!. Ik ga naar beneden. “He Shyam, can you borrow me 50.000? Next week I’ll pay you back.”. “Sure, Sir, but not today, bank is closed, tomorrow 10:00 o clock all right ?”. “Dhane bad, I ‘m very happy, dhane bad Shyam” Ik weer naar boven en aan het verslag. Een pak van m’n hart. Nu snel dit afraffelen en terug naar mijn restaurant het menu ophalen want daar is weer behoorlijk in gekrast. Toon zal wel de pest in hebben. De hele staff heeft het Engelse menu doorgenomen en er nogal wat in veranderd. Maar ja; wat de kok niet kan maken moet je niet in je menu zetten. ff opslaan en straks verder, eerst naar de Himalayan Inn.

18:06 Het Engels menu is bijgewerkt dus ff tijd om door te schrijven. Er is een stroomonderbreking dus kan ik niet printen. De beloofde reclameborden zijn er ook nog niet en dit menu moet 10 maal geprint en gelamineerd worden. Ik kan morgen niet open, so be it. Er is geen druppel drank in huis, buiten wat cola en fanta, jammer maar helaas. Ik moet ook nog twee andere reclameborden laten maken. Een voor op het Taumandhi square en een boven de ingang. De toerist moet naar binnen geleid worden. Dit is een opmerking van Ujjol, mijn “Luitenant”. Ik kom daar nog op terug.
Gisteren heeft de overdracht plaats gevonden. Ramesh, oud eigenaar, was uiterst vriendelijk. Hij had een uitweg gevonden. “I am really happy that I sold the restaurant to you. Now I can do other things en work very hard on my new restaurant. I am really glad that I could sell the place. It is very old and it is a very small restaurant.” “I am also glad, I thought that you where angry with me” . “No, no, I am happy that I found you”. Ja, ja, fucker; dat zal je verhaal naar buiten wel zijn, denk ik. Gezichtsverlies is hier absoluut killing. Ramesh heeft dus een sukkel van een buitenlander gevonden die dat aggenebbes tentje van hem heeft gekocht. Natuurlijk voor een wereld prijs. Ik vind het best, liever zo dan met het mes op tafel.
We hebben met de hele staff (personeel heet hiet Staff) gesproken en iedereen heeft er zin in. Krishna doet het erg goed. Af en toe wordt er in het engels overgeschakeld om mijn stukje te doen en daarna gaat het weer in Nepali. Er wordt een hele lijst gemaakt met benodigdheden. Er is werkelijk geen moer in huis. De kok heeft ook nog wensen voor de keuken, daarvan wordt een lijst gemaakt. Het zijn korte zinnen maar het gesprek heeft lang geduurd. Om 18:00 uur houden we het voor gezien. Morgen wordt er schoongemaakt en ik ga alles in de computer stoppen om het bij te kunnen houden. Samen met Krishna , Rosa en Kim zijn we naar Shiva gegaan om een hapje te doen. Kim en Rosa??? Ja, ik weet het, ik kan op dit moment mijn blog niet bijhouden. Het is #^&#%#@$ niet te plannen. De power cut’s wisselen om de 2 dagen van tijd. “Om het een beetje draagelijk te houden”. Dikke dinges !!!! een beetje dragelijk!!!! Ik wind me er niet echt meer over op, ik lijk wel een Nepali !!!
We hebben alleen ontbeten en Krishna sterft van de honger. Dus ff een Shiva-tje gepikt en na het eten naar de Khwopa om het zaakje te evalueren. Joyce is daar ook. We zijn moe en gaan op tijd naar bed.
Om 4:50 uit mijn bed. Ik ben zo gammel als de pest en ben stevig aan de race. Niet zeiken, Krijnen, gewoon doorgaan. Laptop opgesteld en het menu aangepast. Gisteren heeft de kok (Nawaray) samen met zijn assistent (Karna) naar het menu gekeken. Dat was wel grappig want ze keken echt met belangstelling naar een aantal gerechten. Ik heb het menu van Badgaon gejat, of liever, Joyce heeft het gepikt, en dat heb ik over zitten nemen. Iedereen zal wel hetzelfde maken, dacht ik.......... Fout !!!. Nawaray kijkt echt van, “shit.. kan ik dat maken??? “ Nu snap ik dat “Kip cordon bleu” ( vergeten te vertalen) moeilijk is te lezen voor een Nepali, dus hij mocht er eens lustig op los schrappen. De prijzen worden aangepast, kortom, een heleboel werk voor ome Rick. ( low batery, ik moet stoppen)
21:08 Ben ik weer. Wat een verschrikkelijke verspilling van tijd. Het is hier aarde donker en dat begint om 19:00 uur. Dan hebben we er 30 minuten power cut opzitten en nog 2:30 te gaan. Heel Bhaktapur sterft dan uit. Winkels sluiten, straten worden leeg en men gaat maar naar bed. Ik moet een generator hebben, anders ga je naar gort.

Na het herstrukturenen van het menu heb ik een inkoopdingetje gemaakt in Excel en heb de lijst met dranken en “spullen” ingevuld. Prijzen, als opgegeven, erbij. Shit: 29.860 rupee, alleen drank. Het is ff schrikken, in Nederland kom je daar echt niet mee weg, maar hier heb je een hele drankvoorraad van een restaurant aan je knikkers voor € 320,=.
Het is 10:00 uur in de ochtend als Krishna belt “Where are you?”. “I’m in the Khwopa and just finished the list of things to buy”. “Oh, good, I’ll come to pick you up, so we can go to the Himalayan Inn”. “Give me 15 minutes, I’ve to shave and take a shower.” Krishna Okeed en hangt op. Als hij 15 minuten later arriveerd bespreken we de te volgen strategie. Krishna wilt een aantal zaken duidelijk maken aan onze nieuwe medewerkers en vult heel secuur zijn schrift in. We zijn het helemaal eens en stappen op. Naar de Himalayan Inn.
We worden hartelijk ontvangen en we gaam met het hele groepje op de eerste verdieping zitten. Het regend en het is koud, dus we zitten binnen. Na de gebruikelijke beleefdheids rituelen komt Krishna ter zake. Hij doet het geweldig en we krijgen een leuk groepje bij elkaar. De kok met z’n assistent kijken het menu weer na en er wordt %^&(*% weer lustig in geschapt, verschoven en bijgeschreven. Ik vind het prima, ze zijn echt gemotiveerd. Er komen met enige regelmaat leveranciers kennis maken. Er wordt cola ingekocht, handdoeken, dweilen, schoonmaakmiddel enz. Morgen komen ze afleveren. De taken zijn verdeeld en de mannen gaan aan de slag. Krishna en ik gaan naar de minimarked om e.e.a. in te kopen. Maar eerst naar de bank want ik hen net Ujjol 1300 ruppee gegeven om maar genoeg te hebben voor zijn “morning buy”. Ik heb nog precies 100 rupee in mijn zak als ik naar de geldautomaat vertrek. “See you in the minimarked” zeg ik tegen Krishna en vertrek. Het is 22:07 uur, ik ben helemaal total loss en ga naar mijn mandje.