24 augustus 2007 8:30 uur.
Eergisteren hebben we de verjaardag van Karine en het afscheid van Marieke gevierd. Het hele kippenhok en ook Krishna en ik op het balkon van het Heart. Het is een leuk stel meiden. Gegiegel en geproest alom. Af en toe een beetje triest. De meiden voelen zich allemaal schizofreen. We willen graag naar huis maar vinden het verschrikkelijk om weg te gaan. Het wordt al met al een leuke avond.
Ik kan slecht slapen. Vroeg op. Ik kijk vanaf 4:00 TV. Om 7:30 komt het koppie van Marieke boven het trapgat uit. “He, je bent wakker.” “Ja” “Je weet toch dat ik eerst even naar Swarga ga.” “Tuurlijk, daarna gaan we ontbijten, toch ?” “Ja, 3 kwartiertjes dan ben ik terug.” Ik stel mijn laptop op en ga wat pielen.
Jeske komt naar boven en die moet wel ontbijten want er is weer een schooldag te doen. “Ik zie je wel bij het Heart na de lunch.” zegt ze als ze gaat “werken”. Ik pruts maar wat door op m’n pjoeter. Na een uurtje komt Marieke naar boven en even later Shyam met ons ontbijt. Laptop weg en lekker kletsen. Marieke is een beetje triestig. Ik wil haar knuffelen maar vind het beter om het niet te doen. Shit, ik ga dit missen. Na het ontbijt gaat ze naar haar kamer, koffers pakken, ik lees de Telegraaf. Na een tijdje komt ze de trap op met haar Logitech versterkersysteem. “Voor jou” Ik weet me geen raad. “Ja maar ik wil hem niet kopen.” “Nee, kadootje.” en ze duwt het apparaat in mijn handen. Ik weet dat als ik het aanneem dat ik er 2 mensen blij mee maak, zij en ik. “Dankjewel, ik ben er erg blij mee.” zeg ik stoer en kan mijn stem in model houden, ik geef haar een knuf. Ze gaat de trap weer af. We spreken af om 3 uur in het Heart.
Iedereen is in het Heart of Bhaktapur. De organisator van het reisburo dat de trekking heeft geörganiseert en die een akkefietje komt gladstrijken en haar naar Kathmandu Airport brengt. Krishna met vrouw en kind, Joyce, Meike, Mirte, Karine, Jeske, mijn komplete ploeg en ik . Uzzol en ik blijven in de bar hangen, ik wil niet naar het balkon. Half uurtje later komt Marieke de trap af. Traantjes in de ogen, ik knuffel haar. “Tot ziens, je moet de Jomsomtrek nog doen, dus je komt terug.” Ze knikt. “Ga, ga.” spoor ik haar aan en ze loopt het Heart uit, de rest volgt.
Na een half uurtje ga ik naar mijn kamer, sluit het Logitech apparraat op mijn ipod aan en op standje 10 luister muziek. Bij “Go now” van The Moody Blues komen de traantjes.
Om 7 uur weer naar het Heart. Verjaardagfeestje van Krishna. 29 jaar is tie geworden vandaag. Karine is ook jarig en wordt 18. Shyam en ik gaan naast elkaar zitten tegenover de meiden, het is binnen te doen deze keer. Shyam aan de wiskey en ik besluit tot rum/cola. Met op de achtergrond The Beatles wordt het een gezellige avond.
Ik wordt is gewoon om 8 uur wakker. Het regend, ik voel me triest en denk onmiddelijk aan “Que c'est triste Venise” van Charles Aznavour. “Que c'est triste Bhaktapur” Ik ga aan m’n blog om het van me af te schijven.
Toen Marieke zich 2 maanden zich voorstelde zei ik onmiddelijk “van Brugge tot Gent” Ik wil dit stukje beëindigen met beide liedjes.
Jacques Brel:
Ay Marieke, Marieke
Je t'aimais tant
Entre les tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Il y a longtemps
Entre les tours
De Bruges et Gand
Zonder liefde, warmde liefde
Waait de wind, de stomme wind
Zonder liefde warmde liefde
Weent de zee, de grijze zee
Zonder liefde, warmde liefde
Lijdt het licht, het donker licht
En schuurt de zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Couleur des tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Pleure avec moi
De Bruges à Gand
Zonder, liefde, warme liefde
Waait de wind, á'est fini
Zonder liefde, warmde liefde
Weent de zee, déjà fini
Zonder liefde, warmde liefde
Lijdt het licht, tout est fini
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Pesait-il trop
De Bruges à Gand
Ay Marieke, Marieke
Sur tes vingt ans
Que j'aimais tant
De Bruges à Gand
Zonder liefde, warmde liefde
Lacht de duivel, de zwarte duivel
Zonder liefde, warmde liefde
Brandt mijn hart, mijn oude hart
Zonder liefde, warmde liefde
Sterft de zomer, de droeve zomer
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Revienne le temps
Revienne le temps
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Revienne le temps
Oó tu m'aimais
De Bruges à Gand
Ay Marieke, Marieke
Le soir souvent
Entre les tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Tous les étangs
M'ouvrent leurs bras
De Bruges à Gand, de Bruges à Gand, de Bruges à Gand…
Charles Aznavour :
Que c'est triste Venise
Au temps des amours mortes
Que c'est triste Venise
Quand on ne s'aime plus
On cherche encore des mots
Mais l'ennui les emporte
On voudrait bien pleurer
Mais on ne le peut plus
Que c'est triste Venise
Lorsque les barcarolles
Ne viennent souligner
Que des silences creux
Et que le coeur se serre
En voyant les gondoles
Abriter le bonheur
Des couples amoureux
Que c'est triste Venise
Au temps des amours mortes
Que c'est triste Venise
Quand on ne s'aime plus
Les musées, les églises
Ouvrent en vain leurs portes
Inutile beauté
Devant nos yeux déçus
Que c'est triste Venise
Le soir sur la lagune
Quand on cherche une main
Que l'on ne vous tend pas
Et que l'on ironise
Devant le clair de lune
Pour tenter d'oublier
Ce qu'on ne se dit pas
Adieu tout les pigeons
Qui nous en fait escortent
Adieu Pont des Soupir
Adieu rêves perdus
C'est trop triste Venise
Au temps des amours mortes
C'est trop triste Venise
Quand on ne s'aime plus
Eergisteren hebben we de verjaardag van Karine en het afscheid van Marieke gevierd. Het hele kippenhok en ook Krishna en ik op het balkon van het Heart. Het is een leuk stel meiden. Gegiegel en geproest alom. Af en toe een beetje triest. De meiden voelen zich allemaal schizofreen. We willen graag naar huis maar vinden het verschrikkelijk om weg te gaan. Het wordt al met al een leuke avond.
Ik kan slecht slapen. Vroeg op. Ik kijk vanaf 4:00 TV. Om 7:30 komt het koppie van Marieke boven het trapgat uit. “He, je bent wakker.” “Ja” “Je weet toch dat ik eerst even naar Swarga ga.” “Tuurlijk, daarna gaan we ontbijten, toch ?” “Ja, 3 kwartiertjes dan ben ik terug.” Ik stel mijn laptop op en ga wat pielen.
Jeske komt naar boven en die moet wel ontbijten want er is weer een schooldag te doen. “Ik zie je wel bij het Heart na de lunch.” zegt ze als ze gaat “werken”. Ik pruts maar wat door op m’n pjoeter. Na een uurtje komt Marieke naar boven en even later Shyam met ons ontbijt. Laptop weg en lekker kletsen. Marieke is een beetje triestig. Ik wil haar knuffelen maar vind het beter om het niet te doen. Shit, ik ga dit missen. Na het ontbijt gaat ze naar haar kamer, koffers pakken, ik lees de Telegraaf. Na een tijdje komt ze de trap op met haar Logitech versterkersysteem. “Voor jou” Ik weet me geen raad. “Ja maar ik wil hem niet kopen.” “Nee, kadootje.” en ze duwt het apparaat in mijn handen. Ik weet dat als ik het aanneem dat ik er 2 mensen blij mee maak, zij en ik. “Dankjewel, ik ben er erg blij mee.” zeg ik stoer en kan mijn stem in model houden, ik geef haar een knuf. Ze gaat de trap weer af. We spreken af om 3 uur in het Heart.
Iedereen is in het Heart of Bhaktapur. De organisator van het reisburo dat de trekking heeft geörganiseert en die een akkefietje komt gladstrijken en haar naar Kathmandu Airport brengt. Krishna met vrouw en kind, Joyce, Meike, Mirte, Karine, Jeske, mijn komplete ploeg en ik . Uzzol en ik blijven in de bar hangen, ik wil niet naar het balkon. Half uurtje later komt Marieke de trap af. Traantjes in de ogen, ik knuffel haar. “Tot ziens, je moet de Jomsomtrek nog doen, dus je komt terug.” Ze knikt. “Ga, ga.” spoor ik haar aan en ze loopt het Heart uit, de rest volgt.
Na een half uurtje ga ik naar mijn kamer, sluit het Logitech apparraat op mijn ipod aan en op standje 10 luister muziek. Bij “Go now” van The Moody Blues komen de traantjes.
Om 7 uur weer naar het Heart. Verjaardagfeestje van Krishna. 29 jaar is tie geworden vandaag. Karine is ook jarig en wordt 18. Shyam en ik gaan naast elkaar zitten tegenover de meiden, het is binnen te doen deze keer. Shyam aan de wiskey en ik besluit tot rum/cola. Met op de achtergrond The Beatles wordt het een gezellige avond.
Ik wordt is gewoon om 8 uur wakker. Het regend, ik voel me triest en denk onmiddelijk aan “Que c'est triste Venise” van Charles Aznavour. “Que c'est triste Bhaktapur” Ik ga aan m’n blog om het van me af te schijven.
Toen Marieke zich 2 maanden zich voorstelde zei ik onmiddelijk “van Brugge tot Gent” Ik wil dit stukje beëindigen met beide liedjes.
Jacques Brel:
Ay Marieke, Marieke
Je t'aimais tant
Entre les tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Il y a longtemps
Entre les tours
De Bruges et Gand
Zonder liefde, warmde liefde
Waait de wind, de stomme wind
Zonder liefde warmde liefde
Weent de zee, de grijze zee
Zonder liefde, warmde liefde
Lijdt het licht, het donker licht
En schuurt de zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Couleur des tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Pleure avec moi
De Bruges à Gand
Zonder, liefde, warme liefde
Waait de wind, á'est fini
Zonder liefde, warmde liefde
Weent de zee, déjà fini
Zonder liefde, warmde liefde
Lijdt het licht, tout est fini
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Le ciel flamand
Pesait-il trop
De Bruges à Gand
Ay Marieke, Marieke
Sur tes vingt ans
Que j'aimais tant
De Bruges à Gand
Zonder liefde, warmde liefde
Lacht de duivel, de zwarte duivel
Zonder liefde, warmde liefde
Brandt mijn hart, mijn oude hart
Zonder liefde, warmde liefde
Sterft de zomer, de droeve zomer
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ay Marieke, Marieke
Revienne le temps
Revienne le temps
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Revienne le temps
Oó tu m'aimais
De Bruges à Gand
Ay Marieke, Marieke
Le soir souvent
Entre les tours
De Bruges et Gand
Ay Marieke, Marieke
Tous les étangs
M'ouvrent leurs bras
De Bruges à Gand, de Bruges à Gand, de Bruges à Gand…
Charles Aznavour :
Que c'est triste Venise
Au temps des amours mortes
Que c'est triste Venise
Quand on ne s'aime plus
On cherche encore des mots
Mais l'ennui les emporte
On voudrait bien pleurer
Mais on ne le peut plus
Que c'est triste Venise
Lorsque les barcarolles
Ne viennent souligner
Que des silences creux
Et que le coeur se serre
En voyant les gondoles
Abriter le bonheur
Des couples amoureux
Que c'est triste Venise
Au temps des amours mortes
Que c'est triste Venise
Quand on ne s'aime plus
Les musées, les églises
Ouvrent en vain leurs portes
Inutile beauté
Devant nos yeux déçus
Que c'est triste Venise
Le soir sur la lagune
Quand on cherche une main
Que l'on ne vous tend pas
Et que l'on ironise
Devant le clair de lune
Pour tenter d'oublier
Ce qu'on ne se dit pas
Adieu tout les pigeons
Qui nous en fait escortent
Adieu Pont des Soupir
Adieu rêves perdus
C'est trop triste Venise
Au temps des amours mortes
C'est trop triste Venise
Quand on ne s'aime plus
1 opmerking:
he, kword er zelf helelmaal melancholisch van.
Khoop dat je snel weer een Marieke tegenkomt hoor.
Liefs
Een reactie posten