Afscheid van 4 heerlijke meiden.

12 april 2007 7:06 uur

Gisteren een rustig dagje, niet te veel gedaan. Langzaam verwerk ik de dag ervoor. Ruis, de fotograaf is trots als een aap met zeven lullen. Hij staat pontificaal op de voorpagina van de Bhaktapur post. Een foto van de massa met daarin duidelijk zichtbaar Ruis in vol ornaat. Vandaag krijgt hij die krant van Shyam. Er klinkt een hoop herrie op straat. We hangen uit de ramen en ik zie dat de kleine chariot terug wordt gebracht naar zijn traditionele standplaats. Ik ga naar beneden en neem wat foto’s. Als ik opkijk zie ik Ruis uit zijn raam hangen, de beroeps aan het werk. Ik word aangetikt door Esther die ook foto’s gaat nemen. “Ik moet een foto van je maken, verzoek van mijn bloglezers.” Ze poseerd. “Dat van die cola ga ik recht zetten, dat was ik niet, dat was jij.” “Maar natuurlijk” Als de kleine chariot gepasseerd is ga ik naar boven, ik ben mijn verslag van gisteren aan het schrijven.
Lieke en Esther komen naar boven om afscheid te nemen. Lieke gaat door naar Australië en Esther gaat terug naar Nederland. Lieke lijkt een erg koel meisje maar later hoor ik van Joyce dat ze een traantje moest weg pinken. Erg gaaf dat die meiden zo betrokken raken bij die kindertjes. We beloven dat we elkaars blog zullen blijven lezen. Esther is afgestudeerd kinder psychologe en wil als zodanig erg graag aan de slag. Op dit moment is ze zonder baan. Dus bloggers. Help die griet. We kussen vaarwel, ik ga ze missen. “Dag meiden, het gaat jullie goed” en ze lopen de trap af. Ik baal.
Ik maar mijn verslag af, het uploaden van de foto’s duurt uren. Douche pikken, ik ben niet anders gewend maar alle toeristen vinden het een luxe, en naar het Hart.
De mannen hebben alles weer opgebouwd en de rotzooi opgeruimt. Ik heb geen schade. Nyatapola cafe is voor een deel gestript. Ik zal er straks een foto van maken. Ze hebben een deel van de dakpannen gebruikt om te gooien. Ze gaan het pas na het festival repareren omdat er weer zo’n nacht komt aan het einde van het festival.
Er is nog geen gas maar......... dat komt vandaag. Ik leg er mij bij neer. Ik heb geen zin in een maagzweer. Ik ga maar eens naar de bank, mijn cheques ophalen.
Als ik bij de bank kom wordt ik met alle egards ontvangen. Ik krijg de persoonlijke begeleiding van de creditmanager. “You also want a bankcard for the ATM machine?” “Yes please” “Will you fill in this form, only name and signature, we do the rest” Da’s nog eens wat anders dan gisteren, toen moest ik alles zelf invullen. Ik weet hoe het komt. Tijdens de chariot pulling show kwam het hele bank team ook op het dakterras van de Badgaon. Zij waren uitgenodigd door de eigenaar van Badgaon en hadden een plaatsje naast mij op de voorste rij. De eigenaar zal wel verteld hebben dat ik als student nog een bijbaantje heb. “Did you like the pulling yesterday?” “Yes, very nice, what a power, it is amazing “ “You get stone against your head, Yes” “Yes, that I didn’t like” Hij lacht schaapachtig. “In 4 days your card will be ready, than you come back to pick it up, Oke?” “Oke, thank you very much” Ik vertrek en ga naar de Khwopa
Lekker via internet krantje lezen. Dat duurt uren, het is belachelijk traag maar ik vind het prima. Die Holeeder heeft iedereen goed bij zijn ballen denk ik maar.
Mijn bordenmannetje komt langs. Ik heb er maar niets meer over geschreven maar het is nog steeds niet klaar. Ik stop mijn Stick in de laptop en bekijk de laatste wijziging. Sapperdeflap, joepie de poepie !!!!! het lijkt allemaal goed. Goed nakijken en dan maar aftrappen. “Oke, make the boards. It seams to be Oke.” Hij kijkt blij. “When are they ready ? “ “Those in a few day’s and the menuboard after the festival.” “Good, man, try to make it as soon as possible.” Ik word niet eens meer boos. Wij, Nepali, zijn hele rustige mensen.
’s Avonds komt Joyce een borrel drinken en we kijken samen naar James Bond. Golden eye. Honderd keer gezien maar het is beter dan de andere zenders uitzenden. Later op de avond komen Kim en Rosa naar boven. Flesje wiskey erbij en tanken maar. Als Ruis zich nog bij ons voegt is het zuipersgroepje weer kompleet. Gezellige meiden, Kim en Rosa. Die vertrekken vandaag. Zo wordt je omringt door een aantal gave meiden en zo zit je weer alleen aan je burootje een verslagje te schrijven. Het is mijn lot.
Tijdens dit verslag wordt de grote chariot naar zijn standplaats gebracht. Ik maak een aantal foto’s en schrijf er verder niets over.