06 januari 2007 18:20 uur
Joyce en Krishna zijn langs geweest. Ze zijn eergisteren aangekomen en zijn gisteren op bezoek geweest. Na elkaar begroet te hebben breng ik het gesprek toch redelijk snel op Sunny restaurant. Ik vertel wat Shyam mij heeft gezegd betreffende de eigenaars van de Sunny. Ook Joyce schrikt een beetje maar Krishna blijft erg cool. Als ik uitgespoken ben zegt hij heel stellig “Your right for a big peace but not all of it is correct”. “Where am I wrong?”. “Well, it was owned by the tailors but my brother bought it a few months ago and we have spoken about it and the offer still exist” . “Are you sure, because Shyam said that he was really sure”. “I spook to my brother a few days ago and nothing is changed” Da’s een pak van m’n hart. Krishna gaat vandaag of morgen met z’n broer praten. Ik heb toegezegd dat ik voor € 100,= per mnd de Sunny wil huren. Als daar een oke op komt zal ik wel met de broer een gesprek hebben, lijkt mij. Weel see what tomorrow brings.
De bakkerij wil ik ook. Ik ben er van overtuigd dat het een goed idee is. Er is geen bakkerij in Bhakthapur en iedere toerist klaagt dat er geen fatsoendelijk brood te koop is. Waarbij “iedere toerist”en “klagen” wel in het juiste perspectief moeten worden gezien; de wens blijft de vader van de gedachte, nietwaar?
De mogelijkheden zijn nu vele malen groter. De ruimte in de bakkerij is nu met een verdieping vergroot. Omdat ik de Sunny voor het ontbijt en de lunch kan gebruiken. Ik moet alleen wat tijd hebben om het te organiseren en het huurcontract met de Sunny loopt per 1 april. In die tijd kan ik tevens beoordelen of het zinvol is om de bakkerij op te starten. Misschien stort de hele toeristenmarkt wel weer in.
Nadat Joyce en Krishna zijn vertrokken ga ik naar Shyam. Hij weet het al; Krishna heeft hem net verteld hoe het precies zit met de Sunny. Ik vertel Shyam mijn strategie en tot mijn opluchting is hij het er helemaal mee eens. Joepie de poepie, nu maar hopen dat dit weer geen kat in de zak is.
Ik heb geen GSM meer. Ik heb Joyce haar SIM-kaart teruggegeven, het is haar kaartje dus........ Dan maar een nieuwe kopen. “Shyam!!!, I need a new SIMcart, because Joyce have stolen my cart”. “Really sir?” Maar Shyam begint mij een beetje te kennen en weet nu niet of het waar is. “Stolen, sir?” “Well, it was her cart, so I have to give it back. Where can I buy a new one Shyam?”. “Witch card do you want, sir?”. “The same, if possible, Namaste”. “Whoe, that maybe a problem, sir”. “Why?”. “Well you see, maybe you have to wait one month.” “One month?”. “Yes,sir, maybe two”. Ik maak een geluid wat heeeeel moeilijk op te schrijven is maar Shyam begrijpt onmiddelijk dat ik twee mnd lang vind. &^$^%$ twee maanden!!. Ke Garne....What to do? Er is een andere provider en die kun je zo kopen. Maar dat is een stuk duurder. Er wordt een oplossing gezocht. Ik wil voor as dinsdag een GSM hebben anders wordt ik gillend gek. Rene en GertJan bellen regelmatig en dat wil ik persee niet missen. Dus maatjes, dan weten jullie ervan.
PS Ik lees de reacties op mijn blog natuurlijk. Het is heel leuk en het geeft een “Bond of brothers” gevoel. Erg lekker gevoel !!
Joyce is het meisje dat hier, samen met oa. Krishna, werkt in de stichting Suvadra. Suvadra, onder voorzitterschap van Joyce, verzorgt gehandicapte kinderen in het Swarga verzorgingshuis. Zie www.suvadra.com. Joyce komt samen met Krishna terug uit Nederland. Joyce woonde oorspronkelijk in Etten-Leur en moet om de 150 dgn terug omdat je maar 150 dgn hier mag blijven op een toeristenvisum. Joyce is terug van het “fund raisen” en begint aan een nieuwe 150 dgn cyclus. Krishna is ook werkzaam in Suvadra, is Nepali en getrouwd met Roshani en heeft een zoontje. Heeft een broer die zoals uit boven beschreven, de Sunny schijnt te bezitten ( bovenste lagen). Krishna was voor de eerste keer in Nederland.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten