Ik koop een gaskachel

20 januari 2007 15:47 uur

Ik heb het heerlijk warm. Ik heb een gaskachel gekocht en zit nu heerlijk in de warmte. Net voor Luc vertrek zeg ik tegen hem “The heaters that they have in the Shiva restaurant are fantastic. I am going to use them in the Sunny also. As soon as we have the Sunny, I am going to buy them.”. “Why don’t you buy one now, zen you don’t have to sit in ze cold and you want to buy zem anyway” Tok…. die komt hard aan! Wat ben ik een ongelofelijke oetlul. Geen seconde aan gedacht. Het is ’s morgens en ‘s avonds rond het vriespunt en ik zit dan echt te verrekken van de kou. “You must be careful my Swiss friend or I will throw you of the balcony, I hate it when somebody is trying to make a lunatic out of me” Hij lacht.
Ik heb Luc uitgezwaaid op het Pottery square en mij naar Shyam gehaast. Ik leg uit wat ik wil en vraag of hij weet waar je die dingen kunt kopen. “Are you sure, sir. very expensive, sir, very expensive” . “Ah, so you know where we can buy one.” “I think I know the place, sir, I will go look.” “Sorry, What you mean?”. “I will go on motorbike to look, sir, Oke ?” “Yeah sure it’s Oke.” Ik sputter niet tegen. Shyam vertrekt en ik ga naar m’n kamer. Na een uurtje klopt Shyam op de deur. “I think I find one, sir, I have bean everywhere and finally I find one, You coming?” . “Yeah sure” Ik achterop. Het is weer gillen op die motor en na 10 minuutjes zijn we bij het winkeltje. Hup, dat ding wordt uit de doos gehaald, precies wat ik zoek. Daar hoef ik niet te lang over na te denken. “How much?” Shyam gaat aan het onderhandelen. “Very expensive, sir,”. Shyam ziet aan mijn gezicht dat ik niet in ben voor een hoop inleidend gezeik. “Price is 7.500 rupee, but with discount now price is 6.200” . “Does it work?” Shyam overlegd met de winkelier en die stapt resoluut achter zijn counter vandaan. Er wordt een gasfles gepakt en aangesloten. Klak, klak de electronische ontsteking geeft in iedergeval een vonk en voep het middelste element vat vlam. Alle elementen worden getest en alles werkt. “Oke Shyam, I’ll buy it, but I don’t take it with me on the motorbike”. “Porter,sir, he has porter.” “Who is going to pay for that”. “Is oke, sir, no pay” . Ik reken af en stap achterop. Wij naar de Khwopa en daar op het stoeprandje zitten wachten tot de drager komt met m’n gaskachel.

Terwijl we zitten te wachten komt er van rechts een fluitachtig geluid op ons af. Soort panfluit-achtig nazaal eentonig geluid. Er komt een groep mensen onze kant op. Voorop een in het zwart geklede jongeman die een “dinges” draagt gevolgd door 3 half naakte kerels die op een soort schelp blazen en die weer gevolgd door 6 in het rood gekleede vrouwen die een rieten schaaltje dragen. “What is that, Shyam?”. “That is holy group, sir”. “What you mean, holy, the black guy, is he holy?”. “He is a God, sir.”. “Sorry,…. gov, golp?”. “No, sir, God.”. “Like God, god,…. like Brama?”. “No, not like Brama, Brama highest God, just normal God.” Ik kijk net zo stom als vanochtend toen Luc mij vroeg waarom ik nu geen gaskachel ging kopen. “But he is a man,……. he is mortal,…….. you can kill him,…….. you can not kill a god” De verbijstering moet uit mijn gehakkel klinken. “No, sir, not killing God, no good”. ……….“You really believe that he is God? “. “Yes,sir” Er klinkt verlegenheid in z’n stem, kut, dat wil ik niet. “You know Shyam, I also think he is God” Shyam kijk blij.

De rust is weer gekeerd en daar komt mijn porter aan. Van Shyam moet hij de kachel boven afleveren. “Now we have to buy gas, Shyam, How are we getting that here ?”. “With porter, sir, no problem” Pak van m’n hart. Ik zag mijzelf al met zo’n gasfles de trap op zeulen. We kopen een eindje verder in de straat gas. Gasfles 1800 rupee als borg en 900 voor de vulling. Ik weet niet of dat duur is en ook weet ik niet hoelang ik er mee kan stoken maar.....dat ga ik nu dus eens proefondervindelijk vaststellen. Ik betaal en loop terug naar de Khwopa, de drager volgd, op zijn rug de gasfles. Het is het slechtst betaalde beroep in Nepal. Er zijn dragers die geen 200 euro per jaar verdienen.
Wij naar boven met de drager in ons spoor. Boven sluiten we de boel aan en doen een poging. Joepie, hij werkt. De drager wilt gaan, ik geef hem 100 rupee, Wat wil je, die knaap heeft me net een half jaarsalaris in de luxe van ”warmte” zien proppen en hij moet weer op blote voeten naar z’n kartonnen doos. Het manneke wordt toegesproken door Shyam en kust nog net mijn voeten niet. “It’s oke Shyam, let him go, let him go”. De drager namasteet zich een bult tewijl hij de trap afloopt. “He very happy, sir, very happy”. “Yes Shyam, I’m also happy “

Ik zit nu lekker warm met een potje thee dit verslag te schrijven. I love the Nepal !!!!!!!!.