We stelen een menukaart.

09 januari 2007 16:28 uur

Zo; het lijkt erop dat het een serieuze zaak gaat worden. De eigenaar van Sunny Restaurant ( broer van Krishna ) heeft aan de huidige uitbater gezegd dat hij een maandhuur van € 200,= wilt hebben. De huidige uitbater heeft dit niet geaccepteerd omdat hij Sunny cafe ook al heeft dat pal naast Sunny restaurant is gevestigd. Toen heeft Krishna aan zijn broer verteld dat hij wel interesse had. Het wordt steeds duidelijker. Ik heb nu, via Krishna, het volgende bod gedaan: Huurcontract van 1 jaar met een huurbedrag van € 125,= per mnd met een optie van 5 jaar voor hetzelfde huurbedrag met een inflatiecorrectie van 7% op jaarbasis. Als de broer Krishna niet onmiddelijk buiten smijt,.. heb ik een grote kans.
Ik barst van de ideeën. Ik wordt er ’s nachts wakker van en lig dan uren te piekeren om er een volgorde in te krijgen.
Ik ga een generator inpassen die er voor zorgt dat gedurende de power cuts er gewoon doorgewerkt / gegeten kan worden. De berichten in de krant zeggen dat de power cuts worden opgevoerd naar min. 8 uur per week en mogelijk meer totdat er een nieuwe dam komt. De oude dam ( 25 jaar geleden gebouwd door de chinezen) is aan het instorten en er is niets meer aan te doen.
Ik ga een gescheiden toilet installeren. Dames en Heren met een juffie die het super schoonhoud. ( 100 rupee per dag ), Ik ga menu’s gebruiken als in “Menu ala photo”. dus met foto van het product en in 10 talen “wat het is” Ik ga ( in eerste instantie) vers brood inkopen in Khantmandu voor “Breakfast”, en ga continental ontbijten verkopen tegen een fixed price. Wat ik overhoud kan ik ’s middags gebruiken bij de lunch als “Brood met kruidenboter” of bij de soep. Ik ga een bar installeren en blijf tot 23:00 uur open. Launche muziek en lekkere drankjes en nootjes en momo’s. En natuurlijk airco in de bar alsook verwarming door een houtkachel. Iedere toerist klaagt als een gek dat hij/zij niet weet wat te doen na 20:00 uur. Dan gaat alles dicht, de Nepali gaan naar huis en de toerist gaat naar zijn/haar guest house to do WHAT?????
Ik kan vele invullingen geven voor de avonden, dat is wel leuk als je twee verdiepingen hebt. Op 1 verdieping is er TV met een DVD, de avondfilm is van te voren aangekondigd en op de andere verdieping kun je rustig, in de warmte of koelte ( naargelang het jaargetijde) een boek lezen, kaartje leggen, babbeltje maken. Er is op dit moment helemaal niets in Bakhtapur. Ik ga aan Toon en Marijke vragen of ik de DVD’s terug kan krijgen als het door gaat!
Binnen twee dgn heb ik uitsluitsel. Het is alleen niet zeker dat de naam Sunny Restaurant kan blijven bestaan. We zien wel !!!!! Ik heb er zin an!!!!!!
Vanmiddag met Joyce en Krishna naar de Badgaon gegaan. Lunchje pikken. ”Waarom” vraagt Joyce. “Omdat we een menukaart gaan jatten en jij hebt een grote zak, sorry, tas bij je”. “Oke, “ zegt ze. Die is makkelijk over te halen! Wij naar de Badgaon. Op het “rooftop terras” is het akelig rustig. Vandaag niet veel toeristen. Mijn “vrienden” ontvangen mij hartelijk en we gaan aan een tafeltje zitten. Populair loop ik naar de balie en haal er vier menukaarten uit de standaard en vraag intussen of wij alvast wat te drinken kunnen krijgen. “Yes, of course, you can get anything” .”I would like a bottle of red wine and a small pot of black tea, please, … an two glasses” De boys gaan aan de slag en intussen bestuderen wij het menu. Ik pak de rugzak van Joyce geef haar een menukaart. Probleemloos stopt ze de kaart in haar rugzak en we kijken elkaar aan als echte samenzweerders. We bestellen een soep en een klutsje momo’s, leveren de menukaarten in en gaan er eens lekker voor zitten. Lekker kletsen, soepie, momotje en drankje, “I love the Nepal!!!!!!!!!!!!” Zo en nu kan ik de vertalingen van de menukaart hopelijk regelen. ’s Avonds nog met Toon gechat. Hij zal een deel van de vertalingen doen “voor zover als kan”. Nou dat zit wel snor, Frans, Duits, Nederlands en Engels is gedekt, misschien een beetje Italiaans. Nu de andere talen nog. Ik weet iniddels zeker dat het gaat lukken.