Room 8 of the Khwopa

18 januari 2007 14:10 uur

Kamer 8 in het Khwopa Guest House is een interessante kamer voor mij. Eerst bezet door Noffie, Davy ( eigenlijk ook een kamer 8 figuur ) daarna Ahrtur inmiddels vertrokken naar Thailand en net vertrokken Luc, Zwitser. Franstalig; zodat hij voor mij bijna het niet verstaanbaar charbon-engels spreekt. (charbon = Frans voor steenkool ). Omdat ik in een ander soort ritme leef dan de eerste weken ben ik nog niet aan Luc toegekomen. Luc reist al 2 jaar. Begonnen met een retourvlucht Zurich – Istanbul en daarna per bus, trein of lopend door Turkije, Georgië, Rusland, Azerbajan, Iran, India naar Nepal. Hele aardige gozer. Tot Nepal eisde zijn vriendin met hem mee maar die moest om geldtechnische redenen terug naar die Schweiz. Luc had dus Kerst en oud/nieuw in z’n uppie in Kathmandu doorgebracht met zijn zieltje onder z’n armen, alleen dan op z’n Zwitsers. Het gaat elke keer zo, ik zit aan m’n buro en dan passeert men mij om naar het dakterras te gaan. ff zonnetje pikken. Eerste keer, “hallo”. Ik hallo terug. Men gaat naar boven. Na een tijdje komen ze naar beneden en kijken nieuwsgierig naar mij. Ik zit achter een laptop en men vraagt zich af ; wat ik daar doe. “Nice up there?” open ik meestal het gesprek. “Yes, very nice” wordt er terug gezegd en gelijk door naar beneden. De volgende dag, “Going up again?” Volledig overbodige vraag want waar moeten ze anders naartoe. “Where are you from?” en dan begint het hele ritueel. Ik weet hoe ze heten, hoelang ze in Nepal zijn, waar ze geweest zijn enz.
Na een uur of 5 ’s middags komen ze naar boven. Dan hebben ze de stad genoeg gezien en vooral genoeg gelopen en het is nog te vroeg voor het diner. En nu blijkt dat de kamer 8 kerels steeds aardige gasten zijn.
Ik ben dus enkele dagen met Luc aan de rol geweest. Hij lijkt meer Frans dan Zwitsers. Petit déjeuner, déjeuner en dîner zijn erg belangrijk voor hem. Hij is ook niet vies van een borreltje en een wijntje. Dus ’s morgens mijn fruityoghurt, ’s middags een lichte lunch in Badgaon en ’s avonds een diner in het Shiva Guest House. Huh? waarom? vraag ik , “Because zee èvu eters”. “Sorry, What do they have?”. “Eters, you know for ze warm, zee make it nice and warm in ze restaurant ”. “Oh, heaters” Jaha, ‘t is ff wennen.
‘s Avonds is het in Bagaon niet te harden van de kou. Je kunt er dineren in de tuin of op het dakterras. Als verwarming staat er een halve drum met nat hout dat naast warmte ook enorme rook produceerd. Ik ben nog niet in het Shiva restaurant geweest maar volgens Luc is het erg lekker.
Wij ’s avonds naar de Shiva. Het restaurant is gevestigd aan het Durbar square. Op weg er naar toe wordt het steeds donkerder. Inderdaad, power cut. In het restaurant zijn voldoende kaarsen aanwezig en het is er warm en redelijk gezellig. De kaart is in grote lijnen hetzelfde als die van Badgaon alleen geen Mexicaans en Italiaans eten en iets meer Chinese varianten.
In het restaurant wordt het steeds drukker. Naast ons komt een Hollands stel zitten. Er wordt een gaskachel op wieltjes onze richting op geschoven. De vrouw klaagt dat de warmte meer onze kant op gaat dan haar kant. Ik draai het kacheltje haar kant op en ga verder met Luc. “Het lijkt wel of hij ons verstaat” zegt ze. Ik draai mij haar kant op en zeg ”I do not understand you but I can read your mind” Ze moet er eens over nadenken.
We eten ons voorgerecht; Chicken sandheko. Erg lekker. Bordje in het midden en lekker pietsen. Schuin achter mij zit een mooi Chinees meisje. Ze schrijft in een klein boekje Chinese karakters, ik zeg tegen haar “It don’t have to be true you know, what you are writing, maybe it is not exactly the right way of putting it”. “Can you read this?” vraagt ze in verbazingwekkend goed Engels. “Yeah, sure, why not? “. “Oke! , What did I write ?”. Ze geeft het boekje aan mij en kijkt me ontdeugend aan. “It’s very easy” zeg ik,” You write,… I am the most beautiful girl in this restaurant”. “Hi,hi, You can not read this.” “No of course not, but now I have your attention and that is worth a lie”. Ze lacht. “Hello, I’m Rick and this is Luc, if you like, please come and sit on our table, it’s less lonely”. “Oke, I’m Tina and I will come in a minute after I finished my story”. Whoeha ! Ik kan het nog steeds. “Nou, die is ook van de vlugge” zegt de vrouw naast mij tegen haar man. “Ja, ik moest wel, want ik zie die kerel van je ook steeds naar dat Chineesje loeren”. “Dus toch een Nederlander”. Ik stel me voor aan wat later Henk en Marijke blijken te zijn; uit Amsterdam. Maar dat wist ik al na de eerste woorden.
Tina schuift aan. “Where are you from, “ het hele geneuzel. Ze komt uit Guang Zhou. Na Sjanghai en Beijing de 3de stad in grote van China. 30 miljoen inwoners. De hele BeNeLux in een stad en dan kom je er nog niet. Ze werkt voor een reisorganisatie en moet een verslag maken van Nepal. Morgen gaat ze naar Nagarkot verteld ze om indrukken op te doen. We keuvelen lustig door en ook Henk en Marijke worden in het gesprek betrokken. Om 19:30 spring het licht aan en het wordt een hele gezellige avond. Dat deel van de stad heeft de reguliere power cuts, maandagavond van 17:00 tot 19:30 en woensdagavond zelfde tijd.
( In het Khwopa deel, vrijdagavond en zondagavond.)
In een andere hoek van het restaurant zitten een aantal Nepali te kaarten. Een van die kerels staat op en komt onze kant op. Het is de grote baas. “Do you like my restaurant” Spreekt ook goed Engels. “Yes, I think this is a very fine restaurant” Of we een rummetje willen. Kijk, die gozer snapt het. “Yes, please” Ik weet niet in welk kleurtje ik dit moet zetten want het klonk uit alle kelen. De Khukuri rum komt op tafel. Ziet eruit als Stroh rum, smaakt hetzelfde en werkt hetzelfde. 42% alcohol. Het wold stweets gezwelliger. hik.
Bij thuiskomst moet er stevig op de deur worden gebonsd om Shyam wakker te maken. De Khwopa is gesloten. Er gaat een raam boven ons open en een klappertandende Shyam roept ”One moment, sir, I open the door for you, one moment” even later worden we binnen gelaten. “Sorry Shyam, it was very nice in the Shiva Restaurant, sorry we are late” . “No sorry, sir, no sorry” We strompelen de trap op.

Ik wordt wakker met licht hoofd en een dood vogeltje in m’n mond. Gauw een halve fles water naar binnen gekapt met 2 ibuprofen en de tandjes gepoets. Ik trek een flobber aan en ga achter m’n laptop zitten. Het is 9:15 en ik check m’n mail. Shyam kijkt boven de traprand uit. “Morning, sir, have a good night sleep” “No Shyam, i didn’t sleep, I was dead”. Hij lacht. “Breakfast, sir?”. “Yes, please”. “Same,sir?, same?”. “Yes Shyam, same please” .15 minuutjes later staat er een dampend potje thee voor m’n neus met een heerlijke fruityoghurt. Langzaam trekt de mist op. Luc sjokt de trap op. “How are you zis morning?”. “It is getting better but I feel a bit groggie”. “Me to, iet was fun, yesterday, no?” “Yes, what I remember was very funny”. “So now we èvu to be zer at 10 o’clock” …………………….“Why?”. “Because we èvu appointment with Suresh”. ………..“Who is we?,…….. who is Suresh and where at 10:00 o’clock?” Ik ben wat traag vandaag en weet absoluut niet waar het over gaat. “We make appointment wiz boss of restaurant, Suresh, to be zer at 10, so he can show us his new guest house and ze club” Ik kijk op mijn horologe, het is 10:10 “Do we have to go, you think, II feel like shit”.“No, you don’t èvu to go, but maybe iet is interesting” “Oke, give me 5 minutes “

morgen de rest.