We hebben de Sunny !!!!!!!!!!!!1

23 januari 2007 10:01 uur

Gisteren om 17:00 had ik een afspraak met de advocaat betreffende een “draft” van het huurcontract. Ook zouden Krishna, Joyce en de broer van Krishna aanwezig zijn. Dus een lekker relaxed dagje. ’s Morgens krantje lezen, de Telegraaf ( dankjewel Japie ), fruityoghurt ontbijtje, kacheltje erbij en langzaam komt het zonnetje door de ochtendnevel.
’s Middags maak ik een forse stadswandeling. Babbeltje hier, babbeltje daar, niemand die nog z’n best doet om maar iets aan mij te verkopen. Heel relaxed. Ik loop ook even naar het in aanbouw zijnde Guest House van Suresh, eigenaar van Shiva Guest House. Ik neem een aantal foto’s om het nog eens op mijn gemak te kunnen bekijken. Ik ga om een uurtje of 3 maar eens huiswaards. Bij de Khwopa aangekomen ga ik op het stoepje zitten. Shyam komt onmiddelijk naar buiten met twee matjes. Een voor mij en een voor hem. Matjes zijn handig, krijg je niet zo’n koude kont. Ik vertel Shyam wie er straks komen en vraag of hij dan evenveel kopjes naar boven wilt brengen. Het wordt een Senseo vergadering. Shyam weet alles al, het is een heel klein dorpje dat Bhaktapur.
Ik ga om 16:50 naar boven en neem plaats achter “m’n buro” en wacht op de dingen die komen gaan. Onder mij wordt op een deur geklopt, geen antwoord, stevigere klop, geen antwoord, “Mister Rick, are you there?” Het is Shamsher de advocaat. Hij komt de trap niet op zonder toestemming omdat, naar later blijkt, hij denkt dat de hele bovenverdieping van mij is. Hij stond tegen de zijkant van de trap te kloppen, rare jongens die Nepali.
Shamsher neemt plaats en haalt onmiddelijk twee mappen uit z’n valies. “Shall we look to the contracts now, so we can make corrections; if necessary?” Nog voor ik Yep kan zeggen klinkt er gestommel op de trap. Naar boven komen: Krishna, Joyce, Nhuchhin (broer van Krishna), Chandra (vrouw van Nhuchhin), Narendra (zoon van Nhuchhin en Chandra). Ik namaste er lustig op los en geef Nhuchhin een hand, het zit goed. “We are just two.” en ik gebaar naar Joyce, “and you are five, so if you want to fight I’ll get my khukuri knife!” Hij lacht. Narendra, de zoon, is meegekomen omdat hij erg goed Engels spreekt. Chandra, een zeer charmante vrouw, is meegekomen omdat het pand op haar naam staat.
De Maoisten hebben in iedergeval voor elkaar; dat iemand met teveel onroerend goed in zijn/haar bezit, door de regering hiervan wordt verlost, simpel door het af te pakken. Dus staan een aantal panden op naam van de vrouw en de zoon.
Joyce en ik lezen de afschuwelijke vertaling van het Nepaleese contract in het Engels. Het is geschreven zoals ze Engels praten, wel lachen ! Zowel Joyce als ik hebben enkele op- en aanmerkingen en die worden allen besproken. Verbaasd constateer ik dat Shyam getuige is alsook Nhuchhin, de feitelijke eigenaar. Uiteindelijk is het naar onze zin. Alle veranderingen heeft de advocaat op het Nepaleese contract bij geschreven. Intussen verzorgd Krishna de koffie.
“So what’s next?” vraag ik nadat iedereen koffie heeft. “Signing, sir, you have to sign”. “What? ….now?.....on this paper?”, ik moet toch echt op gaan passen met dat gehakkel. “Yes, sure, paper is good, no?”. Ik kijk eens naar Joyce. Die trekt een beetje wit weg. “Ben je bang?”. “Nee, dat niet, maar het gaat wel snel.”. “Komop meid, dan maar naar de GVD,” ze knikt, “Oke, we sign”.
De advocaat haalt twee doosjes uit z’n valies. Het zijn stempelkussens. Hij staat op en gebaart Chandra dat zij ook op moet staan. Dan opend hij een doosje, pakt Chandra’s hand en drukt de linker duim in het stempelkussen. Hop op het contract, de rechterduim idem dito. Vanaf de eerste bladzijde tot de laatste worden bij iedere verandering in het contract, twee duimafdrukken van Chandra geplaatst. “Yes, Rick, this is the Nepali way.” zegt Krishna. Tussen de duimafdrukken wordt een paraafje geschreven. De laatste bladzijde bevat meerdere vakjes waar duimafdrukken in moeten worden geplaatst. Als Chandra de laatste duim heeft gedrukt komen de getuigen aan de beurt. Daarna Krishna, Joyce en als laatste ik. Door het hele gedoe bedenk ik op het laatste moment dat er foto’s moeten worden gemaakt. Ik kan nog net een foto maken als Chamsher het contract nakijkt. Alles is oke. Er wordt wat Newari gesproken en Krishna vraagt of hij mijn fototoestel mag gebruiken. “Now, I go to take picture of most important moment, You and Chandra are going to switch the contracts” Er wordt mij een map met een contract in de handen gedrukt. “Give with right hand en receive with left hand, Oke Rick?”, “Yeah, I’m ready” Chandra en ik wisselen contracten.
We hebben de Sunny!
Voor 5 jaar gehuurd en kunnen zonder boete na 1 jaar afscheid nemen van het contract. Iedereen klapt in de handjes. Ook ik voel me erg happy.
Shyam gaat naar beneden, de familie moet naar een trouwfeest en gaan met veel Namaste’s ook de trap af. Ik betaal de advocaat die erg in z’n nopjes is en ook huiswaarts gaat. Daar zitten we nu. “Shall we go to our competitor’s restaurant and have something to eat?”. “Yes, and let’s get drunk.” “Maar Joyce toch, je wordt steeds toffer”
We gaan naar Shiva Guest House. Het zit vol. Als we binnenkomen komt Suresh onmiddelijk op mij af. “Hello Rick, nice of you to come, this are your friends?”. “Yes Suresh and we have something to celebrate, we just signed the contract of Sunny restaurant”. “Congratulations, to all of you.” Hij loopt naar een tafeltje met kaartende Nepali, die worden weggestuurd en we kunnen gaan zitten. Joyce en Krishna willen witte wijn. “Sorry, no white wine” zegt het obertje. Suresh komt onmiddelijk naar ons tafeltje. “You want white wine, you get white wine, to night special, no?” Hij stuurt een mannetje op de motor weg, wijn kopen. Het wordt een leuke avond en inderdaad.......... Joyce wordt een beetje teut.
Vanochtend maar eens lekker uitgeslapen. 9:30 uit m’n mandje. Het contract gepakt en eens goed bekeken. Ik maak er foto’s van, zet ik ook op het web. Oke, ik ben restauranthouder, Alea iacta est ( de teerling is geworpen ), morgen naar Kathmandu, mijn visum verlengen. Wordt binnekort ook anders, dan heb ik een business visum, die zijn 5 jaar geldig. Gelijk maar eens een afspraak maken met de Pompernickel. Ik wil z’n brood wel kopen tegen een leuk groothandelsprijsje.
Joepie; . I love the Nepal !!!!!!!!.