10 november 2007 8:33 uur.
Gisteren was het naast puja Laxmi ook Newari oudjaar want, u raad het al, vandaag is het Newari nieuwjaar.
Als ik ’s middags ga lunchen zie ik, na het gebruikelijke praatje pot, dat Shyam en vele anderen, de Khwopa van een leuk bloemenkransje heeft voorzien. Er is net een buitje regen neer geplettert, ik geef Shyam mijn paraplu en schiet een plaatje. Tijdens mijn wandelingetje over Durbar square terug naar het Heart zie ik overal versieringen van bloemenkransen.
Na de lunch huiswaarts en wat pielen op m’n laptop. Na een tijdje schuift er een Engelsman aan. Het blijkt Aidan Warlow te zijn, de oprichter van de Kathmandu University High School. Een inmiddels zeer gerenomeerd instituut in Kathmandu en Bhaktapur. Na het gebruikelijke “Hello how are you, where you comming from, how you like Nepal” komt dan 99 % de vraag “Why did you decide to go to Nepal?” Mijn uitleg wordt steeds korter want ik heb het waarschijnlijk al 100 keer verteld als het niet meer is. Aan mij natuurlijk ook het recht om aan Aidan te vragen wat hem zoal naar Nepal heeft doen komen. Enfin dat verhaal komt nog wel een keer want hij wil mij perse nog een keer ontmoeten in verband met zijn verdere plannen. Maar een leuke middag.
Tegen vijven begint het al aardig te schemeren. Op naar het Heart om eens te kijken hoe de lichtjes het doen. Als ik bij het Heart aankom zie ik Ujjol met een kommetje rood spul naar buiten komen. “What that ?” “Ah, this is red mud.” “Yèèèèèès ?” “Well uh this is to put on the floor to make a track for our goddess.” “But of course, how could I forget.” Ik blijf binnen staan terwijl ik zie dat onz zjol mee rooi spul de vloer begint in te pappen, Sorry, maar de brabantse tongval komt boven drijven bij grote verbijstering. Ik neem er maar een fotootje van.
Terwijl ik naar buiten ga komt er een groepje meisjes naar Ujjol en begint te zingen en een dansje te doen. Ujjol moddert rustig door en laat de meisjes het voledige program afzingen / dansen. Heel erg leuk om te zien. Daarna geeft hij ze 10 rupee en gaat door met het besmeuren van m’n restaurantje.
Gisteren waren we al overeengekomen dat hij een groot aantal 10 rupee biljetten in huis moest halen voor de meisjes. Met het Newari oudjaar gaan ’s avonds groepjes meisjes op weg om zingend en dansend voedsel, snoep en geld te verzamelen. Het is te vergelijken met Sint Maarten. De meiden zijn traditioneel gekleed en maken er iets prachtigs van, het is erg leuk, lief en vertederend om te zien.
Ik heb een afspraak om 6 uur met Krishna in de Khwopa dus er moet weer huiswaarts worden gegaan. Het is inmiddels erg donker geworden en de fotokwaliteit zal er niet op vooruit gaan maar het gaat om de impressie. Ik knip een aantal verlichte pandjes en zet de beste op m’n blog. Overal lachende mensen, prachtig.
Ook Shyam is bezig z’n guest house te verlichten. Overal worden traditionele Newari olielampjes weggezet. Kleine aardewerk bakjes waarin je een katoenen lontje doet en vol giet met olie. De overbuurman is dagen aan het draaien geweest en heeft er enkele duizenden van gemaakt. Ik heb er 40 gekocht om het Heart extra te verlichten. Ik schiet een plaatje van de Khwopa met op de voorgrond een net geariveerd Nederlands groepje. Tijdens het oversteken zie ik dat ook Master, mijn pashminawinkel vriend volop bezig is zijn pandje te verlichten. Ook daar komt al snel een groepje danseresjes op af.
Ik ga terug naar het Heart en bestel mijn fried rice. Constant zijn er zingende meisjes aan de deur en Ujjol rent steeds braaf de trap af en op om ze 10 rupee te geven. Vanuit het raam achter de counter schiet ik een plaatje van weer een groepje grietjes.
Het rode modderspoor loopt van de voordeur, de hal, de trap, de bar/counter naar het voorraadhok. Daar is de puja plek van de mannen. Naast Krishna en Shiba hangt daar nu ook Laxmi. Voor deze goden, de offergaven van Ujjol, Nabu, Carna, Sasjan, Kancha en Alley.
Gisteren was het naast puja Laxmi ook Newari oudjaar want, u raad het al, vandaag is het Newari nieuwjaar.
Als ik ’s middags ga lunchen zie ik, na het gebruikelijke praatje pot, dat Shyam en vele anderen, de Khwopa van een leuk bloemenkransje heeft voorzien. Er is net een buitje regen neer geplettert, ik geef Shyam mijn paraplu en schiet een plaatje. Tijdens mijn wandelingetje over Durbar square terug naar het Heart zie ik overal versieringen van bloemenkransen.
Na de lunch huiswaarts en wat pielen op m’n laptop. Na een tijdje schuift er een Engelsman aan. Het blijkt Aidan Warlow te zijn, de oprichter van de Kathmandu University High School. Een inmiddels zeer gerenomeerd instituut in Kathmandu en Bhaktapur. Na het gebruikelijke “Hello how are you, where you comming from, how you like Nepal” komt dan 99 % de vraag “Why did you decide to go to Nepal?” Mijn uitleg wordt steeds korter want ik heb het waarschijnlijk al 100 keer verteld als het niet meer is. Aan mij natuurlijk ook het recht om aan Aidan te vragen wat hem zoal naar Nepal heeft doen komen. Enfin dat verhaal komt nog wel een keer want hij wil mij perse nog een keer ontmoeten in verband met zijn verdere plannen. Maar een leuke middag.
Tegen vijven begint het al aardig te schemeren. Op naar het Heart om eens te kijken hoe de lichtjes het doen. Als ik bij het Heart aankom zie ik Ujjol met een kommetje rood spul naar buiten komen. “What that ?” “Ah, this is red mud.” “Yèèèèèès ?” “Well uh this is to put on the floor to make a track for our goddess.” “But of course, how could I forget.” Ik blijf binnen staan terwijl ik zie dat onz zjol mee rooi spul de vloer begint in te pappen, Sorry, maar de brabantse tongval komt boven drijven bij grote verbijstering. Ik neem er maar een fotootje van.
Terwijl ik naar buiten ga komt er een groepje meisjes naar Ujjol en begint te zingen en een dansje te doen. Ujjol moddert rustig door en laat de meisjes het voledige program afzingen / dansen. Heel erg leuk om te zien. Daarna geeft hij ze 10 rupee en gaat door met het besmeuren van m’n restaurantje.
Gisteren waren we al overeengekomen dat hij een groot aantal 10 rupee biljetten in huis moest halen voor de meisjes. Met het Newari oudjaar gaan ’s avonds groepjes meisjes op weg om zingend en dansend voedsel, snoep en geld te verzamelen. Het is te vergelijken met Sint Maarten. De meiden zijn traditioneel gekleed en maken er iets prachtigs van, het is erg leuk, lief en vertederend om te zien.
Ik heb een afspraak om 6 uur met Krishna in de Khwopa dus er moet weer huiswaarts worden gegaan. Het is inmiddels erg donker geworden en de fotokwaliteit zal er niet op vooruit gaan maar het gaat om de impressie. Ik knip een aantal verlichte pandjes en zet de beste op m’n blog. Overal lachende mensen, prachtig.
Ook Shyam is bezig z’n guest house te verlichten. Overal worden traditionele Newari olielampjes weggezet. Kleine aardewerk bakjes waarin je een katoenen lontje doet en vol giet met olie. De overbuurman is dagen aan het draaien geweest en heeft er enkele duizenden van gemaakt. Ik heb er 40 gekocht om het Heart extra te verlichten. Ik schiet een plaatje van de Khwopa met op de voorgrond een net geariveerd Nederlands groepje. Tijdens het oversteken zie ik dat ook Master, mijn pashminawinkel vriend volop bezig is zijn pandje te verlichten. Ook daar komt al snel een groepje danseresjes op af.
Ik ga terug naar het Heart en bestel mijn fried rice. Constant zijn er zingende meisjes aan de deur en Ujjol rent steeds braaf de trap af en op om ze 10 rupee te geven. Vanuit het raam achter de counter schiet ik een plaatje van weer een groepje grietjes.
Het rode modderspoor loopt van de voordeur, de hal, de trap, de bar/counter naar het voorraadhok. Daar is de puja plek van de mannen. Naast Krishna en Shiba hangt daar nu ook Laxmi. Voor deze goden, de offergaven van Ujjol, Nabu, Carna, Sasjan, Kancha en Alley.
2 opmerkingen:
Gelukkig Nieuwjaar! Bhaktapur ziet er erg sfeervol uit met al die bloemenkransen en olielampjes. Hoe is het weer bij jullie? Begint het al koud te worden? Ik zie op de foto dat die Nepalezen al met dikke truien lopen...
Geweldige plaatjes. Je hoeft helemaal het land niet door als ik het zo zie. Ze komen allemaal bij jou aan de voordeur.
T
Een reactie posten