3 september 2007 6:41 uur.
De laatste vrijwilligster is ook vertrokken. Jeske is naar Kathmandu om haar vriend Harrie op te halen. Een drama. Terwijl ze haar backpack aan het pakken is krijgt ze een SMS-je van Harrie.”Zit in Londen, lees je mail , tot morgen.” Ze komt de trap op, “mag ik jouw laptop even gebruiken,?” en ze verteld van haar SMS.
Het toestel van de KLM had 1 uur vertraging en kwam zodoende veel te laat aan op Heatrow. Daar was inmiddels de vlucht naar Baghrein gecancelt. Harrie kreeg met andere passagiers een hotel aangeboden en zou “waarschijnlijk” de volgende ochtend om 7 uur kunnen vliegen. Tranen biggelen over haar wangen. “Dan vertrek ik hier ook maar wat later en heb ik tijd genoeg om te pakken.” zegt ze stoer. Ik geef haar een knuffel.
Tegen 4 uur in de middag komt Jeske gedag zeggen, geen vaarwel want ze komt nog terug in Bhaktapur om Harrie haar leefomgeving van 5 weken te laten zien. “Het is nog later geworden, ik zie hem waarschijnlijk pas morgenavond.” “Komop meid, laat je niet kisten, veel plezier samen en ik zie je wel verschijnen, hou je taai.” Ze gaat zwaaiend de trap af. Zo was ik omringd door 5 mooie meiden en zo sta je weer alleen. Het leven kan hard zijn.
Over hart gesproken. De schilder die “mind your head” en “toilet” teksten schildert heeft op mijn verzoek in de Entree op de begane grond het Heart logo op de muur geschildert. Via Felieke aan een mooi logo gekomen en dat prijkt op de menukaart en nu ook op de muur. Omdat die schilder toch bezig was heb ik het houtsnijwerk ook maar van een kleurtje laten voorzien. Het logo en de teksten kwamen niet goed tot hun recht en dat is nu verbetert, vind ik.
Het Gai jatra festival is nog volop aan de gang. Vreemd genoeg zijn er weinig toeristen terwijl dit toch echt een soort carnaval is. Misschien komt het door het regenseizoen. Het is dikwijls pestweer. Ook nu regend het al uren en het ziet er naar uit dat het heel de dag doorgaat. “Weer om een erfenis te verdelen.” uitspraak van mijn vader.
Er loopt, gewoon door de regen, weer een Boedistische drumband langs en overstemd even de Hindoe jengelende fuckers. Ik vraag me af of ik er ooit aan ga wennen. Het heeft absoluut niets met gezang te maken. Ik heb ontdekt dat veel toeristen er ook geen zak aan vinden want ’s avonds, als die klojo’s voor mijn deur beginnen te kwelen, gaan ze binnen zitten en vinden het heerlijk dat er mijn muziek klinkt. “Nice music, which band is this?” “The Beatles, Abby road.” “Sounds good, Dutch band?” “No English.” “Very nice.” Ik vraag niet eens uit welk land dit mokkel komt.
De laatste vrijwilligster is ook vertrokken. Jeske is naar Kathmandu om haar vriend Harrie op te halen. Een drama. Terwijl ze haar backpack aan het pakken is krijgt ze een SMS-je van Harrie.”Zit in Londen, lees je mail , tot morgen.” Ze komt de trap op, “mag ik jouw laptop even gebruiken,?” en ze verteld van haar SMS.
Het toestel van de KLM had 1 uur vertraging en kwam zodoende veel te laat aan op Heatrow. Daar was inmiddels de vlucht naar Baghrein gecancelt. Harrie kreeg met andere passagiers een hotel aangeboden en zou “waarschijnlijk” de volgende ochtend om 7 uur kunnen vliegen. Tranen biggelen over haar wangen. “Dan vertrek ik hier ook maar wat later en heb ik tijd genoeg om te pakken.” zegt ze stoer. Ik geef haar een knuffel.
Tegen 4 uur in de middag komt Jeske gedag zeggen, geen vaarwel want ze komt nog terug in Bhaktapur om Harrie haar leefomgeving van 5 weken te laten zien. “Het is nog later geworden, ik zie hem waarschijnlijk pas morgenavond.” “Komop meid, laat je niet kisten, veel plezier samen en ik zie je wel verschijnen, hou je taai.” Ze gaat zwaaiend de trap af. Zo was ik omringd door 5 mooie meiden en zo sta je weer alleen. Het leven kan hard zijn.
Over hart gesproken. De schilder die “mind your head” en “toilet” teksten schildert heeft op mijn verzoek in de Entree op de begane grond het Heart logo op de muur geschildert. Via Felieke aan een mooi logo gekomen en dat prijkt op de menukaart en nu ook op de muur. Omdat die schilder toch bezig was heb ik het houtsnijwerk ook maar van een kleurtje laten voorzien. Het logo en de teksten kwamen niet goed tot hun recht en dat is nu verbetert, vind ik.
Het Gai jatra festival is nog volop aan de gang. Vreemd genoeg zijn er weinig toeristen terwijl dit toch echt een soort carnaval is. Misschien komt het door het regenseizoen. Het is dikwijls pestweer. Ook nu regend het al uren en het ziet er naar uit dat het heel de dag doorgaat. “Weer om een erfenis te verdelen.” uitspraak van mijn vader.
Er loopt, gewoon door de regen, weer een Boedistische drumband langs en overstemd even de Hindoe jengelende fuckers. Ik vraag me af of ik er ooit aan ga wennen. Het heeft absoluut niets met gezang te maken. Ik heb ontdekt dat veel toeristen er ook geen zak aan vinden want ’s avonds, als die klojo’s voor mijn deur beginnen te kwelen, gaan ze binnen zitten en vinden het heerlijk dat er mijn muziek klinkt. “Nice music, which band is this?” “The Beatles, Abby road.” “Sounds good, Dutch band?” “No English.” “Very nice.” Ik vraag niet eens uit welk land dit mokkel komt.
Shyam komt de trap op met mijn ontbijtje. “You see the news, Sir?” “No Shyam, not yet, why?” “There ware 3 bomb blasts in Kathmandu. 3 dead, 6 very heavy injured and 22 wounded.” “Maoist, Shyam?” “No Sir, nobody knows.” Sodeju, 3 bommen, maar een beetje naar het nieuws kijken vandaag.
1 opmerking:
Stond hier ook in de krant, pag. (.
Daar spraken ze wel over Maoistische aanslag. Het was in de buurt van Politie of Legerplaats.
Een reactie posten