5 september 2007 8:42 uur.
Gisteren kwam Jeske en Harrie op bezoek. Gewoon ff een quickie, alleen de messen en salmiakriksen afgeven. Ik heb aan Harrie gevraagd of hij Ikea steakmessen mee wilde nemen. 6 in een pakje en vlijmscherp. De messen in de restaurands van Bhaktapur zijn gruwelijk bot. Er is geen verschil tussen de scherpe en de botte kant. Ik heb 4 pakjes gekregen dus samen 24 messen, joepie. Ze kwamen ze ff brengen omdat ze zo zwaar waren en vandaag vertrekken de twee tortelduifjes naar Chitwam.
Gisteren ook de laatste dag van het Gai jatra. Wat kunnen die Nepali herrie maken zeg. Tijdens mijn avondbezoekje aan het Heart vertellen Nabu en Uzzol mij dat “the Taumandhi group” straks aankomt. In de groep lopen ook Carna en Kansha mee.
Uit ieder district lopen er groepen mee, verdeeld over het aantal festival dagen. Gisteren als een na laatste dus de Taumandhi groep. Er is al een collecte gehouden onder de middenstand van het Taumandhi district. Met dat geld wordt eten, chang en raksi gekocht. Je moet die groep op de been houden nietwaar.
Het zijn flinke optochten, niet zoals in Breda een rondje van een uur of zo, nee, 5 uur. Vertrek om 16:00 vanaf Taumandhi square, 5 uur lang met stokken zwaaien, eten, trommelen en vooral veel zuipen. Als dronken oelewappers komt de horde rond 21:00 op het plein aan.
2 Chinezen, het overige personeel en ik hangen over de balkonrand. Als een stel dronken torren gaan ze tekeer, aan felheid ontbreekt het niet. Plots een opstootje. Ik zie een kerel een andere vent met z’n stok een mep geven. Onmiddelijk zijn er 2 kampen die de mannen vastgrijpen zodat de schade beperkt blijft. Quasi rustig laat de rechtse groep de man los die onmiddelijk naar zijn tegenstander duikt en hem weer een poeier verkoopt. Weer grijpt de groep in, allen gaan die nu ook meppen. Een krioelende massa vechtende kerels. Poepeloere zat rennend, vallend, met hun stokken zwaaiend en vooral veel gegil. Verbijsterd kijk ik het aan. Er zit veel agressie in dit vriendelijke “Namaste” volk.
Als de rust een beetje is weergekeerd komen mijn 2 strijders naar binnen. Geen blauwe plekken en geen bloed. “Heee Kansha, everything Oke?” “Yesj sjir, everysjing Oke.” Hij slaat zijn armen om mijn nek en kust me op beide wangen. “you nijs bosj, you good man.” en hij kijkt me lodderig aan. “Oke Kansha, go and eat your dahl bat.” “Yesj sjir.” en hij waggeld weg. “See you tomorrow boys. “ en ik ga naar huis,
Het regend heel de nacht, erg hard, donder en bliksem erbij het houd maar niet op. Vanochtend wordt ik om 5:30 wakker van het gekweel van de Nepali. Nog een paar dagen dan houd dat ook op. In de ochtendschemer m’n kleren aangedaan, weer geen electriciteit. Het regend nog steeds.
Een miezerige dag, uit verveling schrijf ik dit verslag omdat ik me realiseer dat ik 2 uur kan aanklooien met mijn batterijen. Ook wel eens goed als ze helemaal leeg worden gemaakt heb ik eens ergens gelezen. Dus direct maar wat spelletjes doen.
6 september 2007 8:58
Dat was me het powercutje wel zeg. Om 17:10 kregen we weer stroom en om 18:00 weer regular powercut tot 20:00. Ze zijn spijkerhard de Nepali. Ik heb het boek “dood van een desident” uitgelezen. Een aanrader als je van intriges houd.
Voor de lunch ga ik naar het Heart. Ook geen power, er is een electriciteitsmast omgevallen. Het is super triest weer. Tijdens het eten van mijn fried rice (nasi) maak ik een foto van het plein, zo goed als leeg.
Maar weer terug naar de Khwopa daar wacht de desident nog steeds. De laatste hoofdstukken gaan eraan. Als de power terug komt lees ik door, het moet uit, dat boek. Om 18:00 weer powercut en ik lhoef nog maar 4 pagina’s.
Als het boek uit is ga ik naar het Heart, Op het balkon zie ik het laatste restje festival voorbij komen. Traditioneel gekleede Newari vrouwen met een Newari olielampje. In het midden een groep half naakte mannen met in iedere hand een olielampje en op hun hoofd ook een lamp. Appart !.
Als de stoet voorbij is eet ik mijn momo’s en ga naar beneden. Daar hangt verveeld Nabu in de kussens. Triest, in totaal vandaag 4 toeristen geweest,
Gisteren kwam Jeske en Harrie op bezoek. Gewoon ff een quickie, alleen de messen en salmiakriksen afgeven. Ik heb aan Harrie gevraagd of hij Ikea steakmessen mee wilde nemen. 6 in een pakje en vlijmscherp. De messen in de restaurands van Bhaktapur zijn gruwelijk bot. Er is geen verschil tussen de scherpe en de botte kant. Ik heb 4 pakjes gekregen dus samen 24 messen, joepie. Ze kwamen ze ff brengen omdat ze zo zwaar waren en vandaag vertrekken de twee tortelduifjes naar Chitwam.
Gisteren ook de laatste dag van het Gai jatra. Wat kunnen die Nepali herrie maken zeg. Tijdens mijn avondbezoekje aan het Heart vertellen Nabu en Uzzol mij dat “the Taumandhi group” straks aankomt. In de groep lopen ook Carna en Kansha mee.
Uit ieder district lopen er groepen mee, verdeeld over het aantal festival dagen. Gisteren als een na laatste dus de Taumandhi groep. Er is al een collecte gehouden onder de middenstand van het Taumandhi district. Met dat geld wordt eten, chang en raksi gekocht. Je moet die groep op de been houden nietwaar.
Het zijn flinke optochten, niet zoals in Breda een rondje van een uur of zo, nee, 5 uur. Vertrek om 16:00 vanaf Taumandhi square, 5 uur lang met stokken zwaaien, eten, trommelen en vooral veel zuipen. Als dronken oelewappers komt de horde rond 21:00 op het plein aan.
2 Chinezen, het overige personeel en ik hangen over de balkonrand. Als een stel dronken torren gaan ze tekeer, aan felheid ontbreekt het niet. Plots een opstootje. Ik zie een kerel een andere vent met z’n stok een mep geven. Onmiddelijk zijn er 2 kampen die de mannen vastgrijpen zodat de schade beperkt blijft. Quasi rustig laat de rechtse groep de man los die onmiddelijk naar zijn tegenstander duikt en hem weer een poeier verkoopt. Weer grijpt de groep in, allen gaan die nu ook meppen. Een krioelende massa vechtende kerels. Poepeloere zat rennend, vallend, met hun stokken zwaaiend en vooral veel gegil. Verbijsterd kijk ik het aan. Er zit veel agressie in dit vriendelijke “Namaste” volk.
Als de rust een beetje is weergekeerd komen mijn 2 strijders naar binnen. Geen blauwe plekken en geen bloed. “Heee Kansha, everything Oke?” “Yesj sjir, everysjing Oke.” Hij slaat zijn armen om mijn nek en kust me op beide wangen. “you nijs bosj, you good man.” en hij kijkt me lodderig aan. “Oke Kansha, go and eat your dahl bat.” “Yesj sjir.” en hij waggeld weg. “See you tomorrow boys. “ en ik ga naar huis,
Het regend heel de nacht, erg hard, donder en bliksem erbij het houd maar niet op. Vanochtend wordt ik om 5:30 wakker van het gekweel van de Nepali. Nog een paar dagen dan houd dat ook op. In de ochtendschemer m’n kleren aangedaan, weer geen electriciteit. Het regend nog steeds.
Een miezerige dag, uit verveling schrijf ik dit verslag omdat ik me realiseer dat ik 2 uur kan aanklooien met mijn batterijen. Ook wel eens goed als ze helemaal leeg worden gemaakt heb ik eens ergens gelezen. Dus direct maar wat spelletjes doen.
6 september 2007 8:58
Dat was me het powercutje wel zeg. Om 17:10 kregen we weer stroom en om 18:00 weer regular powercut tot 20:00. Ze zijn spijkerhard de Nepali. Ik heb het boek “dood van een desident” uitgelezen. Een aanrader als je van intriges houd.
Voor de lunch ga ik naar het Heart. Ook geen power, er is een electriciteitsmast omgevallen. Het is super triest weer. Tijdens het eten van mijn fried rice (nasi) maak ik een foto van het plein, zo goed als leeg.
Maar weer terug naar de Khwopa daar wacht de desident nog steeds. De laatste hoofdstukken gaan eraan. Als de power terug komt lees ik door, het moet uit, dat boek. Om 18:00 weer powercut en ik lhoef nog maar 4 pagina’s.
Als het boek uit is ga ik naar het Heart, Op het balkon zie ik het laatste restje festival voorbij komen. Traditioneel gekleede Newari vrouwen met een Newari olielampje. In het midden een groep half naakte mannen met in iedere hand een olielampje en op hun hoofd ook een lamp. Appart !.
Als de stoet voorbij is eet ik mijn momo’s en ga naar beneden. Daar hangt verveeld Nabu in de kussens. Triest, in totaal vandaag 4 toeristen geweest,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten