16 september 2007 15:06 uur.
Uzzol brengt net mijn nieuwe oplader.Ik ben zo blij als een kind. Fuck the buck, 10 dagen zonder communicatie. Wat een land, maar laat ik bij het begin beginnen.
Terwijl ik 6 september mijn verslag save komt de melding “Battery low” . Battery low, battery low .... wat nou battery low!!!!! Ik kijk naar links en zie het LED-lampje braaf rood schijnen in het stopcontact. Ik heb toch stroom wat zit je nu te zeuren “battery low.” Na een minuut of 5 ............ “Hybernate” voor de niet kenners, mijn laptop shut automatisch down. Ik staar naar het scherm ............... zwart. Gebeurt nu waar ik zo bang voor ben, al mijn data kwijt. Ik kijk weer naar het LED, het brand mooi rood, ik kijk naar mijn oplader, shit ... het groene oplaad LED brand niet. Wheeeeh ????????
Ik loop naar beneden en zie Shyam, “Is something wrong with the electricity?” “No Sir, look everything is Oke.” Ik weer naar boven, met mijn oplader doe ik een stopcontact of 6. Het groene LED brand niet. Ik ruim mijn laptop op en merk dat mijn lampen uit zijn. Ik schakel wat maar er gebeurt niets, starter van mijn TL maar is vervangen met de starter van mijn burolamp en vise versa. Starters zijn alle twee Oke. TL’s vervangen ze branden alle twee in mijn buro maar niet op mijn kamer. Tl-balk naar de gallemiezen.
Ik kijk naar mijn verzameling electronische hebbedingetjes. Het LED van de TV brand, ff zappen, yep die doet het. M’n geluidssysteem geeft echter geen krimp. DVD speler, “NODISK” zegt ie braaf, die doet het ook nog. Mijn Laptop-oplader en mijn soundsystem kaduuk. Ik naar beneden.
“Shyammie, I have a little problem with my or maybe better your TL tube. I think it is broke.” “Oke Sir I come and repaire.” “I don’t think it’s the tube but I think it is the system.” Ik weet ook niet hoe zo’n ding in het Engels heet. Shyam kijkt mij aan met een blik van, daar heb je weer zo’n wijsneus. Oke, dan moet ie het zelf maar weten. Shyam gaat met mij naar boven en doet precies hetzelfde als wat ik al heb gedaan. Starters wisselen enz. “I think it is the system Sir.” Ik grinnik maar eens wat.
Shyam sloopt de TL balk en haalt er de transformator uit. Zwartgeblakert. Soort van kortsluiting of zo-iets. Shyam gaat naar beneden en komt na een kwartiertje terug. “High voltage Sir, we have high voltage.” Ik snap onmiddelijk dat mijn laptop-oplader is opgeblazen. Fuck !!! en mijn batterijen zijn kompleet leeg.
Ik ga naar de cybershop. Een brok ellende. Ook een beetje “high voltage.” De eigenaar weet wel iemand die het mogelijk kan repareren. “Please do, I realy need that thing.” terwijl ik hem mijn oplader in z’n pollen druk. “When is it ready?” “I go and ask him, you come back tomorrow, Oke?” Ik knik en vertrek.
De volgende dag begint mijn mobiel braaf te klingelen dat Gwendy morgen jarig is, ik ga naar de cyber. “He man, do you know something?” “Yes, maybe two day’s.” “Do you know how much it will cost?” “I’ll ask him.” Hij grijpt z’n mobiel en krijgt uiteraard geen verbinding. “Today, Friday, so I ask him day afther tomorrow, yes?” “Oke,” Ik draai om en ga naar de Khwopa.
Zaterdag’s probeer ik vanaf 14:00 uur Nederlandse tijd Gwen te bellen om haar te feliciteren. Het lukt voor geen meter. Al mijn Hallmark shit zit voorgeprogrammeert in m’n laptop. Ik baal als een stekker.
Zondags ga ik naar de cyber. “He man, you know something?” “Yes, 900 rupees.” Hij kijkt me aan en verwacht een vuistslag. “Shit, that’s a lot of money.” “Yes I know but he is the only one who can repair this things in Bhaktapur.” “Oke, I need the charger, when is it finished?” “Tomorrow in the afternoon.” Ik ga op zoek naar een werkende cybershop om te proberen Gwen een mailtje te sturen. Als het is gelukt ga ik naar de Khwopa.
‘s Morgens heb ik ontwennings verschijnselen, heel mijn routine naar de kloten. Geen mail, geen blog en geen krant. En ..... wat te doen met al die tijd. Ik sjok maar wat door de stad. ’s Middags om 15:00 naar de cyber. “Als ik in de deuropening sta. “No finish, maybe this evening.” Niet boos worden, rustig omdraaien en glimlachen.
’s avonds om 21:00 uur naar de cyber. Trots geeft hij mij de oplader. Ik ben echt blij. “Thanks man, I ‘m very happy.” Ik geef hem een beuk op z’n schouder en haast mij naar de Khwopa. Dit moet gevierd. Fles rum, en met de overbuurmannen en Shyam drinken we een paar borreltjes. Als ik naar mijn kamer ga haal ik onmiddelijk de laptop uit de tas en sluit de oplader aan, charge LED brand. Ik kleed me uit, tandjes poetsen en in m’n mandje. Morgen lekker aan de laptop. Ik doezel wat in en hoor “Pfop!” Ik staar naar mijn laptop die op de grond voor mijn bedje staat. Geen groen LED. $^^#*$^%#@%$^% weer opgeblazen.
De volgende morgen naar de cyber. “Broken, it’s broken again.” Hij grijpt z’n mobiel en belt de reperateur. Zozo hij krijgt verbinding. Na wat Newari gebrabbel, “Come back tomorrow, then we know more.” Ik moet niet boos worden, de man kan er ook niets aan doen en zijn eigen shop is ook naar de filistijnen.
De volgende dag, het is intussen woensdag,”Repair will take a bit longer and maybe even a bit more money but I have spare one so you can use for the time being.” Ik vind het allang best. “How much more money” “I will ask.” “Can I buy this charger?” “No, this charger is from someone else.” “Oke,” ik pak de resere oplader en ga naar de Khwopa.
In de Khwopa aangekomen steek ik onmiddelijk de stekker in het stopcontact. De vlammen schieten langs mijn vingers. “Oh…. maybe still high voltage, go to my place” zegt Master, de eigenaar van de pashmina shop. Met de laptop onder de arm en de oplader naar de pashmina shop. Als ik de oplader in het stopcontact steek klinkt er een soort van geratel. Na 10 seconden stopt het. Ik start mijn laptop en zie dat het charge LED brand. Na 5 minuutjes zegt Master, “Do you smell something?” Hij ruikt eens aan de oplader en schielijk gooit hij zijn hoofd naar achter. De oplader stinkt een uur in de wind. Met de oplader naar de cyber. Ik leg uit wat er aan de hand is en de eigenaar begint de tape waarmee de oplader bij elkaar wordt gehouden te verwijderen. Het binneste wordt eruit gehaald en de stekker in het stopcontact. Een heel klein vonkje. “Yeh, but now he does not have to work.” Hij snapt het en stopt de outputplug in mijn laptop. De vlammen slaan uit het apparaat. Ik ga achter een gerepareerde PC zitten en lees mijn mail. Supertraag.
Donderdag een baaldag. Naar de cyber maar die wist nog niets. De buurt was er inmiddels achter dat er nog steeds high voltage op de lijn stond. Laatste meting 390 Volt. Als ik mijn fotocamera wil opladen dringt het langzaam tot mij door. Al mijn oplaaders zijn naar de kloten. Ik heb twee 4 stekkerdozen in m’n kamer. TV, DVD, Sound (X), volgende stekkerdoos, I-pod oplader (X), Telefoonoplader (X), Fototoesteloplader (X), Da’s geen feest. Jullie begrijpen waar X voor staat.
Inmiddels zijn er ook wat andere dingen aan de hand waar ik me een beetje zorgen over maak. Er is een hoop gerommel tussen de Maoisten en de regering. De Maoisten afdelingen uit Terai hebben zich afgescheiden en bomaanslagen gepleegd in Kathmandu. 2 doden en 26 gewonden. Ze willen “onafhankelijk” worden. De Maoisten die in de regering zitten hebben gedreigd dat ze uit de regering stappen als er voor 18 september geen republiek is afgekondigd. Op 18 september start de tweede revolutie. De gesprekken gaan nergens anders meer over en de UN maakt zich zorgen over de troepen bewegingen van de Maoistenlegers die uit hun kampen in de bergen trekken.
Vrijdag. Nog niets bekend van een oplader. Het is inmiddels Happy Teej geweest oftewel “Lady’s day” Schitterend in rode sari geklede vrouwen die zingend en dansend door de straten gaan om op die wijze Lorg Shiba te danken. Tis maar dat je het weet. Vrijdag wordt ook weer een poging gedaan om sate te maken en speciaal satesaus volgens Felieke recept. Ik heb ’s middags met Nabu echte sambal oelek gemaakt en hij is reuze goed geslaagd. Als we ’s avonds het frites oorlog met sate testen belt Rene. Altijd gaaf. Veel lachen en heerlijk om weer ff te dollen. Het gesprek wordt afgebroken omdat, naar later blijkt, mijn batterij leeg is. Ik heb een reserve Nokia oplader in mijn bagage gevonden en die doet het weer.
Gisteren een slechte dag, bijna geen toeristen, wel via Uzzol z’n broer de bevestiging gekregen dat hijl vandaag een Acer-oplader mee zou nemen uit Kathmandu. Uzzol heeft hem daarstraks gebracht. Een ander pluspunt is dat Nabu nu ook appelmoes ala Harrie kan maken. De vriend van Jeske heeft als een volleerd kok aan mijn mannen het beroemde recept van Harrie’s appelmoes geschonken en zal, als alles goed gaat, als zodanig op het menu komen.
Ik zal best e.e.a. vergeten zijn maar de hoofdlijnen staan erop. Best spannend, morgen conferentie waarin wordt beslist of er een tweede revolutie komt.
We wachten af.
Uzzol brengt net mijn nieuwe oplader.Ik ben zo blij als een kind. Fuck the buck, 10 dagen zonder communicatie. Wat een land, maar laat ik bij het begin beginnen.
Terwijl ik 6 september mijn verslag save komt de melding “Battery low” . Battery low, battery low .... wat nou battery low!!!!! Ik kijk naar links en zie het LED-lampje braaf rood schijnen in het stopcontact. Ik heb toch stroom wat zit je nu te zeuren “battery low.” Na een minuut of 5 ............ “Hybernate” voor de niet kenners, mijn laptop shut automatisch down. Ik staar naar het scherm ............... zwart. Gebeurt nu waar ik zo bang voor ben, al mijn data kwijt. Ik kijk weer naar het LED, het brand mooi rood, ik kijk naar mijn oplader, shit ... het groene oplaad LED brand niet. Wheeeeh ????????
Ik loop naar beneden en zie Shyam, “Is something wrong with the electricity?” “No Sir, look everything is Oke.” Ik weer naar boven, met mijn oplader doe ik een stopcontact of 6. Het groene LED brand niet. Ik ruim mijn laptop op en merk dat mijn lampen uit zijn. Ik schakel wat maar er gebeurt niets, starter van mijn TL maar is vervangen met de starter van mijn burolamp en vise versa. Starters zijn alle twee Oke. TL’s vervangen ze branden alle twee in mijn buro maar niet op mijn kamer. Tl-balk naar de gallemiezen.
Ik kijk naar mijn verzameling electronische hebbedingetjes. Het LED van de TV brand, ff zappen, yep die doet het. M’n geluidssysteem geeft echter geen krimp. DVD speler, “NODISK” zegt ie braaf, die doet het ook nog. Mijn Laptop-oplader en mijn soundsystem kaduuk. Ik naar beneden.
“Shyammie, I have a little problem with my or maybe better your TL tube. I think it is broke.” “Oke Sir I come and repaire.” “I don’t think it’s the tube but I think it is the system.” Ik weet ook niet hoe zo’n ding in het Engels heet. Shyam kijkt mij aan met een blik van, daar heb je weer zo’n wijsneus. Oke, dan moet ie het zelf maar weten. Shyam gaat met mij naar boven en doet precies hetzelfde als wat ik al heb gedaan. Starters wisselen enz. “I think it is the system Sir.” Ik grinnik maar eens wat.
Shyam sloopt de TL balk en haalt er de transformator uit. Zwartgeblakert. Soort van kortsluiting of zo-iets. Shyam gaat naar beneden en komt na een kwartiertje terug. “High voltage Sir, we have high voltage.” Ik snap onmiddelijk dat mijn laptop-oplader is opgeblazen. Fuck !!! en mijn batterijen zijn kompleet leeg.
Ik ga naar de cybershop. Een brok ellende. Ook een beetje “high voltage.” De eigenaar weet wel iemand die het mogelijk kan repareren. “Please do, I realy need that thing.” terwijl ik hem mijn oplader in z’n pollen druk. “When is it ready?” “I go and ask him, you come back tomorrow, Oke?” Ik knik en vertrek.
De volgende dag begint mijn mobiel braaf te klingelen dat Gwendy morgen jarig is, ik ga naar de cyber. “He man, do you know something?” “Yes, maybe two day’s.” “Do you know how much it will cost?” “I’ll ask him.” Hij grijpt z’n mobiel en krijgt uiteraard geen verbinding. “Today, Friday, so I ask him day afther tomorrow, yes?” “Oke,” Ik draai om en ga naar de Khwopa.
Zaterdag’s probeer ik vanaf 14:00 uur Nederlandse tijd Gwen te bellen om haar te feliciteren. Het lukt voor geen meter. Al mijn Hallmark shit zit voorgeprogrammeert in m’n laptop. Ik baal als een stekker.
Zondags ga ik naar de cyber. “He man, you know something?” “Yes, 900 rupees.” Hij kijkt me aan en verwacht een vuistslag. “Shit, that’s a lot of money.” “Yes I know but he is the only one who can repair this things in Bhaktapur.” “Oke, I need the charger, when is it finished?” “Tomorrow in the afternoon.” Ik ga op zoek naar een werkende cybershop om te proberen Gwen een mailtje te sturen. Als het is gelukt ga ik naar de Khwopa.
‘s Morgens heb ik ontwennings verschijnselen, heel mijn routine naar de kloten. Geen mail, geen blog en geen krant. En ..... wat te doen met al die tijd. Ik sjok maar wat door de stad. ’s Middags om 15:00 naar de cyber. “Als ik in de deuropening sta. “No finish, maybe this evening.” Niet boos worden, rustig omdraaien en glimlachen.
’s avonds om 21:00 uur naar de cyber. Trots geeft hij mij de oplader. Ik ben echt blij. “Thanks man, I ‘m very happy.” Ik geef hem een beuk op z’n schouder en haast mij naar de Khwopa. Dit moet gevierd. Fles rum, en met de overbuurmannen en Shyam drinken we een paar borreltjes. Als ik naar mijn kamer ga haal ik onmiddelijk de laptop uit de tas en sluit de oplader aan, charge LED brand. Ik kleed me uit, tandjes poetsen en in m’n mandje. Morgen lekker aan de laptop. Ik doezel wat in en hoor “Pfop!” Ik staar naar mijn laptop die op de grond voor mijn bedje staat. Geen groen LED. $^^#*$^%#@%$^% weer opgeblazen.
De volgende morgen naar de cyber. “Broken, it’s broken again.” Hij grijpt z’n mobiel en belt de reperateur. Zozo hij krijgt verbinding. Na wat Newari gebrabbel, “Come back tomorrow, then we know more.” Ik moet niet boos worden, de man kan er ook niets aan doen en zijn eigen shop is ook naar de filistijnen.
De volgende dag, het is intussen woensdag,”Repair will take a bit longer and maybe even a bit more money but I have spare one so you can use for the time being.” Ik vind het allang best. “How much more money” “I will ask.” “Can I buy this charger?” “No, this charger is from someone else.” “Oke,” ik pak de resere oplader en ga naar de Khwopa.
In de Khwopa aangekomen steek ik onmiddelijk de stekker in het stopcontact. De vlammen schieten langs mijn vingers. “Oh…. maybe still high voltage, go to my place” zegt Master, de eigenaar van de pashmina shop. Met de laptop onder de arm en de oplader naar de pashmina shop. Als ik de oplader in het stopcontact steek klinkt er een soort van geratel. Na 10 seconden stopt het. Ik start mijn laptop en zie dat het charge LED brand. Na 5 minuutjes zegt Master, “Do you smell something?” Hij ruikt eens aan de oplader en schielijk gooit hij zijn hoofd naar achter. De oplader stinkt een uur in de wind. Met de oplader naar de cyber. Ik leg uit wat er aan de hand is en de eigenaar begint de tape waarmee de oplader bij elkaar wordt gehouden te verwijderen. Het binneste wordt eruit gehaald en de stekker in het stopcontact. Een heel klein vonkje. “Yeh, but now he does not have to work.” Hij snapt het en stopt de outputplug in mijn laptop. De vlammen slaan uit het apparaat. Ik ga achter een gerepareerde PC zitten en lees mijn mail. Supertraag.
Donderdag een baaldag. Naar de cyber maar die wist nog niets. De buurt was er inmiddels achter dat er nog steeds high voltage op de lijn stond. Laatste meting 390 Volt. Als ik mijn fotocamera wil opladen dringt het langzaam tot mij door. Al mijn oplaaders zijn naar de kloten. Ik heb twee 4 stekkerdozen in m’n kamer. TV, DVD, Sound (X), volgende stekkerdoos, I-pod oplader (X), Telefoonoplader (X), Fototoesteloplader (X), Da’s geen feest. Jullie begrijpen waar X voor staat.
Inmiddels zijn er ook wat andere dingen aan de hand waar ik me een beetje zorgen over maak. Er is een hoop gerommel tussen de Maoisten en de regering. De Maoisten afdelingen uit Terai hebben zich afgescheiden en bomaanslagen gepleegd in Kathmandu. 2 doden en 26 gewonden. Ze willen “onafhankelijk” worden. De Maoisten die in de regering zitten hebben gedreigd dat ze uit de regering stappen als er voor 18 september geen republiek is afgekondigd. Op 18 september start de tweede revolutie. De gesprekken gaan nergens anders meer over en de UN maakt zich zorgen over de troepen bewegingen van de Maoistenlegers die uit hun kampen in de bergen trekken.
Vrijdag. Nog niets bekend van een oplader. Het is inmiddels Happy Teej geweest oftewel “Lady’s day” Schitterend in rode sari geklede vrouwen die zingend en dansend door de straten gaan om op die wijze Lorg Shiba te danken. Tis maar dat je het weet. Vrijdag wordt ook weer een poging gedaan om sate te maken en speciaal satesaus volgens Felieke recept. Ik heb ’s middags met Nabu echte sambal oelek gemaakt en hij is reuze goed geslaagd. Als we ’s avonds het frites oorlog met sate testen belt Rene. Altijd gaaf. Veel lachen en heerlijk om weer ff te dollen. Het gesprek wordt afgebroken omdat, naar later blijkt, mijn batterij leeg is. Ik heb een reserve Nokia oplader in mijn bagage gevonden en die doet het weer.
Gisteren een slechte dag, bijna geen toeristen, wel via Uzzol z’n broer de bevestiging gekregen dat hijl vandaag een Acer-oplader mee zou nemen uit Kathmandu. Uzzol heeft hem daarstraks gebracht. Een ander pluspunt is dat Nabu nu ook appelmoes ala Harrie kan maken. De vriend van Jeske heeft als een volleerd kok aan mijn mannen het beroemde recept van Harrie’s appelmoes geschonken en zal, als alles goed gaat, als zodanig op het menu komen.
Ik zal best e.e.a. vergeten zijn maar de hoofdlijnen staan erop. Best spannend, morgen conferentie waarin wordt beslist of er een tweede revolutie komt.
We wachten af.
3 opmerkingen:
Ha, een echt indonesisch recept uit Nederland, geserveerd in Nepal. Hahaha gaaf! Nepal is geen sateland maar toch is het geinig. Klote van de Maoisten. Echt een gebed zonder eind. Ben benieuwd hoe het gaat lopen...
Volgens mij was dit alvast een eerste pogiing van de Maoisten om de regering plat te leggen, high voltage, hoe komen ze erop.
Sterkte, ook met de stroom en de opladers.
Nou,"je bent op je wenken bediend. Vorige keer schreef je nog:"De verveling slaat toe"".
Nu is't weer spannend.
Toch kan ik begrijpen dat je er niet zo gelukkig mee bent.
Hier kabbelt het leven rustig voort. Gisteren een regatta met 15 deelnemers. 1 gezonken, 1 roer afgebroken, dat is al de commotie in Bergen o. Zoom
Een reactie posten