Aardbeving in de Kathmandu vallei

22 juni 2007 11:22 uur

“You know Rick, just over de Chinese border there is a very famous temple and there is a living God?” “No I don’t know that. Why you ask?” Uzzol gaat er eens goed voor zitten. “Raam, you know, our electrician, he was there and it was a special day. If on that day the living God starts sweating something terrible is going to happen.” “Really !” “Yeah, and you know, he was sweating very much. So something very bad is going to happen.” “Do you know what?” “Yeah, earthquake !” “How do you know that?” “In the mountains lives a holy man and he says that there will be an earthquake in 5 days in the Kathmandu valley. At 06:15 hour there will be earthquake and there will be 3 lak people death in Nepal and Pakistan will be vanished and lots of death in India.” “Maybe I better wait for making new toilet.” grap ik maar. “I am very afraid.” Hij kijkt mij angstig aan. “Do you really believe this kind of shit?” “Yeah, everybody does.” “What do you mean, everybody?” “Everybody in Nepal knows and is very afraid.” “Does Shyam knows?” “Yes I think so.” “How can you be so sure?” “Well every time the living God is sweating very much, something terrible is happening. You know, in 2002, he was sweating very much and next day our king and the hole family was killed.” Na nog wat heen en weer geklets ga ik maar eens naar huis, ff met Shyam praten.
Als ik aan kom lopen wenkt Shyam mij om naast hem te komen zitten. Ik doe dat graag, uurtje naast Shyam zitten op het stoepje voor de Khwopa. “Basnuhos, Sir” en ik ga zitten. “Shyam, do you know something about any earthquake?” “Oh that, I don’t believe Sir.” “But I do, and I am very afraid.” zegt het overbuurmeisje. Het blijkt dat iedereen er vanaf weet behalve de toeristen. De meeste mensen gaan naar een groot open veld op de weg naar Kathmandu om maar uit de buurt van omvallende gebouwen te zijn.
Gisteren was een Newari festival. ’s Avonds, als ik op mijn balcon zit, komt er een grote stoet voorbij. Met de typische Newari drums wordt er muziek gemaakt en er wordt een Godsbeeld op een draagbaar vervoert. Inmiddels is het 4 dagen later en morgen komt de grote aardbeving. De angst zit er goed in en Uzzol vraagt of hij naar huis mag. Hij barst van de hoofdpijn. “Go, It’s Oke, don’t be afraid nothing will happen. See you tomorrow.” Hij knikt en gaat naar huis.
Later ga ik naar huis en kijk wat TV. Mijn GSM gaat. Krishna. “Hello Rick, how are you.” “Fine, where are you?” “At your front door.” Ik stap naar buiten en Krishna zit pontificaal aan m’n buro. “A drink?” “Yes please.”
We babbelen over van alles. De aardbeving, Krishna’s vader die TBC blijkt te hebben, Krishna zelf, erg bang dat hij ook is besmet, mijn K gevoel enz. We knabbelen een stuk kaas weg en maken een fles wiskey soldaat.
Als ik wakker wordt is het 05:40 zal ik wachten tot 06:15 ? Krijg de hik, ik ga weer pitten. Om 08:05 word ik weer wakker. Geen aardbeving. De Nepali zullen wel opgelucht zijn. Ik doe mijn ochtend routine en kom bij achter mijn laptop. Mail lezen. Veel mailtjes met lieve woordjes daarvoor mijn dank. Erg hartverwarmend.
Krantje lezen, blogje doen direct onder de douche en weer aan het verbouwen.