Happy 2008 !

6 januari 2008 09:47 uur.

Het is alweer 6 januari 2008. Met oud op nieuw zat m’n restaurantje vol. Niet te geloven. Nederlanders, Amerikaantjes en Fransen. Er komen veel Fransen naar Nepal. Niemand kon het volhouden tot 12 uur. Om half 12 vertrok ik als laatste uit het Heart. Op weg naar de Khwopa probeerde ik Nederland te bellen. Geen schijn van kans. Happy new year allemaal !!!!!!!!!!!!!!!!!
Een paar dagen geleden kwam er een chineesachtige naar de ontbijtruimte van de Khwopa. Hij ging naar het dakterras, kwam terug, ging in een raamopening zitten en nam uiteindelijk plaats op de houten stoeltjes, tegenover mijn buro. We wisselen geen woord en ik ga door met schrijven. Ik ben erg druk op dit moment. Ik schrijf een boekje met kleine verhaaltjes. Ik beantwoord m’n mail, krijg toch zo’n 5 tot 8 mailtjes per dag. Ik schrijf een boek over m’n leven en dan heb ik mijn blog nog. Ik heb het zo druk als een klein baasje. Na een uurtje staat die chinees op, komt mijn richting uit en legt een tekening op mijn buro. Shit, dat ben ik, zie ik na ff kijken. “Thank you very much.” maar hij is al halverwege de trap. Het blijkt een Koreaanse artiest te zijn.
2 januari is ook een goede dag voor m’n restaurant. Erg druk en ik besluit om een tweede heater te kopen. Beneden is het heerlijk warm en boven te koud. De mensen komen op de warmte af. Gisteren had het al succes. Een groep van 12 Belgen komt ontbijten want wij hebben een kachel. De avond daarvoor had een koppeltje dat ontdekt.
Gisteren is ook het nieuwe schema van de power cut’s bekend gemaakt. 15 uur per week. 6 dagen van 2,5 uur stroomloos en zaterdag niet. Ik heb er een heel gesprek met Anne-Roos over gehad. Ik blijk het mij meer aan te trekken dan de toerist. Die vind het eigenlijk wel bij Nepal passen en het kaarslicht heeft ook wel wat. Ik ga meer olielampjes aanschaffen en ga me maar aanpassen aan het systeem.
Gisteren een lunch van fried rice in de vorm van een hart. We all like you very much. Kijk, dat is nog eens personeel.
Als ik vanmorgen na mijn ochtendloop langs het Heart ga blijkt dat Nabu een klein ongelukje te hebben gehad. Met de hiel van zijn voet is hij in een spijker van een krukje gestapt. Een vriend van hem zit nu met een kombinatietang een spijker roodgloeiend te maken in mijn kachel om de wond dicht te schroeien. “Why don’t you go to a doctor?” “This is the Nepali way.” zegt hij stoer en even later kermt hij van de pijn. Rare jongens die Nepali.


Need I say more ???


Because we all like you.


Spijker roodgloeiend maken en dan


Tegen de wond drukken. The Nepali way !!