Het is koud in Bhaktapur, geen toerist te zien en dus een kwestie van overleven. Sinds enkele dagen zijn er forse rellen in Kathmandu en in de andere grote steden. Ook in Bhaktapur wordt er stevig gevochten tussen demonstranten en de politie. De oorzaak zijn de enorme prijsverhogingen. In dit land kookt men op houtvuur, kerosine, gas of electrisch. Door de urenlange stroomonderbrekingen is electrisch koken zo’n beetje uit de boze. De “moderne” Nepali kookt dus op gas of kerosine. De gasprijs is 2 maanden geleden verhoogt van 900 Rs naar 1.100 Rs per cilinder. (butagasfles) Dat is een forse verhoging. Eergisteren zijn de prijzen van kerosine en gas weer verhoogt. Kerosine van 51 Rs per liter naar 61 Rs en gas van 1.100 Rs naar 1.250 Rs. Het hele land in rep en roer. Met een minimum loon van 60 Rs per dag en een “normaal” loon van 100 Rs per dag zijn dit natuurlijk belachelijke verhogingen. Dus brandende autobanden op de straat. Strike !!!! Geen auto’s, bussen en taxi’s. En nu helemaal geen toeristen meer.
Een mooie gelegenheid om iets te vertellen over de trouwgewoontes van onze Newari. 8 februari aanstaande ben ik uitgenodigd bij Shyam thuis om getuige te zijn van “the first shaving of the head from son.” Daar zal ik uitgebreid verslag van doen na die datum, nu de meiden.
Even tussendoor, De Newari maar misschien ook alle Nepali, zijn gek op oneven nummers. Zo is 7 een “lucky” nummer maar 9 een “very lucky” nummer. Even is niet goed behalve als het de lontjes in de olie lampjes betreft want dat moeten er altijd 2 zijn “must be 2 otherwise very bad luck” Jaha,..... ik snap daar geen bal van.
Een Newari meisje trouwd in principe 3 keer. De eerste keer met Krishna. De trouwerij vind plaats op 5 of 7 jarige leeftijd. Omdat het een zeer feestelijk gebeuren is en dus ook erg kostbaar, trouwen er een heleboel meisjes op dezelfde dag. Dit jaar trouwden een heleboel meiden van 5 of 7 jaar op 20 januari.
De organisator van het trouwfeest (vader van een jong bruidje) heeft de eerste rechten. De anderen vaders kunnen zich daar op inschrijven. Het gaat meestal tot 9 meisjes maar sommige ceremonies hebben tientallen jonge bruiden.
De meisjes worden mooi aangekleed, de nagels van de voeten en handen worden geklipt en gekleurd en de brahmaan (priester – hoogste kaste) doet de zegeningen. Hij trouwd de meisjes met de god Krishna.
Uiteraard moet met de brahmaan worden afgerekend. De minimum bijdrage is 6 kilo rijst per meisje.
De tweede keer dat het meisje trouwd gebeurt voor de eerste ongesteldheid. Het is een kwestie van gokken maar het schijnt aardig te lukken. Een mooie gelegenheid is dus als het meisje 9 jaar is. De ceremonie houd in dat het meisje 12 dagen in een donkere kamer moet verblijven. Ze mag gedurende die 12 dagen geen mannen zien of door mannen gezien worden. Ze moet in die donkere kamer blijven en wordt gevoed door moeder, zuster of tante. Na 12 dagen mag ze los en komt in de volle zon. Op dat moment trouwd ze met de zon. Voor alle wijsneuzen: als het bewolkt is wordt er een plaatje van de zon getoond.
De derde en laatste keer trouwd het meisje, 95% gearangeerd, met een man van vaders keuze. Meestal rond de 20 jaar. Vroeger werd er getrouwd op 12 tot 14 jarige leeftijd. Suresh, eigenaar avn Shiva Guest house toonde mij trots zijn huwelijksfoto. “Look, that’s me and my wife.” “Pha.. you are looking very young.” “I was 14 and my wife 13 years old.”
Gelukkig is na veel rellen en enkele gewonden de regering overstag gegaan. Gisteren avond, 23 januari, is alles terug gedraaid. Voor mij onbegrijpelijk maar hier is men erg tevreden.
Ik ben wel erg blij voor Anne-Roos. Dit zit momenteel in Chitwan en vliegt zaterdag naar huis. Als ik vraag aan Shyam hoe Anne-Roos van Chitwan naar Bhaktapur en overmorgen van Bhaktapur naar Kathmandu moet komen haalt hij zijn schouders op. “Do’t know, Sir.” Ik zag de bui al hangen. Maar nu lijkt het geen probleem.
Even afrekenen met de Brahmaan, 6 kilo rijst aub.
Een heleboel bruidjes met hum moeders of tantes.
Opgedofte meisjes tot bruid van Krishna.
Heel veel eten en andere cadeau's.
Na de trouwerij gewoon met moeder naar huis, morgen weer school.
Deze kippen wegen een klomp ijzer en een steen.
Straat tafereeltje.
Een trosje mannen en een trosje vrouwen.
Alsof je in de middeleeuwen rond loopt.
Maandag, wasdag !
Dit is de hoofdstraat van Bhaktapur.
Boring, so boring. Zou dat nu lekker slapen ?
Uzzol laad een gascilinder op de schoot van Carna.
Hup, ff gas halen, deze flessen gaan in de wachtrij. Soms moeten we een week wachten tot we aan de beurt zijn.
Het is erg koud voor de Nepali, dus maar een vuurtje gestookt.
Wel midden in de hoofdstraat.
Lekker met je handen in je zakken naar de markt lopen en je vrouw en je dochter dragen de boodschapjes. Kijk, da's nou wel weer lekker in dit land. Als man hoef je niet te sjouwen. De vrouw is immers toch het sterke geslacht ?
3 opmerkingen:
8 februari bij Shyam. Die datum zegt me iets, 8 februari ????
Maak er maar een feest van dan.
Hug
toon
Vandaag in Breda het voorgeborgte van de hel gezien. schrijf er morgen een blog over.
T
Niets nieuws onder de zon. Hier trouwen meisjes ook verschillende keren ;-)
Heeft iemand al eens uitgerekend hoeveel kilo's rijst die man jaarlijks bij elkaar raapt? Niet slecht.
Mooi verhaal.
(ben benieuwd naar de Bredaase hel papa?)
Niets nieuws onder de zon. Hier trouwen meisjes ook verschillende keren ;-)
Heeft iemand al eens uitgerekend hoeveel kilo's rijst die man jaarlijks bij elkaar raapt? Niet slecht.
Mooi verhaal.
(ben benieuwd naar de Bredaase hel papa?)
Een reactie posten