Afscheid van Anne-Roos

28 januari 2008 14:15 uur.

Om een uur of 4 ’s middags komt er een vrouw de Khwopa binnen, ze wordt begeleid door Carna. “Zo dus hier woon je. Ken je me nog, we hebben elkaar vorig jaar ontmoet, Ik heet Margreet.” Langzaam begint het te dagen. Ik spreek af om een hapje te doen in het Heart en verder te kletsen want nu heeft ze niet veel tijd.
Als Margreet het Heart binnen komt wilt ze graag op het balkon eten. Binnen zijn de heaters maar ze hoort de Newari muziek en wilt graag nog wat sfeer snuiven.
Margreet koopt hier textiel, bloezen, sjawls enz die ze verkoopt oa. aan de wereldwinkels. Ze laat de spullen hier door de locals maken en betaald er goed voor. Terloops vraag ik of ze daar ook borduren. Ik wil mijn mannen graag in overhemden hebben met het Heart logo. De ontwerpers houden echter geen rekening met handgeborduurde logo’s want somige teksen zijn zo klein dat het bijna niet mogelijk is om dat met de hand te doen. “Ik denk het wel, kom anders gewoon een keer mee, dan kun je het zelf vragen.” We kletsen gezellig door en maken een afspraak voor woensdag ochtend 10 uur.
Woensdag, keurig op de afgesproken tijd komt Margreet naar het Heart. We lopen gelijk door want ze heeft nog een hoop te doen. Margreet komt al meer dan 10 jaar in Nepal en het is nu haar laatste keer. Dat is in iedergeval de planning. Als we bij het bedrijf aan komen worden we ontvangen door de eigenaar. We wisselen wat beleefdheden uit en we krijgen thee. Black tea, mier zoet. De eigenaar blijkt mij te kennen of beter, hij kent het Heart. Hij blijkt de ronde kussenslopen van de balkonstoelen te hebben gemaakt. Dat schept natuurlijk een band. Ik vraag hem naar de borduur mogelijkheden en hij bevestigd dat hij dat kan maken. Of ik het logo digitaal kan aanleveren. Dat geeft weer vertouwen. Het zijn kennelijk computer gestuurde borduurmachinens. Ik krijg ook een rondleiding door het bedrijf en mijn hart spring open. Hij heeft 28 vrouwen aan het werk en 2 mannen. Trots toont hij een foto men zijn personeel. “Look, this is my family.” Ik neem afscheid en ga huiswaards.

Ik zit met Nienke en Wienke te eten in het Heart als de telefoon gaat. Anne-Roos is terug van haar trekking. Het is donderdag avond en we hebben net besloten om het stoofvlees maar te laten voor vrijdag. Anne-Roos komt naar het restaurant en doet verslag van haar belevenissen. Moe maar voldaan. De trekking was vet-gaaf en ze straalt als ze het verteld. We hebben een gezellige avond en spreken af voor vrijdag half zeven. Gekookte aardappelen met stoofvlees en appelmoes.
Het was een succes. We hebben Harry’s appelmoes gegeten en Marijkes stoofvlees. Hoewel, het is ook een beetje Rick’s stoofvlees want ik laat het 8 uur pruttelen. Het is super mals en valt net niet uit elkaar. We hebben gesmult.

Gisteren is Anne-Roos vertrokken. Samen met Nienke, Wienke en Shyam hebben we ze uitgewuifd. Zoals al eerder verteld, het is makkelijker om te vertrekken als om verlaten te worden. Ik houd me stoer maar voel me kloten. Gelukkig heb ik die andere twee meiden nog.
’s Avonds doe ik een hapje met Nienke en Wienke en ga rond 8 uur naar huis. Shyam vraagt. ”You want to see how to make raksi?” “Yes.” “My sister is making now, you have time?” “Sure” “We wait for the girls, Oke?” “The girls are going to Durbar Square because there is somting going on for tourists and than they go to the cybershop.” “Than I close now and we go for 10 minutes.” Shyam sluit de Khwopa, geeft de buurman de sleutel en we gaan richting Shyams huis. Als we vlak bij zijn gaan we linksaf een piepklein huis in. Met m’n neus op m’n knieën moet ik de deurtjes door. Klein gangtje door weer een deurtje en dan een soort van overdekte plek.In een hoek staat de destileer installatie. Ik krijg een uitgebreide uitleg hoe het allemaal werkt.
Eerst heb je spul dat in een pot gaat en daar 2 tot 3 maanden in moet gisten. Dat spul wordt dan in een koperen ketel verwarmt en de damp gaat door een gat in de bodem van een aardewerk pot en condenseerd tegen een koperen puntige pan waarin koud water zit. Het gecondenseerde spul heet nu raksi en druipt via de puntige pot in een aardewerk pot die in het gat van de grote aardewerk pot staat.
“Maybe we also can taste al little bit.” “Sure, why not.” De zus van Shyam vult twee bekers en we doen een toost. “Tarak” en ik neem een slok. “You like? Strong “ Hij kiept een beetje raksi in een bakje en gaat naar het vuur. Een blauwe vlam hangt boven het bakje. Net spiritus.
Na een tijdje komt Renu ( de vrouw van Shyam) ook in ons clubje, ze komt vertellen dat de meiden Nienke en Wienke inmiddels in de Khwopa zijn. We zijn er wat langer dan 10 minuten begrijp ik. Elke keer als m’n beker leeg is wordt die onmiddelijk gevuld door de zus van Shyam. Shyam en ik laten het ons goed smaken en vanochtend werd ik wakker in mijn bed. Geen idee hoe ik daar terect ben gekomen. Zo sta ik in een hok met Shyam en een stuk of 6 vrouwen en zo word ik wakker. heel vreemd.


Aan het weefgetouw.


Spinnen.


?


Textiel verven.


Breiën.


Harry's appelmoes, Rick's aardappels en Marijkes stoofvlees.


Wienke, Nienke en Anne-Roos.


Spul na 2 tot 3 maanden gisten.


Oud spul wordt uit de ketel geschept.


Tweede lading spul wordt in de koperen ketel gekiepert.


Dat ziet er erg lekker uit.


Aardewerk pot met gaten om de damp door te laten.


Koperen condensator.


In de condensator zit koud water.


In de aardewerk pot een kleinere pot om de gecondenseerde raksi op te vangen.


Het brand als spiritus.


Zo zie het geheel er uit.


Shyam lust graag een slokje.


Lekker warm bij het vuur.


Er komt regelmatig bezoek.