Wat kost Ibuprofen ?

29 november 2006 7:50 uur

Gisteren avond kwam Christoffel weer bij mij zitten. Hij heeft zijn Nepali vriend leren kennen in Duitsland. Ik weet niet hoe die vent heet maar voor het gemak noem ik ‘m Sha. Ik heb Sha 1 keer gezien, mooi manneke. Sha is getrouwd met een duitse oudere vrouw mit viel Geld. Daarnaast heeft Sha een duitse oudere vriendin toevallig ook mit viel Geld. Nu heeft Sha aan Offie ( tja beste lezers: zee all joes mij nikname – grappig; engels in het duits ) verteld dat zijn vriendin niet wilt dat Sha met Offie samen een guest house begint.

Kijk luitjes, voor mij is het heel simpel, ik zie op 12 meter dat er op het voorhoofd van onze duitse vriend SU-KELL getatuëerd staat. Maar bij bij het tanden poetsen moet Offie zelf toch ook iets zien. Of kan hij geen spiegelschrift lezen?

”Maar hij is getrouwd! Hoe kan z’n vriendin nu zeggen dat ze niet wil ...?” Kan auch nicht. “Dat heb je toch wel tegen je vriend gezegd?” Ich denke schön.
Ik vraag waar Sha nu is, hie is wiz ze gurls, joe no,.... ze hors, ...prostituëerten! Alsof ik die Dummkopf bin! Hij houd van de vrouwtjes, zeg ik maar. ja, sicher!
En nu, wat ga je nu doen? Ja ik kijk wel, ik leef van dag tot dag en ik zie wel, Nepal is toch zowieso niet mijn land denk ik, ik vind Zwitserland bv. viel schöner!
Het is net of ik het woordje SU-KELL op zie gloeien!. En wat ga je morgen doen? vraag ik, Wise nicht!. Ik begin mijn computer af te sluiten en zeg: ”neem nog een blowtje en alles komt goed”. Richtig. We geven elkaar de hand en nu weet ik zeker dat ik SU-KELL zie knipperen, ik hoor alleen nog geen bellen rinkelen.

Ondertussen een ontbijtje gescoord. 2 toast, 2 boiled eggs and small pot of black thea 50 rupee.

En nu ff naar het dakterras, zonnetje pikken, dan naar de apotheek. Mijn Ibuprofen is bijna op, ik ben snip verkouden. Dan proberen informatie te verkrijgen voor Internet. Tot later

12:08 Ben net terug van de apotheek????? Shyam heeft me er gebracht. Een klein aggenebbes winkeltje met een zeer vriendelijke man. Het winkeltje waar geen een toerist naar toe durft maar ik vertrouw Shyam. Ik heb mijn lege doosje Ibuprofun bij mij en laat dat zien. ’T is Nederlands maar de man zet z’n bril op en kijk zeer geleerd. Hij duikt onder z’n toonbank en legt een strip rode pillen, keurig verpakt op de counter en kijkt mij trots aan. Ik kijk op de achterkant.Chinees, Hindi, Bazjiboezoek maar ook Engels: Ibuprofen 400 mg. Exact mijn pillen. Als de toeristische angsthaas sla ik gelijk 9 strips van 10 in. Toen de ge-eikte vraag: How much? sir. ............90 rupees. Kom daar maar eens om in Holland !! da’s 90 euro cent.
Toen naar het Cybercafee van onze Joyce&Krishna. Niet dat van hun... het zijn vrienden en dat is belangrijk begin ik te begrijpen. Het scheelt enorm in de prijs.
Cafee open, de grote baas ”isse back in one hour, i think”. Wat een schatje. Dus ikke terug ff langs de supermarket. Ik heb ongehoord veel zin in kaas.
De 2 duitse vrienden hadden een stukje bij zich en dat kwam uit de super. En Yes, ik heb een blok gescoord. Ik ben gelijk naar huis gelopen en zit nu achter de pjoeter met een kannetje black thea en heerlijk een stukske kaas. Een verwennerij.

Sunny’s bar: Ik heb foto’s genomen en ga straks eens een biertje drinken. Het is inderdaad naast de Nyatapola tempel op Taumanhi square. Als het lukt zal ik 2 foto’s mee sturen met dit verslagje. ze zijn 1,2 Mb groot en het verslag maar 43 Kb.
Ik heb ze net verkleind. Als de grote niet lukken dan de kleintjes maar. Zo, en nu vol goede moed naar cyberbaas en kijken of jullie weer als gekken in de chat mode willen. Ik ga dus weer naar een ander cybercafee .
Ik ga aan de cyberbaas maar eens vragen hoe ik aan de ADSL-lijntje kan komen en de kosten.

21:00 Het cybercafee is oke. Redelijk snelle lijn en 17 werkplekken. op 2 na allemaal vol. Lokale jeugd en backpackers. Ik was de enige ouwe lul. Ik heb met Marijke kunnen chatten en dat was leuk.
Cyberbaas niet gesproken maar ik heb de indruk dat hij weet hoe het moet.

Daarna naar een goed restaurant. Ik heb wat te vieren. Ben gisteren ook al niet aan het eten geslagen en heb zin in lekker spul. Het Bhatgaon guesthouse lijkt me wel wat. Mooie plek, ziet er goed uit, wordt gerund door chinezen. Keuken zoals in Nederland. Ik bedoel de hardware. Menu : soepen, meatbals, varkensschotels, kipschotels, rundschotels en vegetarisch. Dessert na. Het zat dan ook 80% vol. terwijl iedereen steen en been klaagt dat er zo weinig toeristen zijn. De prijzen zijn er dan ook na. Het duurste gerecht is 300 rupee. Naast mij is een tafel met 12 Amerikaantjes, studenten denk ik. Ze laten het zich goed smaken.
Zo luitjes; ik ga nog ff wat bijkletsen met Shyam en daarna naar mijn mandje.