De eerste dag in Bhaktapur

26 november 2006 12:10 uur Kathmandu tijd.

Wakker vanaf 10:00 uur. vanaf nu gaat het over Nepal tijd; ik woon hier. Gisteren , moeite om de koffers uit te pakken. Het maakt het zo definitief. Toch maar gedaan, nu heb ik er een goed gevoel bij. Alea iacta est ( de teerling is geworpen )

Dus om 10:00 het dakterras maar eens op gestommelt. Het uitzicht is tweeledig. De beroemste tempel van Nepal, naam weet ik nu nog niet maar die met de 5 pagode-daken, ligt binnen een steenworp. Door de lens van m’n fotocamera, in de zoom stand, kan ik hen aanraken met op de achtergrond de Himalaya. Toch wel imposant.
Daarnaast wordt het uitzicht bepaald door daken van andere huizen. Vooral veel golfplaat. Het is er een bonte verzameling van kleuren , het lijkt erop dat op de daken zich een soort van tweede leven afspeeld. Het barst er van de vrouwen die de was ophangen of op het golfplatendak te drogen leggen. Vrouwen die haardhout aan het stapelen zijn. Vrouwen die granen ? of zo-iets te drogen leggen in de zon. Oh..ja, het is staalblauw en de zon doet goed haar best. Heerlijk. Ik zweet in m’n T-shirt, lekker pullak.
Maar zoals eerder vermeld,........ vrouwen dus. In felle kleuren rood, oranje, blauw, groen, spijkerbroek met weer iets van fel geel T-shirt, het is fantastisch. En allemaal 1 kind of meer.

Op het terras wordt een tafeltje met luie stoel geinstalleerd voor Ome Rick voor een lekker ontbijtje van Frence sandwich., Nepali thea en 2 boiled eggs. Zelf uitgezocht. Ik laat hem er eens lekker uithangen de eerste dag. 80 rupees.
Het is vooral de frence sandwich die het duur maakt , “but it is a sandwich with all kind of nice stuff on it, very nice.” ( 50 rupee ) De normale roosted bread is 20 rupee.

Voor iemand die 1 euro per werkdag verdiend is dit onbetaalbaar maar ik moet nog wennen en in het begin mag ik best eens uit de band springen voor 80 euro cent.
De Nepali thea is niet, door mij, als thee te herkennen maar smaakt redelijk voor iemand die nooit suiker neemt. “It is special tea with all kind of stuff in it to keep you warm and so on en good for you.”
De frence sandwich zijn twee overigens heerlijke wentelteefjes. De boiled eggs zijn zeer groot en heerlijk.
iPodje op m’n kop en in het zonnetje zitten ontbijten starend naar enkele mooie vrouwtjes en de Himalaya. ’T is ff wennen, maar het is te leren.
Om 12:00 een douche gepakt, dank aan Willemijn voor de tip, alles werkt en het toilet voldoet ook aan alle normen.

Ik heb om 15:00 uur een afspraak met Rosani. We gaan een wandelingetje maken . ” You like to see things ? city nice, we go see, yes?” Yes. natuurlijk Yes I like to see things !!

‘Tís verdomme 12:30 ik ga naar het plein.
Ben net terug van een eerste indruk van het plein. Terwijl ik wacht op Rosani ff dit verslagje. Op termijn zullen de foto’s meer zeggen dan de befaamde duizend woorden maar kep ff geen foto’s dus dan maar woorden.

Er zijn 4 pleinen in Bhatgaon ( Hindi voor Bhaktapur en Khwopa = Newari voor Bhaktapur ) Ons plein heet: Taumadhi square. De 5 pagode tempel : Nyatapola Temple.

Er zijn een aantal dialecten in Nepal die spraak en klanktechnisch niets met elkaar te maken hebben. In Bhaktapur wordt Newari gesproken door 90% van de autochtonen. De Newari zijn een stam. Iedereen spreek wel Nepali, zoiets als onze dialecten en Nederlands, spreken we ook allemaal, behalve Miriam want die spreekt alleen maar Made’s

Ik heb een cybercafee ontdekt en heb gelijk wat ge_Emailed. Uurtje gezeten 20 rupee.

Rosani komt mij ophalen: We gaan naar Suvadra, het kinder tehuis van de stichting. Het is vlakbij dus we gaan lopen.
Die meid geeft gas ;daar wordt je niet vrolijk van. En intussen gewoon steenkolen engels blijven praten. Ik voel me net Jaap; ik hoor vaag een geluid, ik zie dat ze af en toe om kijkt omdat ze een reactie verwacht, maar ik heb absoluut geen idee waar ze het over heeft.
Er zijn pasfoto’s genomen voor op mijn visitors pass zodat ik een jaar in en uit Bhaktapur kan komen zonder elke keer 750 rupee te betalen. Alleen dat is al een verhaal,; ik moet morgen terug om ze op te halen. Kom daar maar eens mee weg in Nederland.
Ik weet nu waar de enige ( wablief ???) supermarkt van Bhaktapur is.
Ik weet nu waar het goede cybercafee is; hun vrienden ........dus korting.
En ik weet nu waar haar huis is. In iedergeval een omweg van zeker 20 min. lopen. Wel opletten he.. Ik woon in de Himalaya.
Kortom met mijn tong op mijn vestje, de dood voor ogen, zal ik maar zeggen, kom ik bij Suvadra aan.
Het is een spiksplinter nieuw huis, speciaal gebouwd voor suvadra en het ziet er goed uit. Vanuit Nepali gezichtspunt gezien.

Achter in de tuin, lekker in het zonnetje, wordt een stoel weggezet waarin ik moet plaats nemen. You are the guest.
Naast mij wordt een rieten mat op het gras ( lees zand) gedeponeerd waarop drie dames plaats nemen. Rosani, ”dinges” de zuster van Krishna, en ”hoe heet je ook weer” de werkneemster van het tehuis. daarna komen de kinderen zich voorstellen en krijg ik een kopje Nepali Thea aangereikt. De kinderen gaan in een cirkel zitten en kijken mij aan. Als ik er een uit pik door mijn blik die richting op te smijten resulteerd dat in gegiebel. Ik voel mij opgelaten. Het is hartverwarmend en absoluut niet van deze westerse tijd.

Op de terugweg wordt ik begeleid door “ik schaam me kapot want ik ben zijn naam ook vergeten” die mij veel inormatie heeft gegeven betreffende de pleinen, het koningshuis en de tempels. Het is de zoon van “dinges” en een geweldige Nepalist. Ik ga hier speciaal een stukje aan wagen. Ik weet inmiddels veel van tempels en vooral waarom ze zijn gebouwd.