Shree Prarthana Mahila Samaj

3 juni 2008 15:02 uur.

Het schijnt allemaal goed te komen met Nepal. De koning moet morgen zijn paleis verlaten en diezelfde koning is al dagen bezig met vrachtwagens zijn koninklijk paleis leeg te rijden. Al meer dan 20 vrachtwagens heeft ie er uit gehaald maar hij heeft beloofd om morgen, woensdag, te vertrekken. Dat ziet er goed uit.

31 mei 2008. Grand opening van Shree Prarthana Mahila Samaj, de school van Urmila. Het programma is door gelopen en het moet allemaal mogelijk zijn.
6:30 Mission inpossible klinkt uit mijn GSM. Versuft neem ik op. “You will come, yes?” “…………….. Yes Urmila, I will come. Are you nervous ?” “Yes, very nervous. You think everyone will come ?” “ Sure, no worry, It will be all right.” “You man will come ?” “Yes my man will come. Now go check the others, okay?” “Yes, thank you.” Urmila is bloed nerveus. Het Party Centre Bhaktapur is afgehuurd want waar moet je de verwachte 300 man / vrouw anders laten. De voorbereiders, de danseressen, de staff van haar school, iedereen is al aanwezig en die moeten ook ontbijten. Ik heb beloofd dat buiten de lunch ik ook het ontbijt voor deze mensen zal regelen. ’s Morgens om half acht gaan Nabu, Carna, Aley met een tractor vol met eten naar het party centre. Om 9 uur krijgen niet zoals afgesproken 30 maar 48 man dal bath. Dal bath op restaurant niveau. Rijst, linzen, groente curry en kip. Iedereen very happy !
Om kwart over 9 belt Nilam, “I think that we can not be there on time because off the traffic jam, maybe we will be there at 15 passed 10, can you postpone?” “I’ll try, please hurry.” Het begint dus al goed. Shyam is zich nog aan het omkleden en Master en ik zitten braaf te wachten in de Khwopa. Shyam komt naar beneden en we vertrekken naar het Party centre. Verzamelen tussen 9:30 en 10:00 want dan begint het.
Bij aankomst is het al een forse drukte. Bij binnekomst komt Urmila ons tegemoet. “Big problem, the guest of honor will not com. What to do?” Ik bel Nilam die weet wel raad met dit sort kul. Nilam heeft een guest of honer in z’n wagen zitten, mevrouw huppeldepup from the government for women rights. Problem solved.
Enfin, lang verhaal kort, om 11:00 begint het programma. Allemaal 5 minuten lopen naar Urmila’s school om een rondleiding te doen, foto’s schieten en terug naar het party centre. Nilam is inmiddels geariveerd en heeft een heuse guest of honor bij zich, een reporter van de Himalayan Times en een cameraploegje van de nationale TV. Echt waar.
Rick wordt naar voor geroepen en moet plaats nemen op de voorste rij tussen de andere important guests, ‘tis maar dat jullie het weten. De ene Nepalese toespraak na de andere klinkt in mijn oren. Ik versta er werkelijk geen bal van maar dat mag de pret niet drukken. Na een dansje en een toespraak en weer een dansje worden de eerste gast naar voren geroepen. Tweede van rechts van mij als eerste. Man staat op, namasteet naar het volk, loopt het podium op en krijgt een oorkonde, een beeldje en een Tibetaanse doek om de schouders. Hij wilt terug lopen maar moet eerst een toespraakje houden. Dan de man recht van mij, zelfde verhaal dus ik snap dat ik de volgende ben die de lul is. “Also our special thanks to mister Rick from the Heart of Bhaktapur for his contribution to out school, will you please come forward.” Tja dan ga je natuurlijk.. Ik maak een kniebuiging naar de zaal en loop naar Urmila die midden op het podium staat. Oorkonde, beeldje en tot grote hilariteit van de zaal ga ik stevig door de knieën, Urmila moet de doek om mijn schouders hangen maar is twee turven hoog. Ze kan rechtopstaand haar neus snuiten in mijn borsthaar. Alleen om even de grote aan te geven mensen !!!. Ik naar het katheder en doe mijn speech.


Ladies and gentleman …....Good morning.

On behalf of the Guhar foundation , a short word of appreciation

Pure by accident our Guhar organization became knowledge about the Mahila Samaj school ……. But we ware so pleased.

As Mahila Samaj takes care of woman and children who wants to be educated, ….. they exactly answer the goal of the Guhar organization.

Helping children and woman in need as they want to develop themselves.

Guhar is an NGO that gets her revenues from volunteers and organizations in Europe.

We have great respect for the Mahila Samaj organization and in especial in the person of Urmila Suwal.

For 6 years now, she …….. and of cause her colleagues … …. are busy to educate woman who wants to develop themselves.

And because Mahila Samaj is also an NGO but ….. who does not have sponsors …. yet ….. this organization is very poor.

This was heartbreaking for Nienke, Wienke and Hanna who are at the precise time at the right place. So these Dutch volunteers decide to give money for some projects on Guhar so that we could finish these projects.

With great pleasure we anticipated on her move to the new school building. Guhar gladly helped with some benches, tables and chairs and also we provide them with a water system. All on behalf of Nienke, Wienke and Hanna.

………….. As you have seen is the school ready to do her job. We know that Urmila and her staff are also ready ……. so …… all conditions to make this new environment successful are there.

I and the Guhar staff are sure that this project we be a great success.

On behalf of the Guhar staff, Nienke, Wienke and Hanna …… we wish you GOOD LUCK.

Thank you for your time.

Je moet het kort en bondig houden, ik zal dat toch ook eens aan de Nepali vertellen, wat kunnen die ouwehoeren zeg !!!!!
Na mij komen er nog een man of 6. Als een na laatste komt mevrouw huppeldepup, zjesus wat een kletsmajoor, het hield niet op. Dan als laatste Urmila, ze had op mijn aanraden met haar staff geoefend en het leek te werken. Ze stond er redelijk relaxt bij en de speech duurde niet oeverloos lang. Daarna weer wat dansjes en muziek. De secretaris van Shree Prarthana Mahila Samaj komt naar mij toe en vraagt wanneer het eten klaar is. Ik ga naar de keuken en zie Nabu volop bezig, “If you start now, how long will it take to get ready?” “Half an hour.” “Is that okay?” vraag ik aan de sec.”Yes, of cource.” Ik knik naar Nabu, “Okay man, do your thingy.”
Na een half uur is de macaroni bolognaise klaar om opgediend te worden. In de tent zijn ze nog volop aan het dansen, Ik ga naar Urmila en zeg tegen haar dat ze wel moet opschieten want anders wordt alles koud. We hebben wel aubain marie’s maar dat hoeft Urmila niet te weten. Ik ga naar de counter en vraag een bordje, de smaak is goed en na zo’n 10 minuten vormt zich een rij. Iedereen aan de macaroni. Het enige probleem was dat er in plaats van 300 man zo’n 450 man was. Mijn jongens hebben daar handig op gereageerd. Snel naar de mini market, grote blikke tomatenpuree kopen, verwarmen en net doen of het bolognaisesaus was. Kaas er overheen en hoppa.
Nilam moet eerder naar huis en meld zich keurig af. De ploeg vertrekt en om half 2 krijg ik een belletje. “You will be on television at 14:00 every hour till the next day. You like that?” “Yeh sure I like that, on what channel?” “On 2 channels, on Avenue and on Everest.” “Thanks man, see you, till next time.”
Om 13:50 ben ik naar huis gegaan. Het was bloedheet en ik was blij dat ik terug in de Khwopa was. Daar hebben Shyam, master en ik onder het genot van een vanilla ijsje naar de TV gekeken. Er kwam inderdaad een stuke op, 1 minut traditioneel Newari dans en 1 minut speech van Urmila met Voice over een Nepali verhaal wat ik niet versta. Shyam en Master waren erg onder de indruk.

Gisteren heeft men het naamsord van Urmila’s school gebracht. Mijn Phukang mannen hadden het ontworpen, net als het logo maar het was ondoenlijk om het op tijd af te krijgen.



Klasje met Shree Prarthana Mahila Samaj vrouwen, Urmula is zo trost op het schooltje en de uniformen.


Even voor de foto, de secretaris en een van de leerkrachten.


The office. Ik krijg ze maar niet aan hun verstand dat het plastic eraf moet. Vinden ze zonde want dan gaan ze direct op het kunstleer zitten en dan verslijt het misschien. Jaha .... is over nagedacht.


De opening begint met het volkslied.


Newari traditional dance.


De moeite waard voor 3 foto's


en dan nu het applaus.


Urmila, twee turven hoog.


Producten van handgeschept rijstpapier.


Andere verkooppunten met producten die deze meiden allemaal zelf kunnen maken.


De handgemaakte kleding.


Traditional Newari dress.


Waterfilters.


Bakken van rijstpannekoekjes.


Maken van yomarie (rijstbal met zoetigheid in de vorm van een knoflook)


Het maken van kaarsen. Parafine mengen met andere produkten


Stollend in de vorm, wachten dus.


Parafine verwarmen in een keteltje en in de vorm gieten. Niet vergeten de lonten in de vorm aan te brengen.


Hetzit goed vol.


Een van de danseresjes krijgt een prijs uitgereikt. Het is een van de leerlingen die later een dans doet in haar traditionele Tamang dress.


Het leek wel of het steeds voller werd. Tot het eind toe bleven ze zitten.


Nabu aan het werk in de keuken van het party centre.


Tamang traditional dance.


Bij gebrek aan jongens gaan de meisjes in mannen kleding.


Het is voorbij, nu aan de macaroni bolognaise.


De rij werd steeds langer.


Uzzol, Carna, Saasjan en de vrouw van Carna achter de counter.


Shree Prarthana Mahila Samaj logo, ik vind het erg gaaf.


Het bord dat door de Phukang mannen is ontworpen.


Een woord van dank aan Nienke, Wienke en Hanneke van Urmila.