Het is weer rustig in Bhaktapur, te rustig eigenlijk. Het lijkt wel of de toerist geen honger heeft. De mede restauranthouders en de guest house eigenaren schieten mij steeds aan. “We must find a way to keep the tourists longer in Bhaktapur. What you think ?” Ja ik ben het er volledig mee eens maar ik weet ook niet goed hoe dat zo moeten. Als we iedere avond nu eens iets kunnen organiseren heb ik al geöppert; maar zo-iets is al gedaan. ’s Avonds traditionele dansen op de pleinen maar dat kost meer dan dat het opbrengt. Wie het weet mag het zeggen.
De toeristische trip is nu een reisje vanuit Kathmandu via Bhoda naar Bhaktapur. Dan snel langs Nagarkot en terug voor het diner in Kathmandu. Er worden lunchpakketten mee gegeven/genomen vanuit het Kathmandu guesthouse, so we’re fucked.
Als mensen meer dan 1 nacht in Bhaktapur blijven komen ze minstens 1 keer langs in het Heart. Dus dat is wel gecoverd.
Ik zit weer in m’n ritme al is het wel wennen. Afhankelijk van de load shedding tijd doe ik mijn ochtend wandeling om 7:00 uur of vanaf 9:00 uur. Op maandag om kwart over tien omdat om 10:00 uur de load shedding start. Nog steeds 4 uur en dat 2 keer per dag.
Een voordeel is dat je na 11:00 uur wel andere dingen ziet dan rond 7:00 uur. Zo was er op het Durbar square een selectiewedstrijd aan de gang voor deelname aan de olympische spelen. De karateka’s sloegen en trapten er lustig op los onder toeziend oog van de jury en het volk.
De levende goden zijn ook weer uit hun winterslaap ontwaakt. Van tijd tot tijd komen ze de stad onveilig maken. Ze opereren in kleine groepen maar soms zijn het er wel een stuk of 5. Alle goden hebben hun persoonlijke hulp.
Als ik op een middag tijdens het “fish catshing” festival mijn lunch sta te eten aan de counter van het Heart komt er een “living god” de trap op. Hij groet ons uitgebreid en Ujjol geeft hem snel een krukje om op te gaan zitten. Zoals is te verwachten van een god spreekt hij geen woord engels dus de communicatie gaat via Ujjol. “Tell him that we are honoured by his visit.” Ujjol vertaald en schenkt de god een biertje in. Nu in het kort een verhaaltje wat in het echt wat langer duurde.
Je blijft je hele leven lang levende god, echter maar voor 8 maanden per jaar. Daarna woon je gewoon thuis met moeder de vrouw. Je wordt levende god omdat jij wordt aangewezen door een groep waarin zich de levende goden bevinden. Een soort van sub kaste. Naar aanleiding van je horoscoop wordt bepaald welke god jij bent. Je kunt dus shiva, Laxmi, baihrab enz zijn. Gedurende de 8 maanden dat je god bent slaap je overal maar niet thuis. Je eet alleen ’s avonds en overdag drink je chang, raksi of bier.
Je mag de levende goden absoluut niet fotograferen. Als ze het zien kunnen ze het toestel zo uit je handen slaan maar na een tweede fles bier mag Hanneke een foto maken. Ik had m’n camera aan de oplader.
Ik sta buiten wat te kletsen met de buren als Nabu aan komt lopen. “What the f... is this ?” “You like ?” “Yeah, sure I like, but why are you dressed like this. Look at your shoes.” “ I’m invited to wedding ceremony from friend. So I dress nice.” Ik neem een foto, let op die schoenen !!!! “Tomorrow we have to go to the party, We have to go, all Heart of Bhaktapur is invited, you also come please.” “Sure, I’ll be there.”
Het wordt mijn 3de feest deze week. Eerst Bratabhanda van Shyam’s zoon. 800 man. Dan “first wedding” van een van de vrienden van Shyam. 1000 man en nu wedding van vriend van Nabu. 600 man.
We verzamelen om 7 uur ’s avonds om met de hele groep naar het trouwfeest te gaan. We pikken de rest van onze groep op in een lokaal kroegje waarvan ik vergeet een foto te maken maar die komt nog wel een keer. Iedereen slaat een raksi achterover, behalve Ujjol, en dan stappen we op. Een stuk de hoofdstraat op om dan rechtsaf te slaan in een heel klein straatje. Stukje doorlopen en de “muziek” komt ons al tegemoet. De groep is in stukken gebroken en wij wachten voor de tent op de rest. Na enkele minuten komt een keurig geklede man uit de tent en stevend op mij af. “Thank you for comming.” We geven elkaar de hand en ik beantwoord met “Thank you for inviting us.” Het blijkt de bruidegom te zijn die ons onmiddelijk binnen loodst. Ik nestel me naast de geluidsinstallatie die op het putdeksel van de plaatselijke waterput is gezet. De muziek staat op standje 10 en de eerste hapjes komen langs. Het gaat bij deze feesten om eten, drinken en dansen. Mijn mannen staan allemaal rondom mij en het wordt steeds gezelliger. Misschien heeft het iets met de huisgestookte raksi te maken, je weet maar nooit. Ik haal mijn fototoestel uit mijn zak en schiet wat plaatjes.
Het diner is een bufet waarna je op een stoel gaat zitten die allemaal in rijen zijn opgesteld. Bord op de schoot en smikkelen maar. Na het diner ga ik naar de bruid en vraag of ik een foto van haar mag nemen. Ze knikt met een stralende lach, ik schiet het plaatje geef ik mijn toestel aan Ujjol en stort me in de meute.
“long live the Nepal !!”
Selectie partijtje karate voor de olumpische spelen.
Een groepje levende goden.
Hier zit ie dan, de levende god, in het Heart of Bhaktapur.
Nabu in zijn maatpak.
Let ff op die schoenen.
Een gelukkige bruid.
Het feest bestaat uit eten, drinken en dansen.
Bruid en bruidegom met bruidsmeisje.
Alleen de mannen dansen.
Nog maar 'ns.
Tja, what to say ?
Ook bruid en bruidegom schuiven aan.
Zo te zien lijkt het een heel leuk stel.
Gewoon een leuk plaatje.
Het is een mooi volk.
5 opmerkingen:
Inderdaad mooi volk. Ook een hele intrigerende mix van modern en eeuwenoude traditie, dat moet voor de ouderen en de jeugd toch heel verwarrend zijn.
T
Hee die Rick, toch een bijzonder iets dat God eindelijk bij je aan de bar heeft gezeten. Daar kun je wat mee he, publicitair gezien dan... Heb toch na al ons gemeel maar eens besloten speciaal voor jou een Google account aan te maken vriend. Bericht geplaatst, daarna verwijderd, haha en weer geplaatst. Verder groetjes uit het "white wine" house te Roosendaal. Houdoe, John.
Ha die Rick weet je ze moeten daar in dat Bhaktapur eerst eens beginnen met het afschaffen van de belachelijk hoge entree prijs. Dat stoote mij echt tegen de borst en de reden dat we dat toch betaald hebben is dat we er langer bleven en zodoende een maandkaart kregen voor datzelfde geld. Maar 10 US dollar is zeker voor backpakkers teveel geld denk ik. Ja en ik zag dat het verkoop huisje toch al uitgebrand is hoeven ze dat niet te vernieuwen..... Ben wel blij te horen dat het weer wat beter met je gaat! Goh zou zo graag ff langs komen voor een lekkere maaltijd en om gezellig met je bij te kletsen!! Nou we spreken je, liefs Peet en Wim
Ik zou een mooi plaatje laten maken voor boven de voordeur "God was here"
Je zult je toeristenaantal nogal zien toenemen :)
Een reactie posten