27 oktober 2007 11:35 uur.
Er is alweer een week voorbij. De tijd lijkt te vliegen. Gisteren was de allerlaatste dag van Dashaih. Het normale ritme van de dag is weer van toepassing in Bhaktapur. De regentijd is ook definitief voorbij en het is nu heerlijk weer. Overdag zo’n 25 graden met een heerlijk zonnetje en ’s nachts tussen de 11 en 13 graden. De toeristen zijn nu in grotere getalen aanwezig en het Heart doet goede zaken.
Enkele maanden geleden beschreef ik de rijstplant periode. Familie en buren helpen elkaar om de rijstplantjes in de ondergelopen terassen te planten. Nu is de tijd van oogsten aangebroken en ook daarin helpen familie en buren elkaar om de rijst naar binnen te krijgen.
Inmiddels begin ik Bhaktapur goed te kennen. De kern is wereld erfgoed en aldus beschermt. De buitenwijken zijn “gewone” huizen en flatgebouwen. In de kern vind je dus alleen huizen die de middeleeuwen uitstralen en in dit gebeuren zijn dan ook de toeristische routes gelegen. Het zijn cirkelachtige routes die steeds beginnen op Durbar square en daar ook eindigen.
Als je van de toeristische routes afwijkt en echt de oude binnenstad ingaat zie je hoe de Nepali leefden en nog steeds leven. Er is totaal niets verandert. Daar heb ik ook het slachten van de buffel gefotografeert.
Nu is iedereen zo’n beetje bezig met de rijstoogst. De porters (dragers) brengen de afgesneden rijstplanten naar een verzamelpunt. Daar worden de rijstkorrels van het overige gewas gescheiden. Dit gebeurt met een door pedaalkracht aangedreven machientje en er blijft nog heel wat rotzooi tussen de korrels zitten.
Met grote platte bamboe zeven worden de korrels weer van de deze rotzooi gescheiden om vervolgens in dichte platte bamboe bakken met de hand van de laatste verontreinigingen te worden ontdaan.
De laatste handeling is de rijst vanaf hoofdhoogte langzaam naar de grond te laten vallen zodat de wind het laatste stof tussen de korrels uitwaait.
Daarna wordt de rijst, die nog steeds is voorzien van een lichtbruine schil, in zakken gedaan om naar huis te worden vervoerd.
Zodra de rijst thuiskomt wordt deze op de daken uitgestort om in de zon te drogen. Dit duurt ongeveer 10 dagen. Daarna kan de rijst jaren worden bewaard.
Er is alweer een week voorbij. De tijd lijkt te vliegen. Gisteren was de allerlaatste dag van Dashaih. Het normale ritme van de dag is weer van toepassing in Bhaktapur. De regentijd is ook definitief voorbij en het is nu heerlijk weer. Overdag zo’n 25 graden met een heerlijk zonnetje en ’s nachts tussen de 11 en 13 graden. De toeristen zijn nu in grotere getalen aanwezig en het Heart doet goede zaken.
Enkele maanden geleden beschreef ik de rijstplant periode. Familie en buren helpen elkaar om de rijstplantjes in de ondergelopen terassen te planten. Nu is de tijd van oogsten aangebroken en ook daarin helpen familie en buren elkaar om de rijst naar binnen te krijgen.
Inmiddels begin ik Bhaktapur goed te kennen. De kern is wereld erfgoed en aldus beschermt. De buitenwijken zijn “gewone” huizen en flatgebouwen. In de kern vind je dus alleen huizen die de middeleeuwen uitstralen en in dit gebeuren zijn dan ook de toeristische routes gelegen. Het zijn cirkelachtige routes die steeds beginnen op Durbar square en daar ook eindigen.
Als je van de toeristische routes afwijkt en echt de oude binnenstad ingaat zie je hoe de Nepali leefden en nog steeds leven. Er is totaal niets verandert. Daar heb ik ook het slachten van de buffel gefotografeert.
Nu is iedereen zo’n beetje bezig met de rijstoogst. De porters (dragers) brengen de afgesneden rijstplanten naar een verzamelpunt. Daar worden de rijstkorrels van het overige gewas gescheiden. Dit gebeurt met een door pedaalkracht aangedreven machientje en er blijft nog heel wat rotzooi tussen de korrels zitten.
Met grote platte bamboe zeven worden de korrels weer van de deze rotzooi gescheiden om vervolgens in dichte platte bamboe bakken met de hand van de laatste verontreinigingen te worden ontdaan.
De laatste handeling is de rijst vanaf hoofdhoogte langzaam naar de grond te laten vallen zodat de wind het laatste stof tussen de korrels uitwaait.
Daarna wordt de rijst, die nog steeds is voorzien van een lichtbruine schil, in zakken gedaan om naar huis te worden vervoerd.
Zodra de rijst thuiskomt wordt deze op de daken uitgestort om in de zon te drogen. Dit duurt ongeveer 10 dagen. Daarna kan de rijst jaren worden bewaard.
1 opmerking:
Rijst doet me denken aan mijn tijd op het Consulate of India.
Er heerste toen hongersnood in kerala en de amerikanen stuurden zakken broodmeel.
In Kerala eten ze rijst, geen brood; Dus ze hebben de jute zakken nat gemaakt en ze als betonnen bouwblokken gebruikt om huisjes van te bouwen.
Het blijft daar vechten tegen de bierkaai.Maar je hebt je er blijkbaar al redelijk mee verzoend.
T
Een reactie posten