Dashaih

20 oktober 2007 11:18 uur.

Enkele dagen geleden komt er een leuke vent de trap op zetten. Na de gebruikelijke begroeting, “Hellow how are you, what’s your name and where you comming from?’’ Blijkt het een Italiaan te zijn. Andrea, hij werkt voor Nokia in de USA. Momenteel wonend in LA maar na zijn vakantie zet hij zijn tenten op in Seatle. Dit alles op verzoek van Nokia USA. Hij woont al 5 jaar in de states en spreekt perfect Amerikaans. Heel af en toe komt het Italiaanse accentje boven en dat is wel zo charmant. Vreemd genoeg woont hij niet op kamer 8 maar op 9, een tweepersoonskamer. Hij zal er zijn redenen wel voor hebben denk ik.
We doen een lunch in het Heart en sjokken vervolgens door de stad. Het is volop feest in Bhaktapur. Dashaih (je schrijft het kennelijk zo) is veruit het meest belangrijke festival in Nepal. Bisket Jatra, het Nepalese nieuwjaar, dat gevierd wordt rond half april is alleen in Bhaktapur zo belangrijk vanwege het hele chariot pulling verhaal. In tegenstelling tot het Bisket Jatra is Dashaih veel meer een religieus Hindu gebeuren. Iedere dag om 03:00 uur verzamelen en op naar de tempel om puja te doen. (offergave). Vandaag is het vooral geiten, eenden en kippen dag maar gisteren en eergisteren was het buffel dag.
Dashaih is vooral een feest in het teken van de familie. Van oudsher vond men het belangrijk om op die dagen vooral vlees te eten. Vanwege de armoede waren de Nepali vegetarisch. Dus helemaal niet vanwege geloofsovertuiging, ze konden het gewoonweg niet betalen. Dus 1 keer per jaar is er een groot festival met als doel : de hele familie bij elkaar te hebben en samen een feestmaal te organiseren met vleesgerechten.
Het Dashaih festival duurt 10 dagen. De reden daarvan is niet zozeer omdat de Nepali gek zijn op feestjes, maar om de hele familie te verzamelen. Vroeger duurde het dagen omdat alles moest worden gelopen.
Het ouderlijk huis is het middelpunt van de familie en daar behoor je dan ook te verschijnen. Morgen is een heel belangrijke dag voor de Nepali want dan deelt papa aan alle familileden een tika uit. Ook mijn personeel gaat naar huis om een tika in ontvangst te nemen. Ik heb het alleen zo kunnen regelen dat, met toestemming van zijn vader, Carna een dag later naar huis gaat als Nabu weer terug is. Het tika-gebeuren is zo belangrijk voor de Nepali dat je daar echt niet omheen kunt.
Alley, hulpkok en manus van alles, is eergisterennacht al vertrokken. 9 uur met de bus en daarna nog 1 dag lopen naar zijn dorp. Jahaaa dat zijn nog eens familibezoeken. Gelukkig wonen 3 van de 6 mannen in Bhaktapur.

Er zijn 2 manieren om dieren te offeren, met een mes de halsslagader doorsnijden zodat het dier pijnloos doodbloed of onthoofding. “Normaal” doet men gedurende het hele jaar methode 1. Met Dashaih echter is het onthoofding.
Na een gezellige dag met Andrea te hebben doorgebracht besluiten we om de volgende morgen, want dan gebeurt het, naar het offeren van de buffels te gaan kijken. Je moet tenslotte alles een keer hebben gedaan in je leven, niet?
Renu, Shyam vrouw, verzorgd het ontbijt. Afgesproken dat we om 05:00 uur een kopje thee willen met de gebruikelijke fruityoghurt. Zo gezegd zo gedaan.
Half vijf ’s morgens gaat de wekker, klets water in mijn gezicht, aankleden, naar beneden, happie doen en naar buiten. Op het Taumandji square gaat het zeker gebeuren, vanuit het Heart moet het prima te volgen zijn. Alsof het vrijdagochtend 11:00 is op de grote markt in Breda. Sodeju, wat zijn die mensen er vroeg bij. Volop markt en harstikke druk. Andrea en ik klauteren de trappen van de Nyatapola tempel maar eens op. Lekker tegen een van de pilaren geleund wacht ik maar eens af wat er gaat gebeuren. Gewoon, ..................... helemaal niets!!!!! Om 6:00 uur besluiten Andrea en ik om maar eens naar andere plaatsen te gaan. Gisteren bij onze stadswandeling hebben we talloze buffels gezien, laten we die maar eens opzoeken.
Om een lang verhaal wat korter te maken, genoeg buffels, alleen allemaak dood. De huid al afgebrand, opengesneden, magen, darmen en hakkende Nepali die de buffel verdelen. Er is genoeg te zien en te fotograferen maar geen “onthoofding” We sjokken door de stad, van de ene bloedige plaats naar de andere. Om 11:00 uur zijn we terug in de Khwopa. Ik ga een douche doen en ben druk met andere dingen dus spreek ik af met Andrea voor de volgende dag, ........... alleen wat vroeger, hoewel dat niet nodig is volgens Shyam want vandaag werden de buffels ge-offert (hij blijft dat woord maar gebruiken) voor de directe familie maar morgen, ...... dan voor een dag of 4 voor de hele familie, “much more buffelo!!” garandeerd Shyam.
Gisteren om 04:00 gaat de wekker. $^&%*# Da’s geen feest, niet zeuren en naar beneden. Andrea sjokt de trap af en na de thee naar buiten. Nu niet tijd verdoen met Taumandhi shit maar gelijk doorlopen naar de slachttempels. Want er wordt steeds ge-offert voor een tempel(tje). Na de onthoofding wordt de kop van de buffel dan ook eerbiedwaardig voor het “godsbeeld” gelegt.
Weer alleen maar dode buffels. Shit, why??? Omdat het er zo veel zijn is men extra vroeg begonnen, Ik word gek !!!! Gehaast gaan we alle, bij ons bekende, plekken af. Steeds hetzelfde. Een drukte van jewelste, rijen mensen voor de tempels om hun eer aan de god te bewijzen en dode buffels.
We maken zigzag bewegingen door de stad om toch vooral maar een glimpt van een onthoofding op te kunnen vangen. Langzaam naderen we de Khwopa. Plots herrinner ik mij dat Shyam ook melding maakte van buffel-offers op het Pottery square, verdikke nog dichterbij dan het Taumandhi square. Ik zeg dat tegen Andrea en we rennen zowat naar Pottery square. 3 dode buffels, $^&%*# . Andrea fotograffeerd wat waterpijp rokende oude mannetjes en ik maak teleurgesteld een ronde langs het plein. In een van de straatjes zie ik een verzameling mensen met aan een touw een levende buffel. “Andrea !!!! “ brul ik en ren het straatje in gevolgd door de Italiaan.
Ik heb weer een camera oplader en met een volle camera heb ik misschien wel 100 foto’s gemaakt. Andrea is wat fanatieker en heeft eergisteren en gisteren 400 foto’s gemaakt. Ik kan dus een tijdje putten uit diverse plaatjes maar de 10 foto’s die bij dit stukje horen zijn de laatste foto’s van die dag.
Rennend klik ik de buffel(1), dan de “beul”(2), 4 foto’s van de actie)3-6), het plaatsen van de kop voor het godsbeeld(7), de rij onverstoorbaar wachtende(8), vrouwtje dat een offertje brengt(9) en Andrea die een beker raksi aangeboden krijgt.(10) %&*@# ’s morgens, aan de raksi, het moet niet veel gekker worden.