De laatste dagen neem en ga ik afscheid nemen van de laatste meiden. Nienke & Wienke uitgezwaaid. Ik krijg een mailtje van Hanneke, of ik naast haar kamer 8 ook nog een 2persoonskamer kan reserveren.
30 april om 18:00 uur ga ik naar het Summit hotel in Kathmandu. Het is koninginnendag en alle Nederlanders, met aanhang, zijn uitgenodigd voor een borrel en een hapje. Ik vraag aan Shyam en Master of zij mee willen, tja, is gras groen, is water nat, vraag een Nepali of tie mee wil naar een borrel en lekkere hapjes. Kortom, ze zijn van de partij.
Als we bij het Summit aankomen worden we ontvangen door de Nederlandse consul met z’n vrouw en natuurlijk Kari. De secretaresse van de consul, getrouwd met een Nepali en al 16 jaar woonachtig in Nepal. Vlaggetje opgespeld gekregen en natuurlijk een Oranje bitter in de handen gedrukt gekregen. Het is een gezellige bedoening en ik babbel wat met de nodige Nederlanders. Bier, haring, goudse kaas en sate komen voorbij, een gezellig feestje.
Ik krijg een belletje, Hanneke aan de lijn, “Hoi, wij durven niet naar binnen.” “Huh, hoezo, waar ben je ?” “Voor de ingang.” “Gewoon doorlopen en dan zie je mij vanzelf.” “Dat durven we niet.” “Ik kom je wel halen.” Ik loop naar de in/uitgang en zie daar een klutsje mensen staan. 3 meiden en 1 knul. Ik wenk en schoorvoetend komen ze achter mij aan. Vlaggetje, oranje bitter en ik word voorgesteld. “Hoi, dit is Monique, Simone, Arnout en ik dus.” “Wat nou, we durven niet naar binnen.” “Ja joh, we zagen daar die mensen staan in pakken en zo sjieque dus wij durfde niet.” Na een paar biertjes / wijntjes was die verlegenheid gelukkig over. “Hoe vind je hem ?” “Huh, wie ? Arnout ? “ Ik zie glimmende oogjes. “Je hebt die kamer toch nog geboekt he ?” “Ja natuurlijk.” “Hoe zou Shyam het vinden dat Arnoud bij mij slaapt.” “Als tie alleen maar slaapt zal het wel mee vallen maar volgens mij ben je nog wat anders van plan.” Wat ben ik toch een ondeugende man. Enfin, lang verhaal, kort. Arnout en Hanneke doen het dus met elkaar. Joepie de poepie voor Hanneke.
De volgende dag arriveert het Hanneke groepje in de Khwopa en het is best gezellig voor zolang het duurt want ook zij moeten enkele dagen later naar huis.
Intussen heb ik een watertank met leidingen en kranen laten plaatsen bij Urmila’s school. Ook de schoolbanken zijn aangeschaft en Urmila is heel erg blij en apetrots.
Gisteren met Hanneke langs geweest en die heeft gelijk een vergadertafel met stoelen gedoneerd. Later kwam er nog een laatste klasje met schoolbanken bij. Urmila snapt en helemaal niets meer van. Haar hele school is nu operatief. Ze is dolgelukkig en wij ook natuurlijk.
Wienke & Nienke is sari, achtergrond is vreselijk maar ze zien er prachtig uit.
Zo ziet een verliefd stel eruit. Dat u het maar weet.
Zonder tank.
Met 1000 liter tank inclusief aan- en afvoer leidingen.
Zonder waterleiding.
Met waterleiding.
Schoolbankjes met studerende vrouwen. Allemaal lachende gezichten, erg gaaf.
Klasje 2. Zelfde laken en pak.
Urmila, zo trots als een pauw. "Thank you very much, Nienke & Wienke."
Moest ik van haar zeggen. "See you next time, come soon."
1 opmerking:
Blij dat ie Arnoud heet, want hij lijkt verdacht veel op Eric die 6 weken ingetrokken is bij onze dolverliefde bovenbuurvrouw en toen terug naar zijn eigen ankertje ging.
Leg die Nepalezen maar eens uit dat als zij van die schunnige Parvatis blijven maken, wij westerlingen, het daarvan "gaan doen"
Hug
T
Een reactie posten