Schitterend eiland hè, Turkije.

20 juli 2008 07:01 uur.

Sinds Nabu is vertrokken doet Carna echt zijn best om mij te overtuigen dat hij ook een goede kok is. Hij is in iedergeval een stuk inventiever dan Nabu. Hij maakt uitstekende sambal oelek en sambal badjak. Mayo heeft helemaal geen geheimen meer voor hem en een paar dagen geleden hebben we samen allioli saus gemaakt. Internet is echt super als je een receptje wlt opzoeken. Met die allioli heb ik natuurlijk een bedoeling.
Bij Nepali en Newari gerechten krijg je ook chapati geserveert. Chapati is ongegist brood. Ik leg aan Carna uit dat ik een mini chapati wil maar wel dikker dan de normale. In no time heeft hij voor mij een shoarma broodje gebakken.
Als alles goed gaat komen er over een aantal maanden via Guhar vrijwilligers dineren in het Heart. Omdat ik dan van te voren weet hoeveel er elke dag komen kan ik een aantal Nederlandse gerechten op de kaart plaatsen. Echte Nederlandse gerechten zoals shoarma, sate en stoofvlees natuurlijk. De vrijwilligers moete wel shoarmakruiden voor me meenemen maar dat zal geen probleem zijn denk ik. Ook ben ik bezig met spare ribs. Hoe Nederlandser hoe beter, denk ik maar. Ik hoop niet dat er straks een wijsneus is die in een reactie schrijft dat stoofvlees helemaal geen Nederlands gerecht is.
Spare ribs dus. Dat heeft wat voeten in de aarde. Hier weinig tot geen varkens. Kippen genoeg maar daar heb ik in dit geval niets aan. Het wordt dus een probeersel met buffelribben.
Omdat buffelvlees van nature erg taai is moet ik dat mals zien te maken, dus .............. internet ! Na wat surfen en snuffelen kom ik “Jeroens op de Barbecue en Houtskool Geroosterde Thuispagina's” tegen. http://selwerd.nl/~jeroen/index.html Daarin ook een link naar zijn E-mail adres, je moet maar durven. Ik heb Jeroen om raad gevraagd en tot mijn vreugde beantwoord hij onmiddelijk. Ik heb inmiddels wat sugesties en recepten gekregen en ga er zo snel mogelijk mee aan de slag. Ik hoop zo dat het lukt. Moet je voorstellen, spare ribs in het Heart, gepofte aardappeltjes erbij of frites met mayo. Ik zou zo vrijwilliger willen worden.

’s Morgens heb ik een bepaalde routine. Na het gebruikelijke tandjes poetsen, klets water in het gezicht, morning walk, uitpuffen, schoon T-shirt, stel ik m’n laptop op. E-mail lezen, en daarna een blik werpen op diverse blogs. Ik heb er 10 in mijn favorieten staan en die knip ik regelmatig open. Net weer de blog van m’n nichtje Carolien gelezen. Het betrof een aantal anekdotes. Tijdens het lezen moest ik ineens denken aan Turkije.

Met een aantal maten ben ik enige jaren geleden naar Turkije op golfvakantie geweest. We boekten zo’n 5 sterren “all inclusif” hotel tussen een aantal schitterende golfbanen. Fantastisch hotel aan de middellandse zee gelegen, 5 restaurants, grote bar met terras, geen “nee” te koop. Na 5 dagen zat de vakantie er op en moest er worden gepakt. Inmiddels hadden wij al berichten gekregen dat de vertrektijden niet altijd juist waren en dat de correcte vertrektijden werden aangeplakt op het berichtenbord in de lobby. Wij slenterden naar het bord en terwijl wij naar de laatste mededelingen stonden te staren kwam er een aardig vrouwtje bij ons staan. “Komen jullie ook uit Nederland?” vroeg ze. “Yep.” “Gaan jullie vandaag ook terug ?” “Ja, onze vakantie zit erop, we gaan weer terug naar de regen en de files.” “Ja” zei ze, “Ik wil eigenlijk niet terug. Wat is het toch een schitterend eiland hè, Turkije.” Verbijsterd keken we haar aan, ze meende het !!!!!


Het wordt steeds gekker, naast de normale pickles krijg ik nu ook sambal oelek en sambal badjak bij mijn momo's.


Chapati en een echt shoarma broodje. Allioli, olijfolie en zout.


Een ouderwetse schèrensliep bied zich aan voor 15 rupee per stuk slijpt hij onze bijlen en messen.


Een protestaktie, 2 kerels op het dak van de Nyatapola tempel.


Inzoomen, je moet maar durven.