Mijn broer en ik hadden laatst een mailuitwisseling betreffende offerandes. Wij zijn van vroeger uit opgegroeid in een katholiek gezin. Voor zover je van een gezin kan spreken. Toen ik op het internaat “Onze lieve vrouw ter duinen” vertoefde werd dat nog wat versterkt omdat de leiding van het internaat in handen was van Broeders en omdat ik, om de ochtendstudie te ontlopen, iedere ochtend in het kerkje van het internaat de mis bijwoonde. Ik zat dan achterin verscholen het oude of het nieuwe testament te lezen. Iedere dag lezen in de twee paperback’s. Op het laatst kende ik ze zo’n beetje van buiten. Zo komt het dat, in iedergeval ik, een heel ander beeld heb van offerande dan dat men dat heeft in Nepal en waarschijnlijk India. In mijn beleving sprak God tot Abraham dat hi,j om zijn onvoorwaardelijke liefde voor God te bewijzen, zijn zoon Izaak moest offeren. Kijk, op deze manier krijg je toch de indruk dat offeren pijn doet. Pijn bij het slachtoffer, want die krijgt een mes in z’n flikker geramd en pijn bij, in dit geval, Abraham omdat hij zijn zoon dood moet maken. Tja ............ nu ik dit zo schrijf begin ik toch te twijfelen. Wat nou als God zou vragen om je schoonmoeder te offeren???. Ehhh, ....... ik dwaal af !
In het oude testament is ook een pentekening van een bebaarde oude man die achter een stapel stenen met daarop een kind, met hooggeheven handen met daarin een mes, staat afgebeeld. Je kunt duidelijk zien dat het een fraktie van een seconde later een heel bloederig tafereel gaat worden. Dan klinkt de stem van God die Abraham tegen houd. God heeft genoeg gezien, hij geloofd dat Abraham daadwerkelijk zijn zoon om zeep zou helpen en Abraham is “off the hook” In plaats van Izaak neemt God genoegen met een geit. Daarna wordt de geit geöffert en daarna verbrand !! Wat bij mij toch duidelijk het gevoel geeft dat offeren ergens een verlies oplevert. Jij bezit iets en als je het offert, ben je het kwijt.
Mijn verbazing was dan ook groot toen ik er achter kwam dat als de Nepali “to night we are going to sacrifice a chicken.” roepen dat het iets heel anders is. Tenminste in mijn belevingswereld.
Men loopt met een levende kip naar de familie tempel, doet een paar prevelementjes, snijt de kip de strot door, houd het spartelende beest goed vast bij de poten, doet nog iets iluster met het bloed en gaat naar huis met de kip om die later lekker op te peuzelen. WAAR ZIT NU DE PIJN ???? Volgens mij, en met mij velen, is het gewoon zo dat als je zin hebt in kip je gewoon iets roept. Volgens Joyce roept Krishna’s moeder regelmatig, “Ik had vanacht zo’n slechte en boze droom, ik denk dat het beter is als we een kip offeren.” Jaha .... m’n hoela ze heeft gewoon zin in kip !!
Zo ook het offeren van een eend, geit en buffel. Waarbij moet gezegd dat er gelegenheden zijn waarbij wordt verwacht dat je minimaal een geit, maar als je wat rijker bent, of ook belangrijk, als jij vind dat men jou rijk moet vinden, dan wordt er een buffel geöffert.
Hoe gaat dat in z’n werk ?? zie foto’s hieronder.
De belangrijkste mensen van de familie zitten al klaar bij de tempel als de man met de buffel aan komt lopen. Gezellig een praatje maken.
De voor en achterpoten van de buffel worden samen gebonden. Er is geen ontsnappen meer aan.
Daar staat ie dan, terwijl de familie met de priesters allerlei rituelen doen, wacht de buffel op de dingen die komen gaan.
Omdat de poten zijn samen gebonden is het een koud kunstje om de buffel op de grond te krijgen.
Ziedaar het resultaat.
Even een rondje, met de klok mee, draaien.
Daarna de kop en hals zo leggen dat het bloed in de goot kan vloeien.
De priester doet ook puja bij de buffel en besprekkelt hem met water.
Daarna gaat de priester over tot het offeren.
Het mes wordt in de halsslagader gestoken.
Direct achter de oren wordt de nek doorgesneden waarna de buffel onmiddelijk overlijd.
De priester snijd de kop eraf.
Nog even en de kop is eraf. Van klein tot groot kijken toe.
Als de kop eraf is wordt het kadaver aan de staart weggetrokken en de poten worden losgemaakt.
Iedereen vertrekt en als enge blijft er wat bloed achter wat even later door de "stadsreiniging"wordt weggespoeld.
5 opmerkingen:
Heeft Krishna,s moeder nu zo,n grote honger dat een kippetje niet meer genoeg is , of zijn er variaties in het offeren??
Wat een spektakel !
Geef mij maar een juicy steak van de slager .
Liefs , marijke
Ten eerste ben ik blij dat zulke rituelen zich niet binnen mijn gezichtsveld afspelen. Ik heb het helemaal niet op bloed. Ik kan de foto's ook nauwelijks aanzien. Maar goed het gaat over offeren. Als door een dier te verkwisten (ik neem aan dat het bij offeren niet gegeten wordt, want wordt er dan geofferd behalve een ander schepsel zijn leven) aanzien moet worden verworven is dat in mijn ogen welhaast onfatsoenlijk. Rijdt dan uiterst decadent en demonstratief je ossekar dan maar aan barrels of naar westerse maatstaven je Ferrari.
Het offeren is, naar mijn bescheiden mening, de bereidheid afstand te willen doen van wat 'men' het liefst is. Het gaat met name om de bereidheid en niet (nog steeds naar mijn bescheiden mening) om de daad. Dat tengevolge van het feit dat Abraham na de bereidheid te hebben getoont het kind mag behouden. Menigeen zou met graagte afstand doen van zijn schoonmoeder hetgeen dus geen offer is.
Zo offer ik regelmatig een fles whisky.
De stop is voor de goden en ik ontferm me over de drank.
Toon
Twordt hoog tijd dat wij hier aan boord een Amerikaans passagier offeren ...
Again!?!?!? Poor buffalos!!!
Een reactie posten